Οι σινεφίλ αποχαιρετούν τον Ντέιβιντ Μπόουι - Προβολή του «Καλά Χριστούγεννα κύριε Λώρενς» του Όσιμα

Ο Βρετανός ποπ ροκ σταρ, Ντέιβιντ Μπόουι, ένας «χαμαιλέοντας» στην κυριολεξία της μουσικής, των μεταμορφώσεων και της υποκριτικής (είναι χαρακτηριστική η περσόνα του Ziggy Stardust που έπλασε την δεκαετία του ’70) υποδύεται στην κινηματογραφική ταινία του σπουδαίου Ιάπωνα σκηνοθέτη Ναγκίσα Όσιμα «Καλά Χριστούγεννα κύριε Λώρενς», έναν γεννημένο αρχηγό.

Το φιλμ παραγωγής του 1983, θα προβληθεί ως φόρος τιμής στην μνήμη του τραγουδιστή, περφόρμερ και ηθοποιού την Πέμπτη 14/1/2016 στις 22:00 το βράδυ, αποκλειστικά στην αίθουσα «Αλκυονίδα new star art cinema» με γενική είσοδο 3 ευρώ.

Ο Ντέιβιντ Μπόουι, ήταν ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης και μία θρυλική προσωπικότητα της ροκ. Έγραψε μερικά από τα καλύτερα κομμάτια του είδους και συνεργάστηκε με τους καλύτερους ενώ με τις τομηρές και πρωτοποριακές για την εποχή τους εμφανίσεις του, δίδαξε σε γενιές μουσικών την δύναμη της θεατρικής παρουσίας επί σκηνής. Από τον Ziggy Stardust στο “Space Oddity” μέχρι το συγκλονιστικό “Lazarus” από το φετινό τελευταίο του cd που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο “Blackstar”, o Μπόουϊ, όπως χαρακτηριστικά γράφουν οι New York Times,  τραγουδούσε πάντα από την θέση του outsider: ο εξωγήϊνος, ο ανδρόγυνος, ο αντικοινωνικός, ο αστροναύτης από μακριά.

Λίγα λόγια για την ταινία:

Ο Λοχίας Τζων Λώρενς είναι αιχμάλωτος των Ιαπώνων, το 1942. Αποτελεί αίνιγμα ανάμεσα στους συγκρατούμενους του καθώς είναι ο μόνος που μπορεί να έχει ένα είδος επικοινωνίας με τους Ιάπωνες δεσμώτες του και μοιάζει ν’ αντιλαμβάνεται την κουλτούρα τους. Οι Ιάπωνες το γνωρίζουν και τον προκαλούν φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με το σύστημα αξιών τους. Οι συνθήκες δυσκολεύουν όταν φέρνουν αιχμάλωτο τον σκληρό, υπερήφανο και θαρραλέο Λοχαγό Ζακ Σελιέ. Ο Λώρενς ξέρει πως οι φύλακες θα προσπαθήσουν να σπάσουν το ηθικό του Σελιέ και θα κάνουν τα πάντα γι’ αυτό. Αυτό που θ’ ακολουθήσει δεν είναι απλά μια μάχη για επιβίωση είναι κάτι πολύ περισσότερο, είναι η μάχη μεταξύ δύο κοσμοθεωριών.

Πρόκειται για μία υπέροχη ταινία που συστήνεται ανεπιφύλακτα γεμάτη εκπληκτικές ερμηνείες, στιγμές αλήθειας και ομορφιάς και εξαιρετικούς διαλόγους.

Εξαιρετικές ερμηνείες από το σύνολο των πρωταγωνιστών ενισχύουν αυτή την προκλητική όπως είχε χαρακτηριστεί, ταινία και την καθιστούν αξέχαστη.

Η ταινία ενώνει δύο από τα αγαπημένα θέματα του Oshima. Τον έρωτα και τη βία. Είναι διακριτά σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, αντικρούοντας, συμπληρώνοντας και καθορίζοντας το ένα το άλλο. Όπως σε πολλές προηγούμενες δουλειές του σκηνοθέτη είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις το ένα από το άλλο. Η βία δεν αποκλείει απαραίτητα την ύπαρξη του έρωτα, όπως αναφέρει το δελτίο Τύπου της New Star.

Η δραματική αυτή πολεμική ταινία Αγγλοιαπωνικής καταγωγής έχει διάρκεια 120 λεπτά και έχει τιμηθεί με 1 Βραβείο BAFTA της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για καλύτερο soundtrack

Το φιλμ ήταν και υποψήφιο για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών του 1983.

Σκηνοθεσία: Nagisa Oshima.

Σενάριο: Nagisa Oshima, Paul Mayersberg, εμπνευσμένο από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Laurens Van der Post “The Seed and the Sower”.

Μουσική: Ryuichi Sakamoto.

Με τους: Tom Conti (John Lawrence), David Bowie (Jack Celliers), Ryuichi Sakamoto (Captain Yonoi), Takeshi Kitano, Jack Thompson.

Ο σκηνοθέτης αντιπαραθέτει τη στρατιωτική ακαμψία της παράδοσης με την ανθρωπιά, την απόλυτη χιμαιρική αντίληψη του ανδρισμού και της τιμής με τις συναισθηματικές και σεξουαλικές αδυναμίες, την ιαπωνική κουλτούρα με τη δυτική.

Ο Ναγκίσα Όσιμα («Η Αυτοκρατορία Των Αισθήσεων») καταπιάνεται με γνώριμα γι' αυτόν θέματα. Ο Ντέιβιντ Μπόουι παίζει με τη βρετανική στωικότητα που δεν απομακρύνεται από μια ρεαλιστική αντιμετώπιση του ρόλου και από την άλλη υπάρχουν οι ερμηνείες του Κιτάνο και του Σακαμότο που χαρακτηρίζονται από μια επιτήδευση και υπερβολή, σα να είναι βγαλμένες από κάποια παράσταση θεάτρου kabuki. Είναι ενδιαφέρουσα η συνεύρεση των δύο αυτών στιλ.

Ο Όσιμα παίζει με τα ταμπού του μέσου θεατή, χωρίς από την άλλη να είναι φειδωλός με τις αυθεντικά συγκινησιακές στιγμές που προσφέρει απλόχερα προς κατανάλωση χαρτομάντιλων. Το οικουμενικό μήνυμα που περνά ο σκηνοθέτης (και το οποίο καταλήγει στο ότι σε ακραίες καταστάσεις οι άνθρωποι φτιάχνουν κανόνες τους οποίους ξεχνάνε, παραβαίνουν και εφαρμόζουν κατά βούληση) βρίσκει εύκολα τους αποδέκτες του, με το λιτό και απέριττο ιαπωνικό τρόπο.

Είναι σαφείς οι ενδείξεις μιας ομοφυλοφιλικής έλξης μεταξύ του Βρετανού στρατιώτη και του Ιάπωνα Γιονόι αλλά αυτό δεν έρχεται να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του θεατή σε βάρος του συνόλου της ταινίας. Αυτό που σίγουρα είναι αξιομνημόνευτο είναι η μουσική που έχει γράψει ο Ρουίτσι Σακαμότο για το φιλμ και έχει αναδειχθεί ως ένα από τα πιο διαχρονικά μουσικά σκορ! Όποιος δεν έχει ακούσει τον David Sylvian να λέει συγκλονιστικά το «Forbidden Colours» αγνοεί ένα από τα ωραιότερα ερωτικά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ, όπως αναφέρει το δελτίο Τύπου της New Star.

Ο Ναγκίσα Όσιμα είναι σίγουρα µια από τις µεγάλες µορφές του σύγχρονου κινηματογράφου. Δημιουργός ανοιχτός, πολυµερής και πολύσηµος, δεν έπαψε να ερευνά και ν’ αµφισβητεί την κοινωνική πραγματικότητα της χώρας του, την πίεση των σχημάτων του παρελθόντος και της εξουσίας. Eίχε γεννηθεί το 1932 στο Κιότο και πέθανε το 2013.

Ο Μπόουι έδινε μάχη με τον καρκίνο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Τα προβλήματα υγείας είχαν αρχίσει πριν μερικά χρόνια. Η κακή κυκλοφορία στις αρτηρίες της καρδιάς τον είχαν οδηγήσει σε εγχείρηση το 2004 που τον έκαναν να αναστείλει λίγο τα μουσικά του σχέδια.

Τον Φεβρουάριο του 2006 στην απονομή των βραβείων Grammy του  δόθηκε τιμητικό βραβείο για τη συνολική του προσφορά στη μουσική.

Eπιμέλεια - Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ