Ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι από μαθητές της Δ' τάξης Δημοτικού των Εκπαιδευτηρίων Πάνου

Οι μαθητές της Δ' τάξης, των Εκπαιδευτηρίων Πάνου και η δασκάλα τους, μαζί με τις ευχές τους στον κ. Δήμαρχο Ναυπακτίας απέστειλαν κι ένα παραμύθι που σκέφτηκαν μόνοι τους με τον τίτλο «Χριστούγεννα στην Ελατούπολη».

Ήθελαν με την ενέργειά τους αυτή να καταδείξουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να νιώσουν ευχάριστα τις γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων, σεβόμενοι τα χιλιάδες έλατα που κόβονται, προκειμένου να στολίσουν πλατείες και σπίτια. Άλλωστε υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές μορφές στολισμού, που και όμορφες είναι και ταιριάζουν στο πνεύμα των ημερών.

Ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι…

«Χριστούγεννα στην Ελατούπολη»

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια όμορφη πόλη που την έλεγαν «Ελατούπολη». Τα Χριστούγεννα στην Ελατούπολη ήταν μαγευτικά, η φύση φορούσε το λευκό της φόρεμα και κάθε γωνιά ήταν στολισμένη με πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια.

Πέρυσι, ο δήμαρχος της πόλης  ζήτησε από την οικογένεια Γουίλστον, μια πολύ πλούσια οικογένεια, να διοργανώσει στο σπίτι της ένα όμορφο  χριστουγεννιάτικο τραπέζι για όλους τους κατοίκους της Ελατούπολης. Ο κ. Γουίλστον συγκινημένος από αυτή τη μεγάλη τιμή,  αποφάσισε να βρει και να στολίσει στο σπίτι του το ομορφότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο, που είχε στολιστεί μέχρι τότε στην Ελατούπολη. Και τελικά τα κατάφερε!! Βρήκε το πιο φουντωτό και ψηλό έλατο της πόλης. Τα παιδιά του κ. Γουίλστον, η Μπεθ και ο Τεντ, το στόλισαν με μεγάλες κόκκινες και χρυσές μπάλες. Χρειάστηκαν τρεις μέρες για να το στολίσουν και φυσικά όλοι οι υπηρέτες του σπιτιού έβαλαν το χεράκι τους.

Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς είχε φτάσει! Το σπίτι του κ. Γουίλστον γέμισε με χαρά και δώρα. Το έλατο φαινόταν τόσο εντυπωσιακό δίπλα στο γιορτινό τζάκι. Τα παιδιά ξετρελάθηκαν από την ομορφιά του και οι μεγάλοι έλεγαν πως πρώτη φορά έβλεπαν ένα τόσο «καμαρωτό» έλατο.

Πέρασαν όμως οι χριστουγεννιάτικες γιορτές και μαζί με αυτές τελείωσε και η παραμονή του δέντρου στο σπίτι της οικογένειας. Οι υπηρέτες του κ. Γουίλστον ανέλαβαν να ξεστολίσουν το έλατο. Μέσα σε λίγα λεπτά τα λαμπάκια έσβησαν και οι μπάλες ξεκρεμάστηκαν. Ξαφνικά το έλατο βρέθηκε μόνο του δίπλα σε έναν κάδο σκουπιδιών. Το καημένο το δέντρο ήταν έτοιμο να μαραθεί.

Το επόμενο πρωί η Μπεθ, η κόρη του κ. Γουίλστον, έψαχνε με λαχτάρα το αγαπημένο της στολίδι, έναν ασημένιο καρυοθραύστη χωρίς όμως  να μπορεί να το βρει πουθενά. Έτσι είχε την ιδέα να περάσει από το μέρος που βρισκόταν το δέντρο, μήπως και είχε ξεχαστεί εκεί.

Πράγματι, το στολίδι της ήταν εκεί,  κρυμμένο σε ένα κλαδάκι που ήταν πεσμένο στο έδαφος. Έσκυψε να το πάρει χαρούμενη και άξαφνα το στολίδι της ζωντάνεψε! Η Μπεθ έκπληκτη το κράτησε σφιχτά στα χέρια της και ορκίστηκε πως δεν θα το άφηνε ποτέ πάλι μόνο του.

Εκείνη τη στιγμή όμως ο καρυοθραύστης   της είπε με τρεμάμενη φωνή «αγαπημένη μου Μπεθ δεν θα έρθω μαζί σου, προτιμώ να μείνω εδώ με  το έλατο, δεν μπορώ να το αφήσω μόνο του, βρίσκεται μακριά από την οικογένεια του». «Kαι πού είναι η οικογένεια του;» ρώτησε με αγωνία η Μπεθ, «είναι στο δάσος και κάποιοι άνθρωποι το έκοψαν και το πήραν μακριά της», απάντησε ο καρυοθραύστης. Η Μπεθ ξέσπασε αμέσως σε κλάματα και κατάλαβε πόσο μεγάλο κακό είχε κάνει ο μπαμπάς της στο έλατο.

Γύρισε λοιπόν τρέχοντας στο σπίτι, διηγήθηκε στο μπαμπά της τι είχε συμβεί  και τον  ικέτεψε  να γυρίσει το έλατο πίσω στο δάσος. Ο κ. Γουίλστον δε χάλασε το χατίρι της μονάκριβης του κόρης και  έδωσε εντολή στους υπηρέτες  να επιστρέψουν το έλατο στο δάσος.

Ο κ. Γουίλστον ένιωσε περήφανος για την καλή καρδιά της κόρης του και της  υποσχέθηκε να μην στολιστεί ποτέ ξανά ένα αληθινό έλατο στο σπίτι τους.

Την επόμενη χρονιά όλοι οι κάτοικοι της Ελατούπολης μιμήθηκαν την οικογένεια Γουίλστον και στόλισαν μόνο ψεύτικα έλατα. Και τα ψεύτικα έλατα ήταν κι αυτά εξίσου υπέροχα!!

Κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς μάθαμε να μην στολίζουμε αληθινά έλατα από εδώ και πέρα…

Καλά  Χριστούγεννα και ευτυχισμένος

ο καινούριος χρόνος!

Οι μαθητές της Δ΄ τάξης