"Μέσα από το ρόλο μου φαίνεται ο πολίτης μέσα στη Δημοκρατία"
Για ένα 3ήμερο καταφθάνει στην Πάτρα, στο Πάνθεον η αξιόλογη παράσταση «Οι 12 Ένορκοι» του Reginald Rose, στις 5, 6 και 7 Μαΐου 2017. Πρόκειται για μία παράσταση που έχει βασιστεί στο γνωστό κλασικό φιλμ “12 Angry Men” του 1957 σε σκηνοθεσία του Σίντνει Λιούμετ σε σενάριο και παραγωγή του Reginald Rose με πρωταγωνιστή τον αξέχαστο Χένρι Φόντα.
Η παράσταση που μας μεταφέρει σε μια «θεατρική» αίθουσα ενόρκων, έχει αποσπάσει 4 βραβεία κοινού και εξαιρετικές κριτικές, και έρχεται στην Πάτρα για να ολοκληρώσει τον τρίτο της χρόνο, σερί sold-out παραστάσεων! Το θέατρο Πάνθεον (Γούναρη και Κανακάρη) μετατρέπεται σε δικαστικό μέγαρο και θέτει το κοινό στη δύσκολη θέση του 13ου ενόρκου!
Υπόθεση
Στη Νέα Υόρκη του 1957, ένα αλλοδαπό αγόρι δεκαέξι χρόνων κατηγορείται για φόνο. 12 ένορκοι συνεδριάζουν για το αν θα εφαρμοστεί η θανατική ποινή, αντικατοπτρίζοντας τις -δυστυχώς διαχρονικές- προκαταλήψεις της κοινωνίας μας, μέσα από 12 πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται «βίαια» μπροστά στα μάτια μας. Οι 12 άντρες κλειδωμένοι σ’ ένα δωμάτιο, άλλοτε ταυτίζονται και άλλοτε συγκρούονται. Έχουν κληθεί να αποφασίσουν ομόφωνα για τη ζωή ενός νέου ανθρώπου, αντιμετωπίζοντας το βάρος της ευθύνης που φέρνει η κάθε τους απόφαση.
Στην παράσταση συμμετέχει και ο Περικλής Λιανός που μίλησε στο thebest.gr για την παράσταση, το θέατρο, το "Καφέ της Χαράς" και πολλά άλλα.
Ποια είναι η σχέση σας με την Πάτρα;
Κατάγομαι από τον Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας. Από τότε που ήμουν μικρός η Πάτρα ήταν ένας αγαπημένος προορισμός. Ήταν για εμάς η μεγάλη πόλη. Έχω έρθει αρκετές φορές στην πόλη. Κάποτε έλεγαν ότι εάν μια παράσταση ξεκινήσει περιοδεία από την Πάτρα και πάει καλά… θα πάει καλά γενικότερα. Έλεγαν: «Αν δεν πάει καλά στην πάτρα, μην τη συνεχίσεις". Πρόκειται μια θέατρο-πόλη με κοσμοπολίτες κατοίκους.
Λίγα λόγια για το έργο που θα παρουσιάσετε...
Είναι δικαστικό δράμα- θρίλερ με πάρα πολλά επίπεδα που παρουσιάζει σε 80 λεπτά τη συνεδρίαση των ενόρκων μετά την ακροαματική διαδικασία για να αποφασίσουν αν το παιδί που κατηγορείται ότι σκότωσε τον πατέρα του είναι αθώο ή ένοχο.
Η απόφαση πρέπει να είναι ομόφωνη. Εάν κριθεί ένοχος θα πρέπει να εκτελεστεί. Εάν είναι αθώος θα πάει σπίτι του.
Όπως καταλαβαίνετε η ευθύνη και το βάρος των ενόρκων είναι μεγάλο.
Στην αρχή η ιστορία αντιμετωπίζεται επιπόλαια και έχει μεγάλο ενδιαφέρον το πού καταλήγουν αυτοί οι άνθρωποι αλλά και το πώς ξεγυμνώνονται οι χαρακτήρες τους.
Πρόκειται για 12 διαφορετικούς κόσμους που συγκρούονται και που ο ένας επηρεάζει τον άλλον. Ο καθένας αντιπροσωπεύει κάποιον.
Λίγα λόγια για τον ρόλο σας…
Υποδύομαι τον ένορκο 11. Είμαι ο αλλοδαπός. Ευρωπαίος και ωρολογοποιός στο επάγγελμα. Είναι ο μετανάστης που έφυγε από μια χώρα και βλέπουμε μέσα στο έργο πώς αντιμετωπίζεται. Αν και στην Αμερική του 1954 ένας αλλοδαπός είχε αυτό το δικαίωμα, να είναι ένορκος, αντιμετωπίζεται ρατσιστικά κάποιες φορές. Μέσα από τον ρόλο φαίνεται ο πολίτης μέσα στην Δημοκρατία. Πολίτης σημαίνει επίγνωση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Τι σας έκανε να πείτε «ναι» στην παράσταση;
H Κωνσταντίνα Νικολαΐδη που έχει κάνει τη σκηνοθεσία. Είχα ενθουσιαστεί με την προηγούμενη δουλειά της και όταν μου έκανε την πρόταση και έμαθα τους άλλους συντελεστές και τον ρόλο μου δέχτηκα και η επιλογή μου με δικαίωσε
Ποιο είναι το πιο όμορφο σχόλιο που έχετε ακούσει για την παράσταση;
Μια φίλη μου που δεν βλέπει θέατρο και ήρθε για να με δει, μου είπε: "Δεν κατάλαβα πώς πέρασε". Η παράσταση κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή. Αυτό δεν είναι λίγο. Εάν η παράσταση δεν κρατάει σε εγρήγορση τον θεατή έχει αποτύχει.
Επίσης ένας φοιτητής μου είπε: «Με έκανε να σκεφτώ πάρα πολλά».
Η παράσταση σε κάνει να σκεφτείς πόσο επιφανειακά και επιπόλαια αντιμετωπίζουμε τα πάντα. Αν δεν βρισκόταν ένας άνθρωπος να ψηφίσει αθώος θα εκτελούσαν το παιδί. Κάποιος όμως είπε… «Δεν υπάρχουν στοιχεία. Ας συζητήσουμε». Νομίζω ότι και στη ζωή μας και στην πολιτική αντιμετωπίζουμε επιφανειακά τα πράγματα.
Θέατρο και οικονομική κρίση…
Η οικονομική κρίση άγγιξε το θέατρο, αλλά όχι αυτή την παράσταση. Πρέπει όμως να σκεφτούμε ότι στην Αθήνα υπάρχουν πάρα πολλές παραστάσεις. Δεν μπορεί μια πόλη σαν την Αθήνα να έχει 400 παραστάσεις. Πού να πρωτοπάει ο κόσμος;
Όλοι παίζουμε πια. Εγώ είμαι πια 54 χρονών και καλώς ή κακώς έμεινα σε αυτή τη δουλειά. Δεν νομίζω όμως ότι η κοινωνία έχει ανάγκη τόσους πολλούς ηθοποιούς. Υπάρχουν πάρα πολλές δραματικές σχολές, όλοι γίνονται ηθοποιοί...Πρέπει να παράξει και κάτι άλλο αυτή η χώβα.
Η πορεία σας στην τηλεόραση...
Έχω συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές. Κάποιες από αυτές τις σειρές γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και παίζονται ακόμα. Η αλήθεια είναι ότι από ένα σημείο και μετά δεν μου γίνονται προτάσεις ή δεν τοις βρίσκω ενδιαφέρουσες.
Ο τελευταίος τηλεοπτικός μου ρόλος στο οποίο έβρισκα τρομερό ενδιαφέρον ήταν στη σειρά "Steps" η οποία δεν πήγε καλά και ολοκληρώθηκε αναγκαστικά σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Πώς είναι να βλέπετε τον εαυτό σας τόσα χρόνια μέσα από τις επαναλήψεις του "Καφέ της Χαράς";
Είναι περίεργο. Είναι μια γλυκιά σειρά που αγάπησε το κοινό.
Συναντάω παιδιά 6 χρονών που με αναγνωρίζουν από το «Το καφέ της Χαράς», βλέπω τόση αγάπη κι αναρωτιέμαι… «Πόσες γενιές θα μεγαλώσει αυτή η σειρά»;
Πολλές φορές την βλέπω σαν θεατής. Υπάρχουν σκιηνές που δε θυμάμαι ότι τις γύρισα.
Θα επιστρέφατε στην τηλεόραση;
Εαν υπήρχε ένας ωραίος ρόλος, ναι.
Τι υπάρχει στα μελλοντικά σας σχέδια;
Στις 9 Μαΐου ξεκινάω από την Χαλκίδα περιοδεία με την παράσταση "Ανύπαρκοι φίλοι". Παίζουν οι: Μαρία Γεωργιάδου, Ειρήνη Παπαδημάτου, Μανώλης Ιωνάς, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Κατερίνα Κωνσταντέλλου. Σε ρόλο έκπληξη ο Τάσος Γιαννόπουλος. Ελπίζω πως θα βρεθούμε και στην Πάτρα.
Οι 12 ένορκοι επί σκηνής είναι οι:
Χριστόδουλος Στυλιανού, Παντελής Παπαδόπουλος, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιώργος Γιαννόπουλος, Περικλής Λιανός, Βασίλης Παλαιολόγος, Χάρης Μαυρουδής, Μανώλης Ιωνάς, Απόλλων Μπόλλας, Αλέξανδρος Πέρρος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Ορέστης Τρίκας
Συμμετέχει: Αλέξης Σταυριανός
Τη φωνή της χαρίζει η Νένα Μεντή.
Πρόγραμμα παραστάσεων:
Παρασκευή 5/5/2017 στις 21.30
Σάββατο 6/5/2017 στις 21.30
Κυριακή 7/5/2017 στις 18.30
Διάρκεια: 90’ (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 18€ (πόρτα), 15€ (προπώληση έως 4/5), 12€ (μαθητές-φοιτητές-άνεργοι)
Προπώληση εισιτηρίων:
- Θέατρο ΠΑΝΘΕΟΝ τηλ. 2610 325778 (10.00-13.00 & 17.00-21.00)
- Ηλεκτρονικά μέσω www.viva.gr.
Σημείωμα της σκηνοθέτη
Η ιδέα να παρουσιάσω το έργο «ΟΙ 12 ΕΝΟΡΚΟΙ» ήρθε πριν τέσσερα χρόνια περίπου όταν είδα την ταινία “12 angry men” του Sidney Lumet. Στο site www.tocinemadaki.gr (που ασχολείται με τον κινηματογράφο) είχε γραφτεί μία κριτική για το “the Μan from Earth” (την προηγούμενη μου σκηνοθετική δουλειά) όπου εκφραζόταν στο τέλος η επιθυμία να δει και το “12 angry men” το φως ελληνικής σκηνής. Είχα ξανακούσει για την ταινία από έναν φίλο μου, που μου είχε προτείνει να την σκηνοθετήσω, οπότε όταν διάβασα κι αυτό, πείστηκα ότι πρέπει να τη δω.
Χαίρομαι για τις παροτρύνσεις αυτές, γιατί η ταινία με άγγιξε και θέλησα κι εγώ να τη δω επί σκηνής. Θέλησα να δω 12 ηθοποιούς, σε απόσταση αναπνοής από τον θεατή, να κορυφώνουν και να ηρεμούν σ’ ένα καρδιογράφημα 120 παλμών και άνω.
Στη θεατρική του μεταφορά, κράτησα την εποχή που γράφτηκε το έργο, γιατί βρίσκω πολύ ελκυστικό όταν το θέατρο, μας παίρνει από το τώρα και το εδώ και μας ταξιδεύει σε άλλα μέρη και χρόνους. Αυτό το ταξίδι στο παρελθόν, παρά τη χιλιομετρική και χρονική του απόσταση από το εδώ και το τώρα, μας δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στην ουσία τους. Οι ίδιες απόψεις θα μπορούσαν να εκφραστούν και σήμερα, ειδικά όσον αφορά τον ρατσισμό κι αυτό δεν το λες καθόλου «ευτυχώς». Και δεν μιλάμε μόνο για φυλετικό ρατσισμό, αλλά επίσης κοινωνικό, θρησκευτικό, σεξιστικό και οπουδήποτε χωράει η έννοια του διαφορετικού. Δηλαδή παντού.
Στην παγκόσμια πραγματικότητα του σήμερα βλέπουμε να ξεπηδούν έντονα φασιστικά μανιφέστα, που προφανώς δεν ήταν πολύ καλά θαμμένα. Ακόμη, γίνονται προτάσεις για επαναφορά της θανατικής ποινής σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στη δική μας. Απόψεις και πιστεύω που εκφράστηκαν σ’ ένα έργο του ’57 το οποίο γράφτηκε ωκεανούς μακριά από την Ελλάδα, μεταφέρονται αυτούσια στο τώρα και στο εδώ και τίποτα δεν σου «χτυπάει».
Ο άνθρωπος συνεχίζει να επιλέγει να είναι αστόχαστος και να καταδικάζει -είτε μεταφορικά, είτε κυριολεκτικά- με την πρώτη ευκαιρία τον συνάνθρωπο του. Αυτό, κάνει το έργο επίκαιρο και διαχρονικό, δείχνοντας μας ότι ο ρατσισμός αντιστέκεται σθεναρά ακόμη σε ιδέες περί φιλελευθερισμού. Αλλά, οι ιδέες αυτές παρά του ότι απαιτούν σθένος, καίνε ακόμη μέσα σε Ανθρώπους που αγωνίζονται για την Αλήθεια, την Αγάπη και τη Συγχώρεση με όλο τους το είναι.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
