Δείτε το πρόγραμμα των παραστάσεων
Το θέατρο act ανακοινώνει την επιστροφή της παράστασης Αυτόχειρ βασισμένη στο διήγημα του Μιχαήλ Μητσάκη σε σκηνοθεσία του Κώστα Παπακωνσταντίνου και ερμηνεία του πατρινού ηθοποιού Δημήτρη Γεωργαλά. Πρόκειται για το κλασικό κείμενο του πεζογράφου Μιχαήλ Μητσάκη που δεν έχει ανέβει ποτέ στο θέατρο – όπως και κανένα άλλο έργο του Μητσάκη – και ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θέατρο act.
Ένας ηθοποιός παίζει τον ρόλο του συγγραφέα και με την μορφή μονολόγου διηγείται στους θεατές την ταξιδιωτική του εμπειρία σαν να έχουν περάσει λίγες μόνο μέρες.
Οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν ένα αριστούργημα της ελληνικής λογοτεχνίας και έναν πολύ σημαντικό συγγραφέα. Το έργο πραγματεύεται το ζήτημα του κύκλου της ζωής και του θανάτου, της φθαρτότητας του ανθρώπου και της διαχρονικότητας της ανθρωπότητας. Ένας άνθρωπος πεθαίνει μα η πόλη συνεχίζει να ζει, ο ήλιος θα ανατείλει και πάλι. Ο Μητσάκης για να αναπτύξει το θέμα του χρησιμοποιεί ως τοπίο την γεμάτη ζωή πόλη της Πάτρας του 1900. Η οικειότητα του πατρινού κοινού με την πόλη σε συνδυασμό με την αφήγηση της ιστορίας θα εντείνει δραματουργικά το παιγνίδι με τον χρόνο.
Συντελεστές:
Κείμενο: Μιχαήλ Μητσάκης
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεύει ο Δημήτρης Γεωργαλάς
Επιμέλεια κοστουμιών και σκηνικού χώρου: Μαρία Βασιλάκη
Επιμέλεια μουσικής: Σάκης Μπάστας
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Κινηματογράφηση – Φωτογραφίες: Περικλής Παπανδρεόπουλος
Σχεδιασμός αφίσας και εντύπων: Δημήτρης Γιαννακούλιας
Παραγωγή: Θέατρο act 2015
«Αυτόχειρ» του Μιχαήλ Μητσάκη | στο θέατρο act (σκάλες Γεροκωστοπούλου 65)
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη του Φεβρουαρίου στις 21.30
Τιμές εισιτηρίων: 10€, 8€ (φοιτητικό, ανέργων)
Για την συγκεκριμένη παράσταση κάθε Δευτέρα ισχύει ατέλεια Θεατρολόγων
Κρατήσεις: 2610272037 & 6936122263
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=otzMFiklLqA
Έγραψαν:
«Δ. Γεωργαλάς παίζει ευφυώς: Δεν δραματοποιεί παραπάνω από όσο το κάνουν οι λέξεις. Συλλαμβάνει, αφομοιώνει και αναδεικνύει με φίνο χειρισμό των τόνων την ειρωνεία του κειμένου, η οποία στην ουσία στρέφεται εναντίον της ίδιας της τέχνης και της σκέψης.» Κωνσταντίνος Μάγνης (30.12.2015, Πελοπόννησος)
«… θα αργήσετε πολύ να παρακολουθήσετε επί σκηνής μια τόσο γοητευτική περιγραφή της Πάτρας του 1900 από έναν έμπειρο ηθοποιό (Δημήτρης Γεωργαλάς) που οικειοποιείται με αγάπη το κέντημα του Μητσάκη.
Η σκηνοθεσία του Κώστα Παπακωνσταντίνου επιβεβαιώνει όσα εντυπωσίασαν τους θεατές στους «Χαλασοχώρηδες» του Παπαδιαμάντη και στο «Ρωμαϊκό Λουτρό» του Στρατίεβ, ενώ οι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου, οι εικόνες της Πάτρας από τον Περικλή Παπανδρεόπουλο και η μουσική επιμέλεια του Σάκη Μπάστα συμπληρώνουν ταιριαστά την αίσθηση του ταξιδιού.» Ανδρέας Τσιλίρας (19.01.2016, Τέταρτο)
«... oυσιαστικά φιλοσοφεί ο συγγραφέας πάνω σε μία αυτοκτονία που μαθαίνει ότι έγινε κάπου δίπλα. Δεν είναι πρώτο πλάνο η αυτοχειρία, είναι δεύτερο· το πρώτο πλάνο είναι η πόλη η οποία ζει και χαίρεται τη ζωή της. Αυτό μου κέντρισε το ενδιαφέρον πάρα πολύ, το ότι δεν είναι ένα βαρύγδουπο και πολύ δραματικό κείμενο, όπου κάποιος θρηνεί, είναι ακριβώς το αντίθετο. Υπάρχει μία απλή σκέψη που τη μοιράζεται ο συγγραφέας μαζί μας. Η παράσταση δεν επιβάλλει τίποτα, ούτε δράμα ούτε πρέπει. Δεν κάνει κήρυγμα, είναι απλά μία σκέψη, και κατά τη γνώμη μου αυτό είναι και το καλό θέατρο. Το θέατρο και γενικά η τέχνη δε προτείνει λύσεις, προβληματισμούς θέτει μόνο.» Δημήτρης Γεωργαλάς (07.01.2016, postin)
«Αν όμως αποφασίσεις να κατέβεις τα σκαλάκια ως το θέατρο act, διαπιστώνεις πως, αν και πρόκειται για έναν μονόλογο, αφενός τα “άχαρα” κομμάτια του έχουν σκηνοθετηθεί με πρωτοφανή ζωντάνια από τον Κώστα Παπακωνσταντίνου, αφετέρου δε, η σκηνική παρουσία του ικανού Δημήτρη Γεωργαλά είναι τόσο επιβλητική όσο και ανάλαφρη σε κάποια σημεία.» Κατερίνα Ηλιοπούλου (16.01.2016, Το Παλκοσένικο)
«Μελαγχολικός, φορώντας το παλτό του, σαν ήρωας βγαλμένος από φιλμ νουάρ, ο Δημήτρης Γεωργαλάς ερμηνεύει με βάθος ψυχής, με πλήρη έλεγχο των εκφραστικών του μέσων, χωρίς συναισθηματισμούς και θεατρινισμούς, με ωριμότητα και συνέπεια, επιδεικνύοντας αξιέπαινη ισορροπία ανάμεσα στις πιο δραματικές και τις ανάλαφρες στιγμές του έργου. Εκφέρει τον λόγο με μουσικότητα και ζεστασιά, χειριζόμενος με μαεστρία την δύσκολη γλώσσα του κειμένου. Κατάφερε με το βλέμμα του να εκφράσει και τα πιο μύχια συναισθήματα του εσωστρεφούς ήρωα, ενώ στις νοητές σκηνές διαλόγου του με άλλα πρόσωπα, μας έκανε να νιώθουμε την παρουσία αυτών των προσώπων.» Κ. Νταλιάνης
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
