Η μνήμη της Μικράς Ασίας

Πού πήγαν οι ερωτευμένες γυναίκες, τα παλικάρια

της Σμύρνης μας αυτής που αιώνες κοιμάται

κάτω από τη σκιά σβησμένων ηφαιστείων και κάστρων;

Νετζάτι Τζουμαλί –Τούρκος ποιητής

Το ελληνικό κοινοβούλιο έχει καθιερώσει την 14η Σεπτεμβρίου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. 92 χρόνια κλείνουν φέτος από την καταστροφή, τη σφαγή κ τον ξεριζωμό του Ελληνισμού που είναι αποτέλεσμα της απόφασης της ελληνικήςάρχουσας τάξης να συμπορευθεί, άνευ όρων, με τις ιμπεριαλιστικές – αποικιοκρατικές δυνάμεις της εποχής και να ακολουθήσει τυφλά τις εντολές τους, εφαρμόζοντας τυχοδιωκτική και επικίνδυνη πολιτική.

Η διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι αφενός πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική αναγκαιότητα , αφετέρου πηγή ζωής για τον καθένα προσωπικά. Όσοι καταγόμαστε από πρόσφυγες, κουβαλάμε τη συλλογική μνήμη αλλά και τα προσωπικά βιώματα όπως αυτά διαμορφώθηκαν από τις αφηγήσεις των δικών μας ανθρώπων. Η Μικρά Ασία , ο Πόντος, η Ρωμυλία είναι για εμάς πράγματα και συναισθήματα χειροπιαστά… ένας μπουφές, μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, μια δαντέλα , μια φευγαλέα εικόνα του Μικρασιάτη παππού που δάκρυζε συχνά- πυκνά….. είναι τα τραγούδια, οι χοροί, οι φορεσιές, ένα μικρό δαχτυλιδάκι -οικογενειακό κειμήλιο- που μαρτυρά την ιστορία… Για τη συλλογική μνήμη είναι οι αγιογραφίες του Κόντογλου , τα βιβλία του Βενέζη, του Δούκα, της Σωτηρίου, του Σεφέρη, οι αφηγήσεις από τα αρχεία των μικρασιατικών συλλόγων, τα ντοκιμαντέρ , οι ιστορικές αναλύσεις….

Η συντήρηση της μνήμης της Μικράς Ασίας είναι βαρύ χρέος για τους απογόνους των προσφύγων και δεν αφορά το γεωγραφικό χώρο αλλά τις ιδέες, τις αξίες, τις αρχές και τη νοοτροπία που έφεραν μαζί τους …είναι ο «κόσμος» τους .Ο κόσμος των ανθρώπων που μετουσίωσαν τον πόνο και τη φρίκη σε αγώνα και δημιουργία , που στις παρυφές των πόλεων και σε έρημα χωριά όρθωσαν με την ψυχική τους δύναμη, με την εργατικότητά τους, την αξιοσύνη τους , την τόλμη τους , το μεράκι τους ένα νέο κόσμο περήφανο και προοδευτικό.

Εμείς , οι απόγονοι – οι κάποιοι ρομαντικοί- στη μνήμη των σφαγιασθέντων και των ξεριζωμένων, οφείλουμε να συντηρούμε τον τεράστιο πολιτισμικό πλούτο της Ανατολής, ναπαλεύουμε στηρίζοντας τους πρόσφυγες που διωγμένοι από τον τόπο τους ζητούν σήμερα καταφύγιο στη χώρα μας, να εναντιωνόμαστε με κάθε τρόπο στις σφαγές των αμάχων , στις γενοκτονίες, στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ..

Εμείς που θυμόμαστε, δεν μνημονεύουμε αλλά παλεύουμε για την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών ..