Κυριακή στα Ψηλά Αλώνια, με... ντεκόρ τους βανδάλους

Σήμερα, μια ηλιόλουστη Κυριακή, πηγαίνοντας μια βόλτα στα Ψηλαλώνια, είδα μια πανέμορφη πλατεία, γεμάτη ζωή αφού όλος ο κόσμος βρισκόταν εκεί με τα παιδιά τους στις κούνιες, ή πίνοντας καφέ με την παρέα τους σε μία από τις αμέτρητες καφετέριες.

Οι καθιερωμένοι «μπαλονοπώλες» βρίσκονταν στο ίδιο σημείο, προσπαθώντας να πουλήσουν τα μπαλόνια ξεκινώντας από 5 ευρώ, κατεβαίνοντας στα 3, έπειτα στα 2 και μετά ξανά στα 5. Η μηχανή του ποπ κορν ξαναβρήκε θέση στο ίδιο παλιό σημείο πουλώντας την περίφημη λιχουδιά έναντι 1,50 ευρώ (μαλλί της γριάς δεν διέθεταν). Οι μικροπωλητές ακόμα δεν έχουν σκάσει μύτη, αλλά όπου να’ ναι θα τους δούμε κι αυτούς να απλώνουν τα χαρτόνια τους για να κάνουν παζάρια πουλώντας άγνωστης προέλευσης παιγνίδια για τα παιδιά.

Το πράσινο τοποθετήθηκε κάνοντας την πλατεία πιο «χρωματιστή» και τα παγκάκια γέμισαν από ηλικιωμένους να σχολιάζουν και να μιλούν περί ανέμων και υδάτων, σαν τον παλιό καλό καιρό. Η περιοχή του πάρκου ήταν γεμάτο από παιδιά και είχε τόσο κόσμο που έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Η ανάπλαση πέτυχε το στόχο της...

Αλλά...

Ακόμα δεν παραδόθηκε επίσημα η πλατεία των Υψηλών Αλωνίων και ήδη κάποιοι ασυνείδητοι φρόντισαν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Να βρωμίζουν τον τόπο. Το πράσινο γέμισε με σκουπίδια περαστικών όταν λίγα μέτρα πιο πέρα είναι τοποθετημένοι κάδοι του Δήμου Πατρέων. Το άγαλμα, καθαρό και αστραφτερό, γέμισε με συνθήματα ερωτευμένων και μη και οι προβολείς του χρωματίστηκαν με μπλε για... περισσότερο εφέ. Στο εξωτερικό όποιος τολμήσει να κάνει οποιαδήποτε παράβαση, η επίπληξη γίνεται από τους πολίτες. Τους ίδιους τους πολίτες. Τελικά, δεν αξίζουμε μια πλατεία γιατί στο τέλος την κάνουμε σαν τα μούτρα μας. Δεν αξίζουμε καθαριότητα γιατί δεν έχουμε Παιδεία. Το μόνο που κάνουμε καλά είναι να γκρινιάζουμε.

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Δείτε φωτογραφίες