Πρόσκληση σε επίσημο δείπνο

Από τους τρόπους σας στο τραπέζι μπορεί να κριθούν πολλά και σημαντικά πράγματα: η προσωπικότητά σας, η ανατροφή σας, η επαγγελματική σας ανέλιξη, ακόμα και η επιτυχία του επόμενου φλερτ σας και η μούρη σας στην κοινωνία γενικότερα. Γι' αυτό, όσο περισσότερα γνωρίζετε, τόσο το καλύτερο.

• Πώς προσκαλούμε

Για τα επίσημα δείπνα πρέπει να στείλουμε γραπτές προσκλήσεις που θα φτάσουν οκτώ ημέρες πριν το γεγονός. Σ' αυτές θα αναφέρεται η ώρα και η ημέρα, το είδος του ενδύματος και το κλασικό «Α.Π.» («Aπαντήστε Παρακαλώ» και όχι «ανάπηρος πολέμου»). Αν θέλουμε, μπορούμε να βάλουμε μέσα και ένα χαρτί με το μενού.

• Η σύνθεση των καλεσμένων

Η επιτυχία μιας δεξίωσης στηρίζεται κατ' αρχήν στη σύνθεση των καλεσμένων και στο πώς θα γκρουπάρουμε τις παρέες. Ένας τρόπος είναι να τους χωρίσουμε ανάλογα με τις ηλικίες ή τα επαγγέλματα. Δεν βάζουμε ποτέ στο ίδιο τραπέζι δύο πρώην συζύγους ή εραστές, ή άτομα που έχουν τσακωθεί. Oι οικοδεσπότες υποδέχονται οι ίδιοι τους καλεσμένους και φροντίζουν να κάνουν τις συστάσεις ανάμεσα σε όσους δεν γνωρίζονται.

• Oι υποχρεώσεις των καλεσμένων

Oι καλεσμένοι φροντίζουν να στείλουν λουλούδια, τα οποία οφείλουν να φθάσουν λίγες ώρες πριν την άφιξη των ίδιων. Oι καλεσμένοι που έστειλαν λουλούδια απαλλάσσονται από τις μεθεόρτιες ευχαριστίες. Εκείνοι που δεν το φρόντισαν, πρέπει μέσα στις επόμενες 48 ώρες να μεταφέρουν τις ευχαριστίες τους τηλεφωνικώς.

• Ας περάσουμε στο τραπέζι

Στο τραπέζι περνά πρώτη η οικοδέσποινα και ορίζει εκείνη τη θέση των καλεσμένων της. Το πού ακριβώς θα τοποθετηθεί ο καθένας είναι μια υπόθεση που αγγίζει τα όρια της σπαζοκεφαλιάς. Το μόνο σίγουρο είναι πως ποτέ δεν στρογγυλοκαθόμαστε στη θέση που μας γυάλισε για καλύτερη. Αφήνουμε την οικοδέσποινα να μας υποδείξει τη θέση μας και καθόμαστε πάντα μετά από εκείνη.

Υπάρχει, ωστόσο, ένας κανόνας που απλοποιεί τα πράγματα. Γενικά, οι οικοδεσπότες κάθονται αντικριστά, είτε στην κεφαλή είτε στη μέση του τραπεζιού. Δεξιά από την οικοδέσποινα κάθεται ο πιο ηλικιωμένος ή ο πιο σημαντικός από τους άρρενες καλεσμένους. Αριστερά της βάζει τον δεύτερο σε ιεραρχία και ούτω καθ' εξής. O κύριος πάλι βάζει δεξιά του όχι την πιο όμορφη, αλλά τη σύζυγο του πιο σημαντικού καλεσμένου ή τη γηραιότερη. Επίσης οι γυναίκες εναλλάσσονται με άντρες. Oι μαμάδες και οι πεθερές κάθονται πάντα δεξιά από την οικοδέσποινα. Όταν η οικοδέσποινα είναι ελεύθερη, ανεξαρτήτως του ωραία, απέναντί της κάθεται ο πιο ηλικιωμένος ή ο πιο σημαντικός καλεσμένος. ‘

• Η λινή πετσέτα

Εννοείται ότι όταν δούμε μπροστά μας μια διπλωμένη πετσέτα, αυτή δεν αποτελεί μέρος του ντεκόρ. Σ' αυτήν την περίπτωση αποφεύγουμε να ζητήσουμε χαρτοπετσέτες, περιμένουμε να ξεδιπλώσει η οικοδέσποινα τη δική της πετσέτα και μετά ανοίγουμε -όχι τελείως- τη δική μας και την απλώνουμε στα γόνατά μας. Στο λαιμό τη φοράει μόνο ο Mr Bean και ο Χοντρός-Λιγνός. Όταν τελειώσει το γεύμα, την ακουμπάμε δίπλα στο πιάτο μας χωρίς να τη διπλώσουμε. O σωστός κύριος μαζεύει πάντα από το πάτωμα την πετσέτα που έχει γλιστρήσει από τα γόνατα της διπλανής του κυρίας.

• H ώρα του σερβιρίσματος: Πώς πιάνεται αυτό τώρα;

Και ξαφνικά πάνω από το κεφάλι σας περνάει μια πιατέλα με φαγητό κι εσείς πρέπει να σερβιριστείτε με ωραίο τρόπο. Γι' αυτόν το λόγο χρησιμοποιούμε τα μαχαιροπήρουνα της πιατέλας και όχι τα δικά μας. Εννοείται ότι ποτέ δεν ξεχειλίζουμε το πιάτο μας, ακόμα κι αν βρεθούμε ενώπιος ενωπίω με το αγαπημένο μας φαγητό. Αν πάλι μας τύχουν οι μπάμιες που σιχαινόμαστε από παιδιά, επίσης δεν το κάνουμε θέμα και κυρίως δεν αρνιόμαστε μια μικρή μερίδα, για να μην προσβάλουμε την οικοδέσποινα.

• Ποιος σερβίρεται πρώτος; Σιγά, όλοι θα πάρετε...

Πρώτη σερβίρεται η κυρία που κάθεται δεξιά από τον οικοδεσπότη.

Δεύτερη, η κυρία στα αριστερά του.

Tρίτες, οι υπόλοιπες καλεσμένες με τη σειρά.

Tέταρτη, η οικοδέσποινα.

Πέμπτος, ο καλεσμένος που βρίσκεται στα δεξιά της.

Έκτος, αυτός που βρίσκεται στα αριστερά της.

Έβδομοι, οι υπόλοιποι κύριοι.

Όγδοος και τελευταίος, ο οικοδεσπότης.

• Φλερτάροντας με το μαχαιροπίρουνο:

Το φονικό όπλο που το EΛEΓAN πιρούνι

Επειδή το τραπέζι δεν είναι πεδίο μάχης και εμείς δεν είμαστε ιππότες, δεν κρατάμε ποτέ τα σερβίτσια με το αιχμηρό μέρος προς τα πάνω. Όταν τελειώνουμε, τοποθετούμε το μαχαίρι και το πιρούνι παράλληλα μέσα στο πιάτο με τα δόντια του πιρουνιού να κοιτάζουν το ταβάνι και την κόψη του μαχαιριού προς το πιρούνι. Το κουτάλι το ακουμπάμε στο πιάτο με τη κυρτή πλευρά του.

• Ένα μεσαιωνικό εργαλείο που το έλεγαν πένσα για αστακό

Αν ξαφνικά δούμε στα δεξιά μας ένα αγνώστου ταυτότητος αντικείμενο που μας φέρνει στο νου αμυδρά κάτι από οδοντιατρείο, δεν πανικοβαλλόμαστε. Απλά περιμένουμε να κάνουν οι άλλοι την πρώτη κίνηση και μετά δεν έχουμε παρά να τους αντιγράψουμε.  Αν πάλι κάνουμε την απερισκεψία να προτρέξουμε και βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να πετάξουμε -λέμε τώρα- το κέλυφος του αστακού στο μπολάκι με το χλιαρό νερό δεξιά μας, που προοριζόταν για τον καθαρισμό των δαχτύλων μας, η οικοδέσποινα έχει υποχρέωση να αγνοήσει την αδεξιότητά μας και να αποσπάσει με κανένα ανέκδοτο την προσοχή των υπόλοιπων καλεσμένων.

• Bon appetit!

Εννοείται ότι σε ένα γεύμα με κόσμο πηγαίνουμε περισσότερο για τη χαρά της συνεύρεσης και όχι για να στοκάρουμε το σύνολο των θερμίδων που απαιτεί η επιβίωση του οργανισμού μας για μια εβδομάδα. Γι' αυτόν το λόγο, αν λιμοκτονούμε, φροντίζουμε πριν φύγουμε από το σπίτι να κόψουμε τα ακραία φαινόμενα πείνας με ένα γιαουρτάκι ή μια φρυγανιά. Το να γλύφεις το πιάτο σου φέρνοντας τη Φιλιππινέζα στη δύσκολη θέση να μην μπορεί να καταλάβει αν προορίζεται για το πλυντήριο ή την πιατοθήκη, είναι ύψιστη αγένεια.  Το ίδιο αγένεια είναι να αφήνουμε το πιάτο μισογεμάτο. Ποτέ δεν ψεκάζουμε τον διπλανό μας μιλώντας με το στόμα γεμάτο, ούτε κάνουμε ανασκαφές με τις οδοντογλυφίδες - γι' αυτό υπάρχει η τουαλέτα. Όσο για την κρίση μας γύρω από τις ενδεχομένως ανύπαρκτες μαγειρικές επιδόσεις της οικοδέσποινας, την κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας.