Τέσσερις χιλιάδες Πατρινοί είδαν το "χαβιάρι" του Σμαραγδή στα Ster Cinemas στην Πάτρα

Του ΤΑΚΗ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΥ

Αρκετά καλά ξεκίνησε η εμπορική πορεία της ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπάει το Χαβιάρι» στις αίθουσες. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες και εκτιμήσεις, τα εισιτήρια που έκοψε το πρώτο τετραήμερο προβολής της (11-14 Οκτωβρίου) η φιλόδοξη επικοιστορική παραγωγή που στοίχισε 6,5 εκατομμύρια ευρώ, ξεπέρασαν τα 90.000 πανελλαδικά σε 140 αίθουσες.

Βέβαια δεδομένου του πολύ μεγάλου αριθμού των αιθουσών, ενδεχομένως οι συντελεστές της ταινίας και η εταιρεία διανομής Feelgood entertainment να ανέμεναν ακόμη μεγαλύτερα νούμερα που να ξεπερνούσαν κατά πολύ τα 100,000 εισιτήρια. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι η προηγούμενη υπερπαραγωγή του Γιάννη Σμαραγδή, «Ελ Γκρέκο» του 2007 που προβλήθηκε χθες Κυριακή στη ΝΕΤ, είχε φτάσει τις πρώτες επτά μέρες προβολής της, τα 200.000 εισιτήρια.

Επίσης είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι κριτικοί στην Ελλάδα δεν καλοδέχτηκαν τη νέα ταινία του Σμαραγδή, γεγονός που πιθανόν να «φρενάρει» την εμπορική πορεία του φιλμ. Στα Ster Cinemas της Πάτρας όπου η ταινία παίζεται σε 4 αίθουσες με προβολές σχεδόν ανά μισή ώρα, η κίνηση ήταν ιδιαίτερα μεγάλη το περασμένο σαββατοκύριακο.

Σύμφωνα με στοιχεία από τα Ster Cinemas στη Βέσο Μάρε της Πάτρας, μόνο το σαββατοκύριακο τα εισιτήρια ξεπέρασαν τα δύο χιλιάδες ενώ συνολικά μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι η ταινία προσέλκυσε κοντά στους 4.000 Πατρινούς. Μάλιστα το ενδιαφέρον στοιχείο που δείχνει και την ευρεία μέχρι στιγμής απήχηση της ταινίας που αναφέρεται σε ένα αληθινό πρόσωπο της ελληνικής ιστορίας, τον Ιωάννη Βαρβάκη που καταγόταν από τα Ψαρά, μεγαλούργησε ως έμπορος χαβιαριού στην Κασπία θάλασσα και όχι μόνο και στο τέλος της ζωής του έγινε εθνικός ευεργέτης και υποστηρικτής του Ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα, είναι ότι στις προβολές το κοινό απαρτιζόταν από όλες τις ηλικίες.

Είδαμε πολλές οικογένειες με τα παιδιά τους και μεγαλύτερους σε ηλικία σε θεατές. Η ταινία που συγκινεί στο τέλος, έχει πολύ καλό επίπεδο παραγωγής, στο οποίο συνέβαλαν, ο φύλακας «άγγελος» του Γιάννη Σμαραγδή, η σύζυγος του Ελένη και η Ειρήνη Σουγανίδου από την εταιρεία Feelgood entertainment. Επίσης ο Γερμανός πρωταγωνιστής Σεμπάστιαν Κοχ ερμηνεύει υποδειγματικά τον Βαρβάκη και βγάζει στην επιφάνεια την γενναιότητα και τη φλόγα της ελληνικής ψυχής.

Από τις πιο ωραίες σκηνές της ταινίας είναι εκεί που ο Βαρβάκης-Σεμπάστιαν Κοχ θυσιάζει το πλοίο του που το στέλνει φλεγόμενο για να κάψει τον Τούρκικο στόλο, η σκηνή που ξυπόλητοι χορεύουν ταγκό με την Ρωσίδα πόρνη (εξαιρετική και πολύ συναισθηματική η ερμηνεία της Φωτεινής Μπαξεβάνη) και η σκηνή που ο Βαρβάκης φτάνοντας στην υπόδουλη, πεινασμένη και ρημαγμένη από τον Εμφύλιο Ελλάδα αντικρίζει την οπτασία της νεκρής μάνας του (Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου).

Στη σκηνή μάλιστα αυτή ακούμε τον Βαρβάκη-Σεμπάστιαν Κοχ να μιλά ελληνικά μιας και οι διάλογοι στο σύνολο του φιλμ, είναι στα αγγλικά. Στην ατμόσφαιρα της ταινίας συμβάλλει και η ωραία φωτογραφία αν και λίγο ιλουστρασιόν του Άρη Σταύρου και η μουσική του Μίνωα Μάτσα. Το φινάλε πάλι με τα μικρά παιδιά (ανάμεσα τους και ο μικρούλης Μάνος Τσαγκαράκης από το τηλεοπτικό «Νησί») που χαιρετούν ιπποτικά και με σεβασμό τον γηραιό Βαρβάκη πριν επιβιβαστεί στην βάρκα του για το τελευταίο του ταξίδι, είναι αληθινά συγκινητικό.

Ωστόσο από την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή δεν λείπουν τα προβλήματα όπως η σχηματική και επιφανειακή σχεδόν παρουσίαση των σχέσεων του με την Ρωσίδα σύζυγο του η οποία τον απατούσε με τον έμπιστο του συνεργάτη και δάσκαλο (στο ρόλο ο Άκης Σακελλαρίου) ή με τον γιο του ο οποίος αλλάζει το όνομα του και στο τέλος πέφτει μεθυσμένος και πνίγεται. Επίσης το πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της ελληνικής επανάστασης μοιάζει στριμωγμένο σεναριακά (ουσιαστικά μόνο δυο-τρεις σκηνές αναφέρονται στα γεγονότα με κορυφαία αυτή που γυρίστηκε στο ναό της Αφαίας στην Αίγινα) όπου εμφανίζεται και ο Κολοκοτρώνης (Γιώργος Κοτανίδης).

Πάντως είναι μία ταινία φτιαγμένη με δημιουργική πνοή, με θέμα ελληνικότατο, με διεθνές καστ (η παρουσία της Κατρίν Ντενέβ ως Αικατερίνη της Ρωσίας προσδίδει γόητρο και κύρος) και μακάρι να γυρίζονται στο μέλλον περισσότερες τέτοιου επιπέδου κινηματογραφικές παραγωγές.