Πάτρα: θέτει εαυτόν εκτός ΠΑΣΟΚ και βαδίζει προς Παπανδρέου, η Δήμητρα Γεωργακοπούλου-Μπάστα

Εκτός ΠΑΣΟΚ θέτει τον εαυτό της, η πρώην πολιτευτής του Κινήματος και πρώην Γενικη Γραμματεας Ηπειρου- Δυτ. Μακεδονιας επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου, Δήμητρα Γεωργακοπούλου-Μπάστα, με άρθρο της στο thebest.gr και ουσιαστικά προαναγγέλει ότι ακολουθεί τον Γιώργο Παπανδρέου στο νέο κόμμα.

Μεταξύ άλλων η κυρία Μπάστα υποστηρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ "όχι μόνο έπαψε να εμπνέει, αλλά συνέβαλε και στην γενικότερη αποστροφή του λαού προς το πολιτικό σύστημα". Παράλληλα σημειώνει ότι ο τόπος χρειάζεται κάτι "νέο" για το οποίο "αξίζει να αγωνιστούμε".

Αναλυτικά το άρθρο-παρέμβαση της κ. Δήμητρας Γεωργακοπούλου-Μπάστα:

"Μία ακόμα δύσκολη χρονιά φτάνει στο τέλος της.
Και σε λίγο ξεκινάει μία νέα χρονιά, που θα παραλάβει από την προηγούμενη το άγχος και την αβεβαιότητα σχεδόν όλων των Ελλήνων για την οικονομική κατάσταση της χώρας και επιπλέον, είναι πιθανό να φέρει και εκλογές, με το «καλημέρα».

Ειλικρινά, εδώ που έχουμε φτάσει, δεν ξέρω εάν είναι προτιμότερο να αποφευχθούν οι εκλογές στο όνομα μίας κάποιας σταθερότητας - άραγε, για πόσο ακόμα; - ή μήπως είναι καλύτερα να φτάσουμε το συντομότερο δυνατό σε κάλπες προκειμένου ο πολιτικός χάρτης να αποτυπώσει καλύτερα τη βούληση του λαού, έστω και αν στο μεσοδιάστημα υπάρξει ένα διάστημα σύγχυσης και τριγμών.

Ό,τι και αν συμβεί πάντως, από την στιγμή που θα είναι αποτέλεσμα δημοκρατικής λειτουργίας (στη Βουλή ή στον λαό) δεν πρέπει να φοβίζει κανέναν και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να το παρουσιάζει ως «αδιέξοδο» ή ως «εθνικό κίνδυνο».

Αρκετά υπέφερε αυτός ο τόπος από τους λαϊκισμούς. Δεν χρειάζεται άλλους!

Γι’ αυτό και εκείνο που πιστεύω ότι έχει την μεγαλύτερη αξία στην περίπτωση που ο νέος χρόνος φέρει εκλογές, είναι να επενδύσουμε σε μία ουσιαστική δημοκρατική και προοδευτική αλλαγή.

Στην δημιουργία ενός νέου κινήματος με ατόφια λαϊκή βάση, που να απηχεί την σημερινή κοινωνία και εδραζόμενο στις αρχές ενός ελληνικού και πατριωτικού σοσιαλισμού θα αποτελέσει τον πυλώνα πάνω στον οποίο θα χτιστούν οι ευρείες συναινέσεις που έχει ανάγκη σήμερα η χώρα, αλλάζοντας παράλληλα τον πολιτικό χάρτη για πάντα.

Είναι γνωστή η προσωπική μου πολιτική διαδρομή. Με αίσθημα ευθύνης υπηρέτησα, τον πατριωτικό και κοινωνικό σοσιαλισμό που πρέσβευε το Κίνημα που δημιούργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ωστόσο, σε άρθρο μου τον περασμένο Ιούλιο, εξέφρασα την βαθιά μου θλίψη για την πλήρη απομάκρυνση του Κινήματος από τις ιδρυτικές αρχές και την λαϊκή του βάση.

Το κόμμα που επί σειρά ετών αγωνίστηκε και πέτυχε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις προς όφελος της κοινωνίας, όπως το ΕΣΥ ή η ενίσχυση της αυτοδιοίκησης και της αποκέντρωσης των δημοκρατικών θεσμών, τελικά μετατράπηκε σε ένα «κλαμπ» διαδρομιστών που νοιάζονται μόνο για την προσωπική τους προβολή και εξουσία, ερήμην του λαού.

Έτσι όμως, το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο έπαψε να εμπνέει, αλλά συνέβαλε και στην γενικότερη αποστροφή του λαού προς το πολιτικό σύστημα, ειδικά από την στιγμή που μέσα στην βαθιά και πρωτόγνωρη κρίση, αντί να λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά του και να αναζητήσει την αναγέννησή του μέσα από την αναβάπτιση στις ιδρυτικές αρχές του και στον λαό, επέλεξε να συμβιβαστεί με τον ρόλο του μικρο-συνέταιρου στην διαχείριση μιας συντηρητικής εξουσίας που ακόμα και σήμερα αδυνατεί να προχωρήσει σε δομικές μεταρρυθμίσεις και σε έναν νέο ριζοσπαστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και της πολιτικής.

Τώρα όμως, εφόσον πάμε σε εκλογές, έχουμε μία ακόμα ευκαιρία: Να δημιουργήσουμε ένα νέο Κίνημα μετατρέποντας και πάλι τις δυνάμεις της προόδου και του σοσιαλισμού σε ιδεολογική και πολιτική πλειοψηφία στον λαό. Αν δεν μπορούμε να αναγεννήσουμε το «παλιό», ας… γεννήσουμε το «νέο»!

Τελικά, τι έχει μεγαλύτερη αξία για όσους εξακολουθούμε να οραματιζόμαστε μία Ελλάδα της δικαιοσύνης και της προόδου; Να μένουμε κολλημένοι σε «σφραγίδες» και «ταμπέλες» ή να κάνουμε τομές και να ακολουθούμε τα προτάγματα της εποχής και της γενιάς μας; Νομίζω το δεύτερο. Εξάλλου, όλοι οι μεγάλοι ηγέτες ιστορικά, στις μεγάλες καμπές, έκαναν την δική τους τομή και δημιουργούσαν το «νέο».

Αυτό το «νέο» χρειαζόμαστε σήμερα. Και γι’ αυτό το «νέο» αξίζει να αγωνιστούμε. Για μία νέα πολιτική, που δεν θα συγχέει την ανάγκη σώφρονος οικονομικής διαχείρισης με την φτωχοποίηση του λαού. Ούτε θα επιτρέψει, η δημιουργία ενός νέου σχεδίου ανάπτυξης να γίνει από «βαρόνους» που δεν εργάστηκαν ποτέ στην ζωή τους.

Πεποίθησή μου είναι ότι η ελπίδα θα επιστρέψει και θα ριζώσει στον τόπο και την κοινωνία μας μόνο όταν αποφασίσουμε να σαρωθεί το παλιό και στην θέση του, επικρατήσει ένα νέο κίνημα αξιών.

Ίσως η χρονιά που ανατέλλει σε λίγο, είναι η αρχή. Μακάρι…

Από καρδιάς, Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά σε όλες και όλους!"