Ένα μνημείο, για το παρόν και το μέλλον.

Είναι χιλιάδες οι περιπτώσεις (και ελάχιστες οι εξαιρέσεις), θυσιών ή ηρωικών πράξεων, οι οποίες έχουν περάσει στην αλησμονιά, επειδή δεν προβλέφθηκε έγκαιρα, να μείνει άσβεστη η ανάμνηση τους, μέσα από ένα μνημείο.  Η ιστορία και ειδικά η πολιτική ιστορία, βρίθει  παρόμοιων περιπτώσεων,  αρκετές μάλιστα έγινε βάρβαρη προσπάθεια να ξεχαστούν.

Ιστορικά θα καταγραφεί, πως μια τέτοια περίπτωση, κινδύνευε να ήταν και η περίπτωση της θυσίας, δεκάδων συμπολιτών μας, στην πλειοψηφία τους κομμουνιστών, μελών αντιστασιακών οργανώσεων και στρατευμένων στον ΕΛΑΣ και στο Δημοκρατικό στρατό, τον καιρό του εμφυλίου, εκεί γύρω στο 1949.

Ελάχιστοι ενθυμούντο τη θυσία και τα μηνύματά της. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της πόλης, αγνοούσε τους μάρτυρες και το λόγο που έπεσαν.  Μετρημένοι ήσαν εκείνοι, που είχαν τη γνώση και την ηλικία, να θυμηθούν και να συνδέσουν π.χ. το συγκεκριμένο σημείο στο Γηροκομειό, με το όνομα ‘Μαντζούτσος’, Χινόπωρος, Μασούρας, Γιωργόπουλος, με εκτελέσεις τον καιρό του εμφυλίου, με θυσία, με πράξεις ηρωισμού, αλλά και με μηνύματα αποτροπιασμού και καταδίκης,  παρόμοιων πράξεων και αποφυγής τους, στο μέλλον.

Ο Δήμος Πατρέων, πριν από 20 περίπου χρόνια, ομόφωνα αποφάσισε, να τοποθετήσει ένα μνημείο, στο σημείο εκτέλεσης. Υλοποίησε αίτημα ανθρώπων, που είχαν αγωνιστεί μαζί και είχαν παράλληλη πορεία, με το σύνολο σχεδόν των εκτελεσθέντων. Το μήνυμα ήταν διπλό. Να παραμείνει άσβεστη η θυσία των συμπατριωτών μας, να τους αποδοθεί η οφειλόμενη τιμή, αλλά και να μας θυμίζει, ποια είναι τα αποτελέσματα ενός εμφυλίου σπαραγμού.

Οι νωπές και ζωντανές μνήμες και αντιπαραθέσεις, κύρια μεταξύ παλιών συναγωνιστών και συντρόφων, καθυστέρησαν την υλοποίηση αυτής της απόφασης. Ο Δήμος όμως, έχοντας και υπομονή και επιμονή και με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων (και εκείνης του σημερινού Δημάρχου), έδωσε λύση, συνθέτοντας τις  αντιθέσεις. Κατασκεύασε και τοποθέτησε το μνημείο, καθώς και αναμνηστική πλάκα, με συμφωνημένο από όλους κείμενο.

Αυτό το μνημείο, μόνο ο Δήμος, μπορούσε να το τοποθετήσει και να το υποστηρίξει διαχρονικά.

Αποτέλεσμα: για δέκα χρόνια, ο Δήμος, πραγματοποιεί εκδηλώσεις μνήμης και τιμής, στους εκτελεσθέντες πατριώτες.

Ανακοίνωση μας ενημερώνει, πως ο Δήμος, δεν προτίθεται να πραγματοποιήσει εκδήλωση τιμής και μνήμης, στο συγκεκριμένο μνημείο. Ευθέως αναθέτει αυτή την ενέργεια, στο κόμμα στο οποίο ανήκει ο Δήμαρχος!

Μια και μόνη επισήμανση. Ο Δήμαρχος της πόλης μας, ο Κώστας Πελετίδης, ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία και αγάπη, από το λαό της Πάτρας, για πρώτος πολίτης της πόλης, για να ασκήσει για μια τουλάχιστον πενταετία, τα καθήκοντα του, σαν Δήμαρχος της πόλης. Θα έχει πολλά χρόνια μπροστά του, να ασκήσει τα κομματικά του καθήκοντα, αργότερα. Απλά να θυμίσουμε πως ο ίδιος, με στεντόρεια φωνή και για πολλά  χρόνια, κατήγγειλε τους κομματικούς Δημάρχους.

Επαναλαμβάνουμε και σε αυτό το άρθρο, την πρόταση που υποστηρίξαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Ο Δήμος έχει υποχρέωση, να πραγματοποιεί εκδήλωση τιμής και μνήμης, στους εκτελεσθέντες αγωνιστές, αλλά και στους απλούς πολίτες, οι οποίοι έπεσαν  «…από τις δυνάμεις της αντίδρασης  και τους ξένους πάτρωνές τους..».

Δήμαρχε, οι θυσίες πατριωτών και τα μηνύματά τα οποία εκπέμπουν, είναι κτήμα της παγκόσμιας κοινότητας, κτήμα του λαού και η απόδοση τιμής, και η ιστορία των αγωνιστών, ξεπερνούν τα στενά όρια ενός  κόμματος.

Το μνημείο θα στέκεται εκεί και θα εκπέμπει τα μηνύματά του, για αιώνες, ανεξάρτητα από την τύχη και το μέλλον, παρατάξεων και κομμάτων.

Σημ: Ο Νίκος Τζανάκος είναι επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης, Πάτρα: η δική μας πόλη