Ανατρέποντας τα καθιερωμένα στη Σικελία του Canoe Polo
Λίγους μήνες μετά τη νίκη της στο διεθνή διαγωνισμό “Nuovi Mondi” στη Ρώμη, χάρη στην ιδιαίτερη ενότητα αλληγορικών έργων "Gardens-Κήποι", όπου διαπραγματεύτηκε την έννοια των νέων κόσμων με βάση την ρομαντική άνθινη ταπετσαρία, η εικαστικός με τις πατρινές ρίζες, Ζωή Παππά παραμένει σε ιταλικό έδαφος. Παρουσιάζει από 25 Αυγούστου ως 25 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο της διεθνούς έκθεσης «Bicycle Wheels- Homage to Duchamp» μια καινούρια, πρωτοποριακή δουλειά με… αληθινά λέπια στην Ορτύγια, το κέντρο της αρχαίας πόλης των Συρακουσών στη Σικελία.
Εκεί, 39 σύγχρονοι καλλιτέχνες διαφορετικής μορφοπλαστικής γλώσσας, τιμούν το κίνημα του ντανταισμού και τον κορυφαίο, ριζοσπάστη εκπρόσωπό του, το γάλλο Marcel Duchamp εκθέτοντας έργα τους σε 14 μουσεία, εκκλησίες, ιστορικά κτίρια και χώρους πολιτισμού στο πλαίσιο του Canoe Polo World Championship και υπό την αιγίδα και χορηγία του τοπικού Δήμου. Ζωγραφική, γλυπτά, κατασκευές, εγκαταστάσεις, βίντεο-αρτ αναδεικνύονται μαζί με συναυλίες, ξεναγήσεις, dj sets, γευστικά events.
Η ΣΙΚΕΛΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ
Η Ζωή Παππά εμπνέεται από έναν μυθικό ήρωα της περιοχής, τον Colapesce, που λάτρευε τη θάλασσα και ανέπνεε υπερφυσικά εξερευνώντας το βυθό, λες και ήταν πλάσμα του υδάτινου κόσμου. Σύμφωνα με την παράδοση, βρίσκεται ακόμα κάτω από το νερό κρατώντας στους ώμους του τη Σικελία, οπότε σε περίπτωση σεισμού είναι εκείνος που κινείται. Τα έργα της ελληνίδας δημιουργού βασίζονται σε αληθινά ψάρια από τα οποία προέκυψαν συμβολικές φωτογραφίες και μια πρωτότυπη μάσκα από ξεραμένο δέρμα ψαριού για εικαστική εγκατάσταση. Μάλιστα, τα αφιερώνει στους χιλιάδες τραγικούς πνιγμούς προσφύγων στη Μεσόγειο. Όπως συνέβη στη Ρώμη έχει κιόλας ξεχωρίσει, με τα media να επιλέγουν φωτογραφίες των δικών της έργων στα δημοσιεύματα για την έναρξη της έκθεσης.
«ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ, ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ»
Εάν σας κάνει εντύπωση η χρήση του ψαριού, αξίζει να αναφέρουμε πως στο κίνημα του Νταντά, που ξεκίνησε το 1916 στη Ζυρίχη ως τολμηρό σχόλιο για την παρακμή της δυτικής κοινωνίας, κυριαρχούσαν τα «έτοιμα» αντικείμενα καθώς η ιδέα ενός έργου τέχνης επισκίαζε την δημιουργική-χειρωνακτική εργασία του καλλιτέχνη. Ο Duchamp άλλωστε επαναστάτησε παρουσιάζοντας βιομηχανικά προιόντα και καθημερινά αντικείμενα, υπονομεύοντας τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε την τέχνη. Υποστήριζε δηλαδή τη θεωρητική και φιλοσοφική αξία σε αυτό που αντικρίζουμε και όχι τη διαδικασία παραγωγής του. Ενδεικτικά είναι το φτυάρι του έργου «Πριν το σπασμένο χέρι» που βρίσκεται στις συλλογές του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης αλλά και το έργο «Κρήνη» με το ανδρικό ουρητήριο, που έχει τοποθετηθεί ανάποδα με υπογραφή ‘R. Mutt 1917’ πυροδοτώντας θυελλώδεις αντιδράσεις.
*Με μητέρα πατρινή (το γένος Σενεγάλια) και βάση την Αθήνα και τη Χαλκίδα, η Ζωή Παππά έχει διπλή ταυτότητα ως καλλιτέχνης και ανεξάρτητη επιμελήτρια εκθέσεων. Είναι κάτοχος του εναλλακτικού χώρου Zoi’s και περιστασιακά εργάζεται ως εκπαιδευτικός τέχνης σε διάφορα ιδρύματα. Έχει θητεύσει στο Τμήμα Εκθέσεων του Glasgow School of Art και στο χώρο Σύγχρονης Τέχνης Tramway της Σκωτίας. Ήταν μέλος της ομάδας Reconstuction (Κοινότητα Ανοικοδόμησης), μια πλατφόρμα η οποία ξεκίνησε από μια ομάδα θεωρητικών και ιστορικών τέχνης, αρχιτεκτόνων, κοινωνιολόγων και καλλιτεχνών για την επανεξέταση της πραγματικής σκηνής της Αθήνας ως σύγχρονης μητρόπολης. Ως επιμελήτρια εκθέσεων έχει βρεθεί από την Αθήνα, ως τη Βυρητό και τη Χιλή.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
