Πάτρα: Όταν το Μ. Σάββατο ο κόσμος πήγαινε νωρίς σινεμά & έβλεπε "Ιησού από τη Ναζαρέτ" & "Μπεν Χουρ"

Με τους «Εκδικητές, Η Τελευταία Πράξη» να πρωτοστατούν στην κυριολεξία και να επισκιάζουν τα πάντα το φετινό Πάσχα στις κινηματογραφικές αίθουσες, το μυαλό μας πήγε λίγο πιο πίσω τέτοιες μέρες τότε που δεν υπήρχαν μέσα κοινωνικής δικτύωσης & η σύγχρονη τεχνολογία, τότε που έμπαιναν ειδικές ανακοινώσεις στον τοπικό Τύπο σαν ρεκλάμες που ενημέρωναν τον κόσμο πως τα σινεμά θα ήσαν κλειστά την Μεγάλη Παρασκευή ενώ και το Μεγάλο Σάββατο οι ώρες προβολών θα ήσαν διαφορετικές.

Παλιοί αιθουσάρχες της πόλης θυμούνται πως τα προηγούμενα χρόνια και δη τις δεκαετίες του ’60 αλλά και μέχρι τις αρχές του ’80 υπήρχε η συνήθεια το Μεγάλο Σάββατο να πηγαίνει σινεμά ο κόσμος αλλά με τις προβολές ν’ αρχίζουν αρκετά νωρίτερα ενώ συχνά προβάλλονταν ταινίες ιστορικοθρησκευτικού περιεχομένου.

Ο δημοσιογράφος Γιάννης Μουγγολιάς που έχει γράψει και το βιβλίο – μελέτη «100 χρόνια κινηματογράφος στην Πάτρα» κουβαλά μία χαρακτηριστική ανάμνηση από τα τέλη του ’70. Θα πρέπει να ήταν το Πάσχα του 1979 ή του 1980 τότε που είχε πρωτοκυκλοφορήσει και είχε κάνει αίσθηση «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι με τον Βρετανό ηθοποιό Ρόμπερτ Πάουελ να πλησιάζει όσο κανένας άλλος ερμηνευτικά και οπτικά τον Ιησού Χριστό.

Ο Γιάννης Μουγγολιάς λοιπόν θυμάται μικρό παιδί να έχει πάει με τον πατέρα του από πολύ νωρίς το Μεγάλο Σάββατο για να δουν στο Ιντεάλ της Αγ. Νικολάου το πεντάωρης και πλέον διάρκειας φιλμ «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» που έκτοτε προβάλλεται ως σειρά στην τηλεόραση. «Αυτό που μου έχει μείνει είναι πως η αίθουσα ήταν γεμάτη κόσμο, πως η συγκίνηση ήταν διάχυτη και μεγάλη και πως μετά το τέλος της προβολής είχαμε πάει μία βόλτα στο μόλο και κατόπιν επιστρέψαμε στο σπίτι για να ετοιμαστούμε για την αναστάσιμη Θεία λειτουργία», ανέφερε στο thebest.gr.

Τέτοιες μέρες κατά το παρελθόν οι κινηματογραφικές αίθουσες της Πάτρας συνήθιζαν να παίζουν μεγαλειώδη, επικοθρησκευτικά φιλμ. Το περίφημο «Μπεν Χουρ» του 1959 των 11 βραβείων Όσκαρ, σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάιλερ με τον Τσάρλτον Ίστον είχε ξαναπροβληθεί Μεγάλη Εβδομάδα τη δεκαετία του ’80 στην αίθουσα του Παλλάς στη Δημ. Γούναρη και Ιωάννου Βλάχου και παρά την 4ωρη διάρκεια του είχε τεράστια επιτυχία.

Ανατρέχοντας στο βιβλίο του Γιάννη Μουγγολιά βρήκαμε πως στο Ρεξ στη Γούναρη είχε παιχθεί το 1956 η 1^η τρισδιάστατη ταινία σινεμασκόπ, ο «Χιτών» με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον ενώ στο Αττικόν απέναντι στη Γούναρη που έκλεισε το 1974, είχε προβληθεί στην πανοραμική του οθόνη ο ιστορικός υπερκολοσσός όπως διαφημιζόταν, «Κλεοπάτρα» του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον το 1964.

Στο Πάνθεον είχε προβληθεί Πασχαλινή περίοδο το ’62 ή ‘63 ο «Σπάρτακος» του Στάνλει Κιούμπρικ με τον Κερκ Ντάγκλας και τον Λόρενς Ολίβιε ενώ στο Ρεξ και στο Άστυ της πλ. Όλγας είχε προβληθεί «Ο Σολομών και η βασίλισσα του Σαβά» του Κινγκ Βίντορ, το 1960 με την Τζίνα Λολομπριτζίτα και τον Γιουλ Μπρίνερ.

Ο Παναγιώτης Κοτσαύτης που διαχειρίζεται τη 2^η αίθουσα του Πάνθεον, θυμάται από τον πατέρα του Ανδρέα αλλά και από τον Χρήστο Ηλιόπουλο στο Ελίτ & στο Παλλάς πως υπήρχε παλιότερα η συνήθεια να πηγαίνουν οι Πατρινοί νωρίς το Μεγάλο Σάββατο και να βλέπουν σινεμά. Επανακυκλοφορούσαν ταινίες όπως θρησκευτικά έπη όπως το προαναφερόμενο «Μπεν Χουρ» αλλά και ταινίες όπως π.χ. η μεγάλη νεανική επιτυχία «Γαλάζια λίμνη» με την Μπρουκ Σιλντς. Τα κατοπινά ωστόσο χρόνια ατόνησε η συνήθεια και πλέον οι αιθουσάρχες γνώριζαν πως θα πήγαιναν Μ. Σάββατο στο σινεμά απλά για τον χαβαλέ τους καθώς κατ’ ουσία υπολειτουργούσαν. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις αν οι θεατές ήσαν 1 ή 2, οι υπεύθυνοι των αιθουσών ζητούσαν ευγενικά από τους θεατές να έρθουν καλύτερα μία άλλη μέρα!

Να προσθέσουμε πως αντίστοιχη ανάμνηση για το Μεγάλο Σάββατο, δηλαδή για κίνηση παλιότερα που σταθερά ατόνησε είχε και ο Δημήτρης Καρπάνος όταν ήταν στο Πάνθεον.

Τέλος να σημειωθεί πως πάντα το Πάσχα πέφτει κατά κάποιο τρόπο και η αυλαία της χειμερινής κινηματογραφικής περιόδου, τα καλά φιλμ των Όσκαρ έχουν πλέον προβληθεί (θυμόμαστε Πασχαλινή περίοδο στο Ιντεάλ να έχει έρθει «Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας» του Μπερτολούτσι των 9 Όσκαρ το 1988) και φυσικά έπεται το ξεκίνημα της θερινής περιόδου που παλιότερα περιελάμβανε πολλές επαναλήψεις ταινιών του χειμώνα ενώ τώρα πλέον έχουμε κυρίως πρεμιέρες νέων φιλμ.

Επιμέλεια: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ