Το τέλος του παιχνιδιού

Ο μπεκετικός τίτλος χρησιμοποιείται με ξεκάθαρη σκοπιμότητα τη δραματοποίηση της κατάστασης του παιχνιδιού μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και εταίρων, που έχει οδηγήσει στην απόλυτη απελπισία τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων.

Καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, πολλοί δημοσιολογούντες -του γράφοντος συμπεριλαμβανομένου- υποστήριζαν πως ο Αλέξης Τσίπρας πραγματοποιεί στροφή στον ρεαλισμό και θα καταλήξει σε συμφωνία με τους εταίρους. Μία άλλη μερίδα -μειοψηφική- υποστήριζε πως ο Πρωθυπουργός έχει κρυφή ατζέντα για την έξοδο της χώρας από το ευρώ και πως την υλοποιεί με μεθοδικότητα.

Ότι από τα δύο τινά και να ισχύει, δεν έχει σημασία. Διότι πλέον, φτάσαμε στο τέλος του παιχνιδιού. Μέχρι το Σαββατοκύριακο, θα γίνουν οριστικά καθαρές οι πραγματικές προθέσεις του κυρίαρχου του -εσωτερικού- παιχνιδιού Αλέξη Τσίπρα.

Ένα πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Ο Πρωθυπουργός ΔΕΝ έχει πάρει εντολή για έξοδο της χώρας από το ευρώ. Συνεπώς, η τελική πρόταση της κυβέρνησης, πρέπει να εξασφαλιστεί πως θα είναι ικανή να οδηγήσει σε συμφωνία. Σε αυτό, ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας και των κομμάτων της αντιπολίτευσης θα είναι κομβικός. Κανείς δεν δικαιούται να οδηγήσει την χώρα σε καταστροφή ιστορικών διαστάσεων, χωρίς να του έχει δώσει αντίστοιχη εντολή ο λαός.

Κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει κανείς από το πολιτικό σύστημα που να μην φέρει βαριές ευθύνες για την κατάντια της χώρας. Όμως, η ώρα των καταλογισμών θα έρθει μετά. Τώρα, αυτό που προέχει, είναι να σωθεί η χώρα από τα "δόντια" των ακραίων εσωτερικού και εξωτερικού που θέλουν να τη ρίξουν στον όλεθρο. Ο κ. Τσίπρας αναμετράται με την Ιστορία. Ας ελπίσουμε να έχει το ανάστημα που επιτάσσει η περίσταση.