Η παράσταση "Το παράθυρο" με τον Ένκε Φεζολλάρι απόψε και το Σάββατο 8/12 στο Act της Πάτρας

Το Θέατρο Act στις σκάλες Γεροκωστοπούλου στην Πάτρα θα παρουσιάσει για δύο μόνο παραστάσεις, σήμερα Παρασκευή 7/12 και το Σάββατο 8/12 στις 21.30, το «Παράθυρο» του Γιάννη Ρίτσου με τον ταλαντούχο Αλβανικής καταγωγής νεαρό ηθοποιόΈνκε Φεζολλάρι.

Το Παράθυρο, ένα από τα πλέον θεατρικά ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, από την εμβληματική «Τέταρτη διάσταση», μας συστήνει την ομορφιά ως αξίωμα και τη ζωή ως μια συνεχή αναμέτρηση με την προσωπική μας αλήθεια.

Ο Ένκε Φεζολλάρι ερμηνεύει το μονόλογο στα αλβανικά, τη μητρική του γλώσσα, χωρίς υπέρτιτλους, αναδεινύοντας τον οικουμενικό χαρακτήρα του ποιητικού λόγου του Γιάννη Ρίτσου.

«Μη σκιαχτείς και κυρίως μην πασχίσεις σαν τρελός να μεταφράσεις την κάθε λέξη νοερά στο μυαλό σου. Ο ηθοποιός μπροστά σου θα σε αναλάβει, αρκεί φυσικά να τον αφήσεις. Και ναι, δεν αστειεύομαι, είναι στα αλβανικά. Στα βαλκάνια. Στα γειτονικά. Στα ανθρώπινα»-Ελίζα Μπακοπούλου

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μετάφραση: Φρίντα Μπεντάι

Σκηνοθεσία: Ελένη Αγγελοπούλου

Κοστούμι: Θεοδώρα Προβοπούλου

Σκηνικός χώρος – φωτισμοί: Ελένη Αγγελοπούλου

Μουσική Επιμέλεια: Ελένη Αγγελοπούλου

Ερμηνεύει ο Ένκε Φεζολλάρι.

Λίγα λόγια για το ποίημα

Ένας νεαρός άντρας μπροστά σ’ ένα παράθυρο, λίγο πριν νυχτώσει. Δίπλα του, ένας παλιός φίλος που σωπαίνει ακούγοντάς τον να μιλά για τη ζωή και τους ανθρώπους έξω, για τον κόσμο, τη θάλασσα, τον ουρανό, το φεγγάρι.

« Καμία ταπείνωση δεν είναι εκεί όπου η ζωή ζητά να ζήσει, εκεί που τα σκυλιά ψάχνουν με ευγενικές κινήσεις τον σωρό των σκουπιδιών... »

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ένα παράθυρο για τον καθένα μας. Ένα παράθυρο στον μέσα και στον έξω κόσμο, ένα παράθυρο που αποκαλύπτει τα μυστικά του κόσμου φανερώνοντας την ίδια στιγμή τα δικά μας. Η θέα διαφορετική κάθε φορά. Εξαρτάται ποιος κοιτάζει και από πού. Και πόσο έτοιμος είναι να δει. Όλα είναι υπόθεση βλέμματος. Κάθε ματιά είναι είναι θεμιτή και νόμιμη, αφού φέρνει στο φως κάθε φορά κι ένα διαφορετικό μέρος της σύνθετης και πολυδιάστατης πραγματικότητας. Η βασανιστική "ορμή του ειδέναι", η φρικτή και υπέροχη ανάγκη «να δεις» είναι που κάθε φορά σε οδηγεί στο Όλον μέσα από τα μέρη του. Μια στιγμή αλήθειας, που νικά ψέματα χρόνων και χρόνων.

Η παράσταση επικεντρώνεται στην αυτοσχεδιαστική δεινότητα του ηθοποιού και τη διαδραστική σχέση που δημιουργεί με το κοινό. Ξεκινά μ’ ένα μάθημα αλβανικής γλώσσας, υποδηλώνει το βασικό θέμα του τι είναι θέατρο, ποίηση, ζωή… Με στοιχεία βουβού κινηματογράφου, χορευτικά, τραγούδια της μεγάλης ερμηνεύτριας της Αλβανίας Vace Zela, ο σοσιαλισμός, ο έρωτας, τα χρόνια που πέρασαν χαμένα, οι ανιδιοτελείς σχέσεις μας… τα γηρατειά . Ένας σημαντικός άξονας της παράστασης είναι μια φράση από το ίδιο το ποίημα: ν’ ακούσω την φωνή μου να μιλά μια ξένη γλώσσα…Η παράσταση δεν έχει υπέρτιτλους γι’ αυτό το λόγο. Η γλώσσα, οι ακαταλαβίστικες λέξεις είναι αφορμή, μιλούν κατ’ ευθείαν στη ψυχή του θεατή. Πράξη σκηνική και σκηνικός λόγος κι όλα τελειώνουν με ένα τραγούδι του Γρηγόρη Μπιθικώτση.

Η παράσταση είναι ένα όχημα, παίζεται σε οποιαδήποτε χώρα, σε οποιαδήποτε γλώσσα, σε όλους τους ανθρώπους. Και όλ’ αυτά ένα σεντούκι ναυτικό…το ποίημα σε χιλιάδες χαρτιά γραμμένο…ένα μικρόφωνο και μια κορνίζα παραθύρου.

Διάρκεια παράστασης 45 λεπτά

Γενική είσοδος 10 ευρώ

Θέατρο act, Σκάλες Γεροκωστοπούλου 65β

Πληροφορίες- Κρατήσεις: 2610 272037, 6936 122263.

Ο Ένκε Φεζολλάρι ξεχώρισε πριν από λίγα χρόνια στην παράσταση «Ένας στους δέκα» και κατάφερε για ακόμη μία φορά να συγκινήσει το θεατρόφιλο κοινό με τη δραματοποίηση του ποιήματος «Παράθυρο» του Γιάννη Ρίτσου στην αλβανική γλώσσα. Όπως γράφει το «Αθηνόραμα», ο Ένκε Φεζολλάρι ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία δώδεκα ετών και τα πρώτα ελληνικά βιβλία που διάβασε ήταν αρχαίες τραγωδίες σε εικονογραφημένη έκδοση. Επηρεασμένος από το θαυμασμό που έτρεφε η μητέρα του (απόφοιτη φιλοσοφικής σχολής) για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, νόμιζε πως ερχόμενος εδώ θα έβλεπε παντού κίονες. Αγάπησε τον Όμηρο, τον Σεφέρη, τον Μυριβήλη και όνειρό του είναι να ανεβάσει στο θέατρο την «Πάπισσα Ιωάννα» του Ροΐδη για να αναδείξει τον πλούτο και τη ζωντάνια της γλώσσας του.

Γνώρισε και θαύμασε τη γραφή της Λούλας Αναγνωστάκη όταν σπούδαζε στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Στα έργα της νιώθει ότι συναντά από τον Αλμοδόβαρ και την Κέιν μέχρι τον Μπέκετ και τον Παζολίνι με υπόκρουση… Τσιτσάνη. Η 1^η του σκηνοθετική προσπάθεια στο θέατρο αφορούσε το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη «Η Παρέλαση», έργο που παρουσιάστηκε πέρυσι τον Δεκέμβριο με επιτυχία και στην Πάτρα στο Λιθογραφείον.