Άρεσε η παράσταση "Mistero Buffo" στην Πάτρα - Θα συνεχιστεί στο θέατρο Θησείον στην Αθήνα

Γεμάτο ήταν το Δημοτικό θέατρο Απόλλων στις δύο τελευταίες παραστάσεις του έργου «Mistero Buffo» του Ντάριο Φο σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου που δόθηκαν χθες Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013 στην Πάτρα.

Η απογευματινή μάλιστα παράσταση των 18.00 ήταν έκτακτη λόγω της μεγάλης ζήτησης των εισιτηρίων που υπήρχε.

Όπως ανέφερε στο thebest.gr ο Αργύρης Ξάφης που παίζει στην παράσταση, η οποία χάρισε γέλιο στους θεατές και εισέπραξε ολόθερμο χειροκρότημα στο τέλος, το «Mistero Buffo» αναμένεται να συνεχιστεί τη νέα χειμερινή περίοδο στην Αθήνα στο θέατρο Θησείον ενώ θα εμπλουτιστεί και με άλλες εκπλήξεις όπως έναν γκεστ πρωταγωνιστή σε κάθε παράσταση.

Ακόμα ο Αργύρης Ξάφης που τον περασμένο Σεπτέμβριο τον είδαμε στο Αρχαίο Ρωμαικό Ωδείο της Πάτρας ως Ηρακλή στις «Τραχίνιες» του Εθνικού, θα σκηνοθετήσει τον φετινό χειμώνα στο Εθνικό Θέατρο ένα διήγημα του Γερμανού Νομπελίστα συγγραφέα Χάινριχ Μπελ (1917-1985) που θεωρείται ο μεγαλύτερος πεζογράφος της μεταπολεμικής Γερμανίας.

Το «Mistero Buffo» που αποτέλεσε όπως μας εξιστόρησε στο ξεκίνημα της παράστασης ο Θάνος Τοκάκης, το αποτέλεσμα 10ετούς ενδελεχούς και κοπιαστικής έρευνας του Ντάριο Φο σε πρώιμα θεατρικά κείμενα της περιόδου του Μεσαίωνα που αποτέλεσαν και τη βάση του κατοπινού θεάτρου και των γελωτοποιών – μετέπειτα υποκριτών, ηθοποιών, ήταν δομημένο σε 7 ιστορίες (περίπου σαν επτά μονόλογοι με εξαίρεση τις ιστορίες του σακάτη και του τυφλού και την τελευταία με την γυναίκα που είναι η προσωποποίηση του θανάτου που φτάνει έξω από το χώρο που γίνεται ο Μυστικός Δείπνος).

Το ενδιαφέρον στοιχείο όπως διευκρίνισε ο Αργύρης Ξάφης στο thebest.gr είναι ότι η ομάδα των 6 ηθοποιών έχει την ευχέρεια να εναλλάσσει σε κάθε παράσταση τις ιστορίες που παρουσιάζει και που όλες έχουν πηγή έμπνευσης τα θαύματα και την περίοδο της επί γης ζωής του Ιησού Χριστού (σημειωτέον ότι κατ’ ουσία οι γελωτοποιοί – αρλεκίνοι όπως αργότερα τους γνωρίσαμε, έχουν την προέλευση τους σε σκετς που πρωτοεμπνεύστηκαν σε μεσαιωνικά μοναστήρια της Ιταλίας). Έτσι για παράδειγμα στην χθεσινή βραδινή παράσταση οι θεατές είχαν την ευκαιρία να δουν μία παραπάνω σκηνή σε σχέση με την παράσταση που δόθηκε στις 6 το απόγευμα.

Όλη η ομάδα των ηθοποιών ήταν θαυμάσια (Α. Ξάφης, Άννα Μάσχα, η οποία ήταν πολύ καλή στην σκηνή με τις τρεις Μαρίες αλλάζοντας φωνές και αντιδράσεις, ο Κώστας Μπερικόπουλος που παρουσίασε την ιστορία που ήταν εμπνευσμένη από το 1^ο θαύμα του Ιησού που ευλόγησε και μετέτρεψε το νερό σε κρασί στο γάμο της Κανά, ο νεαρός Θάνος Τοκάκης που έκλεψε σχεδόν την παράσταση στην σκηνή στο νεκροταφείο με το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου, ο Γιώργος Χρυσοστόμου και η Άννα Καλαιτζίδου που είχε την σκηνή με τον μονόλογο της Παναγίας ενώ στο τέλος υποδύθηκε τον θάνατο μεταμορφωμένο).

Σίγουρα ένα θέμα όπως είναι ο βίος του Ιησού Χριστού ή τα μεγαλειώδη θαύματα και η τραγικότητα του Σταυρικού μαρτυρίου του δεν χωράνε πολλά αστεία σε μία θεατρική διασκευή και η όποια απόπειρα διακωμώδησης οφείλει να κρατά ένα όριο σεβασμού, κάτι που είναι αλήθεια ότι απέπνεε η πένα του Ντάριο Φο διότι από τις σκηνές δεν έλειπε και το δραματικό στοιχείο ή οι συναισθηματικές αναφορές.

Παράδειγμα στη σκηνή του τυφλού και του σακάτη που γίνονται καλά, ακούμε να λένε ότι ο Θεάνθρωπος ακόμα κι αυτήν την οδυνηρή στιγμή που συρόταν στον Σταυρό εν μέσω αποδοκιμασιών και βλασφημιών, εν τούτοις το μόνο που είχε στο μυαλό του ήταν να κάνει το καλό στους ανθρώπους!

Τέλος να αναφέρουμε ότι η συγκεκριμένη παράσταση (με μόνο αρνητικό στοιχείο την σε σημεία πολυλογία της) διακρίθηκε και για την αμεσότητα της. Οι ίδιοι οι 6 ηθοποιοί υποδέχονταν ως άλλοι ταξιθέτες τους θεατές στην είσοδο του θεάτρου ενώ στην σκηνή συστήνονταν απλώς με τα ονόματα τους.

Από την παράσταση δεν έλειψαν και οι επίκαιρες αναφορές όπως η έννοια της ανατροπής που ακούγεται ολοένα στην Ελληνική πολιτική σκηνή αλλά του φαινομένου του φασισμού.

Η σύζυγος του Ντάριο Φο, Φράνκα Ράμε όπως αναφέρθηκε στο έργο, το 1973 είχε πέσει θύμα φασιστών και είχε βιαστεί στην Ιταλία, ωστόσο οι δράστες μετά από ένα διάστημα εντοπίστηκαν, οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη και τιμωρήθηκαν.

Επιμέλεια - Τ. Μαρτάτος