Πάμπλο Πικάσσο: Ένας ζωγράφος που ξεχώριζει- Ο μεγάλος εραστής

Η ζωή ενός άντρα που λατρεύτηκε από τις γυναίκες σαν θεός

Πάμπλο Ντιέγκο Χοσέ Φρανσίσκο ντε Πάουλα Χουάν Νεμοπουκένο Μαρία ντε λος Ρεμέντιος Σιπριάνο ντε λα Σαντίσιμα Τρινιντάντ Ρουίζ αι Πικάσο ή απλά Πάμπλο Πικάσο (1881 - 1973) γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας, όπου πέρασε και τα δέκα πρώτα χρόνια της ζωής του. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει σε πολύ μικρή ηλικία. Το 1895, ο πατέρας του έγινε καθηγητής στην ακαδημία καλών τεχνών La Lonja της Βαρκελώνης, όπου σπούδασε και ο Πάμπλο Πικάσο.

Αυτοπροσωπογραφία

Ο Πικάσο ξεχωρίζει με το έργο του αλλά και τις καλλιτεχνικές περιόδους στις οποίες χωρίζεται. Σήμερα, είναι ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες παγκοσμίως για αυτό και τα έργα του έχουν πολύ υψηλό κόστος. Για παράδειγμα το έργο « Nude, Green Leaves and Bust (1932)» πωλήθηκε για 106,5 εκατομμύρια δολάρια το Μάιο του 2010. Ήταν επίσης ο πιο ακριβός πίνακας (οποιουδήποτε καλλιτέχνη) που πωλήθηκε ποτέ σε δημοπρασία.

« Nude, Green Leaves and Bust (1932)»

Είναι εφευρετικός, δημιουργικός, πρωτοπόρος και πολυπράγμων. Αυτά είναι μερικά επίθετα τα οποία αποδεικνύονται από το πλήθος των διαφορετικών στιλ, που ακολούθησε. Συνεπώς, είναι αδύνατο να τον κατατάξουμε σε κάποιο ρεύμα. Ο Πικάσο είναι ένας από τους παραγωγικότερους ζωγράφους όλων των εποχών. Για τους λόγους αυτούς τα πολυάριθμα έργα του χωρίζονται σε περιόδους:
Η Γαλάζια Περίοδος (1901–1904) χαρακτηρίζεται από τη χρήση γαλάζιων και γαλαζοπράσινων τόνων, συναισθηματική φόρτιση και θέματα όπως πόρνες, επαίτες και καλλιτέχνες.
Στη Ροζ Περίοδο (1904–1906) κυριαρχούν οι γήινοι και ρόδινοι τόνοι και μια πιο αισιόδοξη διάθεση, ενώ τα κύρια θέματά του γίνονται οι ακροβάτες και οι αρλεκίνοι.

Στην Αφρικανική περίοδο (1906–1909) οι φόρμες είναι επηρεασμένες από αφρικανικά αντικείμενα και εξελίσσονται οδηγώντας στον κυβισμό (οι Δεσποινίδες της Αβινιόν).

Deux femmes courant sur la plage (la Course), 1922 / 32.5 × 41.1 εκ. / Musιe National Picasso, Παρίσι

οι Δεσποινίδες της Αβινιόν

Αναλυτικός Κυβισμός (1909–1912) είναι η τεχνική που δημιούργησε μαζί με τον Georges Braque στην οποία τα αντικείμενα αναλύονται σε βασικά σχήματα
Στον Συνθετικό Κυβισμό (1912–1919) χρησιμοποίησαν την τεχνική του κολλάζ για να συνθέσουν τις μορφές με τη χρήση κομματιών χαρτιού.
Από το 1920 και μετά το έργο του χαρακτηρίζεται από μια στροφή στον κλασικισμό αλλά και τον σουρεαλισμό, στη γλυπτική αλλά και τη χρήση μικτών τεχνικών ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Μια από τις πιο διάσημες φωτογραφίες του κόσμου: Πικάσσο και Ζιλό από τον Robert Capa

Η προσωπική του ζωή ενστερνίζεται την ίδια πολυπλοκότητα με το έργο του. Φαίνεται ιδιαίτερα αρεστός στο γυναικείο φύλο. Ωστόσο, όλοι του οι έρωτες έχουν άσχημο τέλος. Η συμπεριφορά του ζωγράφου προς τις ερωμένες του, ήταν άσχημη.

«Η αίσθηση του Πικάσο για τις γυναίκες ταλαντεύονταν ανάμεσα σε μια ακραία ευαισθησία και στο μίσος με μέσο σημείο την αντιπάθεια, αν όχι την περιφρόνηση». Η αλήθεια είναι μια και μοναδική. Ο Πικάσο δε μπορούσε να αντέξει χωρίς τη συντροφιά μιας γυναίκας. Αλλά δε μπορούσε να μην είναι αυτός ο αρχηγός, ο αυταρχικός, η μούσα της μούσας του.

Η Φρανσουάζ Ζιλό είναι η μοναδική εν ζωή σύντροφος του Πικάσσο και η μοναδική, που τον εγκατέλειψε και επιβίωσε ακέραιη από τη σχέση της με το ζωγράφο. Η ζωή μαζί του ήταν μια υπέρβαση χωρίς τελειωμό. Αγαπήθηκε και μισήθηκε με πάθος από τον Πικάσσο, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά.

Γνώρισε τον Πάμπλο Πικάσο το 1943 στο Παρίσι, όταν φοιτούσε στη Νομική Σχολή. Ο Ισπανός ζωγράφος ήταν σαράντα χρόνια μεγαλύτερός της. Ο Πικάσσο εκείνη την εποχή είχε δυο ακόμα ερωμένες και μια σύζυγο στο όριο της τρέλας.

Marie-Thérèse Walter , σύζυγος του

Ο Ελύτης έκανε αναφορά στον Πικάσσο καθώς είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει από κοντά. Στο έργο του «Το χρονικό μιας δεκαετίας»- " Ανοιχτά χαρτιά" αναφέρει τα λόγια του :

«Όταν είναι νύχτα να ονειρεύεσαι, αλλά όταν ξημερώνει ν' ανοίγεις το παράθυρο διάπλατα», έλεγε. «Όλα τα πράγματα του κόσμου έχουν δικαίωμα στο φως».

«Ο Οδυσσέας Ελύτης για τον Πικάσο »Απόσπασμα από το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη «Ωδή στον Picasso»

II. […]

Τα μεγάλα μαύρα σου μάτια ζεστοβολούν τον κόσμο

Μέσα τους λιάζεται η Μεσόγειος και τεντώνουν τον τραχύ λαιμό τους οι αίγαγροι των βράχων…

Πικασσό: με το θάμπος που ξεχύνει ο Γαλαξίας στο άπειρο

Πικασσό: με το πείσμα που γυρνάει κατά τον Βορρά η μαγνητική βελόνα

Πικασσό: καθώς καίει ο χάλυβας μες στο χυτήριο

Πικασσό: καθώς χάνεται στα βάθη ένα θωρηκτό ανοικτής θαλάσσης

Πικασσό: μες στο ασύμμετρο της υπερρεαλιστικής χλωρίδας

Πικασσό: Παλόμα

Πικασσό: Ιπποκένταυρε