Μετά την Πάτρα η «Αυλή των θαυμάτων» ανεβαίνει στο Ξυλόκαστρο την Τετάρτη 29/8

Μετά την πολύ επιτυχημένη παράσταση που δόθηκε στο Κάστρο του Ρίου την περασμένη Παρασκευή 24 Αυγούστου στο πλαίσιο της ενότητας «Στάσεις Πολιτισμού» του φετινού Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, το θεατρικό έργο «Η Αυλή των θαυμάτων», του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία του καταξιωμένου σκηνοθέτη Κώστα Ν. Φαρμασώνη, πρόκειται να παρουσιαστεί στο Ξυλόκαστρο του γειτονικού νομού Κορινθίας, την ερχόμενη Τετάρτη 29 Αυγούστου στις 21:15 στο ανοιχτό θέατρο «Βασίλης Γεωργιάδης».

Το κλασικό πλέον έργο του αξέχαστου Ιάκωβου Καμπανέλλη παρουσιάζεται από τη θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου «Αναγέννηση» της Ακράτας. Όπως σημειώνει το σάιτ της εφημερίδας «Τα Νέα της Αιγιάλειας» με την παράσταση που θα δοθεί στο Ξυλόκαστρο, ολοκληρώνεται η περιοδεία του έργου, για την καλοκαιρινή σαιζόν,  στην Πελοπόννησο και έπεται η συνέχεια με τη συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Πέτρας στην Πετρούπολη στην Αθήνα, Πετρούπολη στις 26 Σεπτεμβρίου.

Η παράσταση που εντυπωσίασε και συγκίνησε το κοινό στη διάρκεια της περιοδείας της στην Πελοπόννησο, έχει προκαλέσει διθυραμβικά σχόλια και στον Αθηναϊκό Τύπο. Μάλιστα οι συντελεστές της σκοπεύουν να συνεχίσουν την παρουσίαση του έργου και την χειμερινή σαιζόν σε κλειστές αίθουσες στην Ακράτα, το Αίγιο, την Πάτρα, το Άργος και τον Πύργο.

"Η Αυλή των Θαυμάτων" πρωτοπαρουσιάστηκε  το 1957 στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Μέσα σε μια «κυκλική» Αυλή, που αντιστοιχεί στο αλώνι της Γκόλφως, αλλά και στην κυκλική σκηνή των αρχαίων μας θεάτρων, παίζεται η ζωή των λαϊκών, καθημερινών ανθρώπων της Ελλάδας, που αναζητούν το βηματισμό τους μέσα σ’ έναν κόσμο που αλλάζει ερήμην τους. Το αίτημα για ένα δωμάτιο που θα στεγάσει την ψευδαίσθηση της ελπίδας, για ένα μεροκάματο που καλύπτει τα προς το ζην και θα θα παρηγορήσει την αξιοπρέπεια, οδηγεί στον οραματισμό αλλοδαπών παραδείσων. Οι τοίχοι της Αυλής είναι διάφανοι- και μεις βλέπουμε το φαντασιακό σύμπαν του προικισμένου Νεοέλληνα να εξωκείλει σε εξωπραγματικό παραλήρημα μπροστά στα τραγελαφικά κοινωνικοπολιτικά δεδομένα που βιώνει. Και αυτό το παραλήρημα χαρίζει στην παράσταση τις αναγκαίες εύθυμες νότες της.

Όπως γράφουν τα «Νέα της Αιγιάλειας», η σκηνοθεσία του Κώστα Φαρμασώνη, χωρίς να «αποστεγνώσει» ούτε στιγμή το μεγάλο αυτό έργο από τα αρώματα της εποχής του, κατορθώνει με υπόγειες διαδρομές να αναδεικνύει το διαχρονικό φαινόμενο του εγκλωβισμένου παιδιού της Ελλάδας, που άλλα μπορεί- άλλα θέλει- και άλλα κάνει. Η παράσταση, έτσι, κατορθώνει να μιλάει για το χθες και οι θεατές να καταλαβαίνουν το σήμερα. Αυτό είναι που δημιουργεί στο κοινό αυτή τη συγκίνηση και τη γοητεία και τέλος τη λύτρωση.