Πάτρα: Ο Κωνσταντίνος Μάγνης μιλά αποκλειστικά στο thebest.gr για το πολυαναμενόμενο "Μπλάνκο"

Απόψε το βράδυ, το θέατρο act και το Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας παρουσιάζουν τη θεατρική παράσταση «Μπλάνκο» σε κείμενα του Κωνσταντίνου Μάγνη και σκηνοθεσία του Τηλέμαχου Τσαρδάκα.

Ως γνωστόν, η παράσταση θα ανέβει για τρία βράδια, την Τρίτη 15, την Τετάρτη 16 και την Πέμπτη 17 Ιουλίου στις 21.30 στο Αίθριο του Παλαιού Νοσοκομείου Πάτρας.

Εμείς βρήκαμε την ευκαρία και κάναμε μία πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον συγγραφέα του έργου Κωνσταντίνο Μάγνη, μερικά σημεία της οποίας σας παρουσιάζουμε εδώ:

Κάνει πρεμιέρα αύριο στο πανέμορφο αίθριο του Παλιού Νοσοκομείου και στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, το πολυαναμενόμενο «Μπλάνκο» σας. Πείτε μας αρχικά, τι πραγματεύεται το έργο;

Κάτι καθόλου χαρούμενο: Ενας άνδρας σχετικά νέος σε ηλικία πληροφορείται ότι θα πεθάνει. Αναζητά έναν τρόπο για να προετοιμάσει τον εαυτό του και ανακαλύπτει ότι η λύση είναι η αποστασιοποίηση από το «Εγώ», η μετατόπιση από τον άξονά του. Ως διαδικασία, βέβαια, είναι αφύσικη, γιατί Ζωή και Εγώ είναι συνυφασμένα. Στην πραγματικότητα, πάντως, για να μην πάμε φορώντας μαύρα στην παράσταση, πρόκειται για μια διαδικασία απελευθέρωσης με εσωτερικά χαρακτηριστικά. Εστω και σαν πόθος για ελευθερία.

Εσείς προσωπικά κι επειδή το Πατρινό κοινό έχει γνωρίσει και αγαπήσει το έργο σας μέσα από δουλειές σας πχ με το Καρναβαλικό Κομιτάτο, αισθάνεστε άνετα με ένα διαφορετικό από την κωμωδία είδος;

Ολοι όσοι ρέπουν στην κωμωδία έχουν έναν εαυτό που παίρνει πολύ στα σοβαρά τα πράγματα, αλλά καταφεύγει στο χιούμορ για να τα ξορκίσει. Εδώ που τα λέμε, μια κωμωδία θέλει εξήντα σελίδες, επί τρία αστεία τη σελίδα, το σύνολον εκατονογδόντα. Ας πούμε και κάτι τραγικό για ένα διάλειμμα.

Η συνεργασία με το θέατρο act και τον Τηλέμαχο Τσαρδάκα πώς προέκυψε; Την βλέπετε να γεννά και άλλες παραγωγές στο μέλλον;

Είχα δει δουλειές του Τηλέμαχου ως σκηνοθέτη και ως συγγραφέα και είχα ανακαλύψει μια συνάφεια στον τρόπο που σκεπτόμαστε και αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Επιπλέον συνδυάζει επαγγελματισμό με ευελιξία, συν μια σκακιστικών προδιαγραφών κατανόηση των πεδίων στα οποία κινείται. Πιθανολογούσα ότι είναι ένας άνθρωπος στον οποίο μπορείς να βασιστείς και να συνεννοηθείς χωρίς αοριστίες και με ευθύτητα. Επεσα μεσα. Οσο για το μέλλον, θα αφήσω να μιλήσει το μέλλον.

Ένας γραφιάς της δικής σας ποιότητας, τι σχέδια κάνει αυτούς τους δύσκολους καιρούς για το μέλλον;

Σας ευχαριστώ που μου αναγνωρίζετε ποιότητα. Οι καιροί ήταν πάντα δύσκολοι για το γράψιμο. Σκοπεύω να μη σταματήσω, είναι σαν να πνίγεις κομμάτια του εαυτού σου και αυτά θα σε εκδικηθούν, όπως τα φαντάσματα τον Εμπενίζερ Σκρουτζ. Οι δύσκολοι καιροί σε βάζουν σε ένα δίλημμα. Θα είσαι είτε αυτός που θα λέει «θα έκανα ένα σωρό πράγματα, εάν με άφηναν», είτε αυτός που θα κάνει ένα σωρό πράγματα, κι ό,τι βγει. Κανένας δεν σκότωσε τον δράκο χωρίς να πυροβολήσει. Παίζει ρόλο όμως πού βλέπει κανείς τον δράκο. Δράκος είναι αυτό που πεθαίνει όταν πυροβολείς. Αυτό που δεν πεθαίνει, δεν ήταν ο δράκος, τελικά.

Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της έντονης κρίσης, έχουν ξεπεταχθεί στα δρώμενα της Πάτρας, πολλές φρέσκες ανάσες πολιτισμού, από νέες και διαφορετικών προελεύσεων ομάδες. Πώς κρίνετε το φαινόμενο; Είστε αισιόδοξος για τη συνέχισή του;

Ναι, υπό τον όρο της αυτογνωσίας. Να ξέρουμε ποιοι είμαστε, τι κάνουμε, μέχρι πού φτάνουμε. Να μην προσπαθούμε να θεραπεύσουμε τα θέματά μας με λάθος μέσα. Επίσης, υπό τον όρο της σκληρής δουλειάς. Ακούγεται τετριμμένο, αλλά χωρίς δουλειά, δεν γίνεται τίποτα. Προσθέτω και την αποφυγή της ναρκισσιστικής αυτοαναφορικότητας. Υπάρχουν πολλοί καλοί έξω, και μόνο αν παρακολουθείς τι κάνουν μπορείς να γίνεις καλύτερος. Εκτός αν τους παρακολουθείς μόνο και μόνο για να σιγουρευτείς ότι είσαι. Και αν ήσουν, πάει στο καλό. Αν δεν είσαι;

Ποια είναι η γενικότερη εικόνα που έχετε εισπράξει ως ώρας για το φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας;

Εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να υπάρχει φεστιβάλ με την έννοια της ομοιογένειας στη θεματολογία και των παραγγελιών που λάνσαρε κάποτε ο Μικρούτσικος. Και πού ούτε και τότε ήταν 100% ομοιογενές. Σε κάθε περίπτωση, βλέπουμε ωραία πράγματα, αξιόλογες δουλειές που βγαίνουν υπό ηρωικές συνθήκες. Χρειάζεται και μια ολιγάρκεια. Προσωπικά δεν ψειρίζω μαϊμούδες, μεγάλωσα πολύ και δεν έχω χρόνο να γκρινιάζω με τον κόσμο. Παρακολουθώ ένα γεγονός και όλο και κάτι ωραίο θα τσιμπολογήσω.