Η "Λύση της Σιωπής" ...και το τελευταίο σκαλί της κατάντιας

Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο σκαλί παρακάτω για ένα Πανεπιστήμιο, από αυτό.  Ένας πρώην Πρύτανης, ένα μέλος  μιας επιτροπής που έχει επιφορτιστεί από την Πολιτεία με την διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου, να είναι αναγκασμένος να ζητήσει την άδεια του Πρόεδρου ενός συνδικαλιστικού οργάνου  για να επικοινωνήσει με την Πανεπιστημιακή κοινότητα.

Να είναι αναγκασμένος να παρακαλέσει ένα συνδικαλιστικό όργανο, φορέα υλοποίησης άθλιων πρακτικών, να του επιτρέψει να δημοσιοποιήσει στην Πανεπιστημιακή κοινότητα τους προβληματισμούς του για φαινόμενα βίας, εκφοβισμού και τρομοκράτησης. Αυτά είναι χαρακτηριστικά συμπτώματα παρακμής μιας κοινότητας και ενδεικτικά συμπτώματα μοντέλων παραδιοίκησης.

Κύριε Πρύτανη, Ομολογώ πως η «μεταφορά», οι πέτρες και τα καλάμια των Ρομά που χρησιμοποιήθηκε  για την αναφορά σε φαινόμενα βίας, εκφοβισμού και τρομοκράτησης της Πανεπιστημιακής κοινότητας , φαινόμενα στα οποία ήταν και αφιερωμένο το σχετικό ένθετο του ΕΘΝΟΥΣ με τίτλο «Τα Πανεπιστήμια στον αστερισμό της Βίας» ήταν πολύ πετυχημένη. Μόνο που οι όποιοι φύλακες, που «με ευθύνη της Πολιτείας» (άρθρο με τίτλο «Από τον Watson στους Ρομά» ΕΘΝΟΣ 3/12/2011), δεν μπορεί το Πανεπιστήμιο να προσλάβει, δεν μπορούν να προστατεύσουν την Πανεπιστημιακή κοινότητα από την πραγματική (και όλο πιο συχνά αποκαλούμενη συμβολική) βία, τον εκφοβισμό και την τρομοκρατία που ασκείται από τους γνωστούς αγνώστους στα μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας και όχι μόνο στον Watson.

Αλλά ίσως σας διαφεύγει, κύριε Πρύτανη, ότι ο καθένας μας είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τις πράξεις του και την ευθύνη δεν την έχει το όποιο έκτρωμα τον έχει αναδείξει και τον στηρίζει στην θέση του. Και είμαι σίγουρος πως σε αυτό το τελευταίο συμφωνεί μαζί μου και ο Βασίλης. Με την ελπίδα πως η λύση της σιωπής της Πανεπιστημιακής κοινότητας  θα βάλει τέλος σε αυτό το κατρακύλημα γιατί όπως, προφητικά για πολλούς, έγραφε το 2005 ο Γ.Α. Μαγκάκης «η ηθική σήψη καλπάζει και έχει αρχίσει να γεννά σοβαρές αμφιβολίες για την ηθική καθαρότητα ακόμα και εκείνων των δημόσιων λειτουργημάτων για τα οποία η καθαρότητα αυτή αποτελεί κυριολεκτικά υπαρξιακό τους στοιχείο».

Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από σχετικό άρθρο στα ΝΕΑ 14 Δεκεμβρίου 2011. “Εκτός από το «ηλεκτρονικό δημοψήφισμα» περισσότερα από 200 μέλη του Πανεπιστημίου Πατρών καλούν «τα θεσμικά όργανα του πανεπιστημίου όπως είναι η Σύγκλητος και τις πρυτανικές Αρχές να εγκαταλείψουν τη σιωπή, να συνειδητοποιήσουν ότι η ανοχή στη συμβολική βία αποτελεί ενθάρρυνση σε πραγματική βία, να καταδικάσουν τις επιθέσεις και να εγγυηθούν την ακαδημαϊκή ελευθερία». Ταυτόχρονα καταδικάζουν «το κλίμα εκφοβισμού με υβριστικές και απειλητικές ανακοινώσεις που πλήττουν ευθέως την ελεύθερη έκφραση, τον δημοκρατικό διάλογο, επιχειρώντας να εγκαθιδρύσουν καθεστώς λογοκρισίας και φόβου».