ΕΣΡ- Αποφασίζομεν και διατάσσομεν: Δεν υπάρχει πείνα στην χώρα... Μόνο λακέδες

Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, μας έχει χαρίσει κατά καιρούς απολαυστικές στιγμές ευθυμίας με τις αποφάσεις του που κινούνται στις παρυφές του αστείου. Η τελευταία όμως εκδοχή της αυστηρότητας που ήρθε με το ...ελικόπτερο του παραλογισμού, θυμίζει επιλογές καθεστώτων που στήριξαν τη βιωσιμότητά τους στην απαγόρευση της διαπίστωσης του αδιεξόδου ή του θλιβερού, πολλώ δε μάλλον της καταγραφής και μετάδοσής του.

Η ξαφνική αλλεργία του ΕΣΡ προς τις εικόνες εξαθλίωσης που  στήνουν χορό στην καθημερινότητα μιας χώρας βουτηγμένης στο πικρό ¨λικέρ¨ του Μνημονίου, είναι για το νου  το ίδιο ανθυγιεινή  με την αφρικανική σκόνη στην "γειτονιά" των πνευμόνων.

Δεν το κοιτάζω, δεν το φωτογραφίζω, δεν το σκέφτομαι, άρα δεν υπάρχει.

Το αντίστροφο δηλαδή του σχιζοφρενικού συνδρόμου κατασκευής καταστάσεων και προσώπων. Σχιζοφρένεια του μη μου άπτου....

Και ταυτόχρονα, απόφαση- όχημα για τη κατασκευή πολιτών δύο ταχυτήτων. Αυτών που αξίζουν να τυγχάνουν της προσοχής και αυτών που δεν την αξίζουν καθώς ..λερώνουν την εικόνα της χώρας.

Ακόμη και η χούντα ωχριά μπρος στην "λογική" των μελών του ΕΣΡ, τα οποία  μοιάζουν να βαράνε προσοχή στην Τρόικα και τους ντόπιους υπηρέτες της που δημιουργούν στρατιές ανέργων, αστέγων και αυτόχειρων, αλλά έχουν κάθε λόγο να τους κρύβουν στο λαγούμι, για να μην τα βλέπουν οι μελλοντικοί "πελάτες" και ταράζονται...

Δεν ξέρω αν είναι η κυβέρνηση αυτή που έκανε την... παραγγελία στα μέλη του συμβουλίου, η θητεία των οποίων έχει λήξει προ πολλού όπως -ίσως-και η ημερομηνία της ελεύθερης συνείδησής τους, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι αν τα αντανακλαστικά της κοινωνίας ήταν σε εγρήγορση, θα έπρεπε να έχουν κρεμάσει...κουδούνια έξω από το ΕΣΡ αλλά και έξω από το Μαξίμου, για να ηχεί σε καθημερινή βάση η αθλιότητα: Όχι αυτή που περπατάει στους δρόμους και στήνεται στην ουρά για το συσσίτιο, αλλά αυτή που κάνει τούμπες σε ξένα αφεντικά για να συνεχίζεται το διεθνές πανηγύρι.