Έρως ad aeternitatem: Περιπέτειες του ερωτικού λόγου απόψε στο Πολύεδρο

Συνεχίζεται ο θεματικός κύκλος εκδηλώσεων του Πολύεδρου, που αφορά στην ερωτική λογοτεχνία. Συγγραφείς, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, μεταφραστές και κριτικοί της λογοτεχνίας συναντιούνται, για να αναδείξουν αισθησιακές, μα και λεπταίσθητες στιγμές της παγκόσμιας λογοτεχνικής παραγωγής· για να ρίξουν φως, πλαγίως έστω, στα παρασκήνια της ερωτικής λογοτεχνίας και στον κοινωνικό της ρόλο.

Τι είναι η ερωτική λογοτεχνία; Ποια τα όριά της; Πόσο παλιός είναι ο έρωτας στο γραπτό λόγο; Υπάρχει χυδαιότητα στην Τέχνη; Σε ποιον βαθμό η λογοτεχνία διαμορφώνεται από την ιστορική συγκυρία και πώς, με τη σειρά της, διαμορφώνει την κοινωνία που την υποδέχεται;

Σε αυτά και σε πολλά ακόμη ερωτήματα επιχειρούν να απαντήσουν άνθρωποι που καταπιάστηκαν κατά καιρούς με έργα − αρχαία, νεότερα ή σύγχρονα − από το φάσμα του λογοτεχνικού ερωτισμού και που μελέτησαν τις επιμέρους τάσεις οι οποίες διαμορφώθηκαν εντός του. Κάποια έργα καταδικάστηκαν ως ρυπαρογραφήματα, άλλα αποθεώθηκαν ως κλασικά αριστουργήματα. Τα περισσότερα, πάντως, κατάφεραν να ταράξουν τα νερά της εποχής τους.

Την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013, στις 8.30 μ.μ., στον κήπο του Πολύεδρου στην Πάτρα, στο πλαίσιο του κύκλου «’Ερως ad aeternitatem: Περιπέτειες του ερωτικού λόγου», ο Συμεών Γρ. Σταμπουλού παρουσιάζει το θέμα:

Ingeborg Bachmann: Ἡ αὐτοπυρπόληση τῆς μείζονος ποιήτριας μέσω τῆς γραφῆς

Τὸ μυθιστόρημα τῆς Ingeborg Bachmann

Todesarten (τρόποι θανάτου)

ὡς δραστικὴ παραίτηση ἀπὸ τὴν ποίηση καὶ τὴν ζωή.

Ἡ θυελλώδης ἐρωτικὴ σχέση τῆς Bachmann καὶ τοῦ Paul Celan ἀποτυπωμένη στὴν ποίησή τους ὡς ἔμμετρη ἐρωτικὴ ἐπιστολογραφία, ἀλλὰ καὶ στὶς καθαυτὸ ἐπιστολὲς ποὺ ἀντάλλαξαν (1948-1967) ὡς προέκταση τῆς λογοτεχνικῆς γραφῆς. Μετὰ τὴν αὐτοχειρία τοῦ Celan (1970) ἡ Bachmann παραιτεῖται ἀπὸ τὴν ποίηση καὶ ἀφοσιώνεται, ὣς τὸν αἰνιγματικὸ θάνατό της (1973), στὴν ὀδυνηρὴ συγγραφὴ ἑνὸς ὀγκώδους μυθιστορήματος ὡς διὰ βίου νοερῆς συνέχισης τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸν Paul. Τὸ ἔργο δὲν ἔχει, οὐσιαστικά, ἀκόμη ἀποτιμηθεῖ ἀπὸ τὴν κριτική.

Συμεών Γρ. Σταμπουλού Φιλόλογος, νεοελληνιστής

Γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Σπούδασε Κλασική Αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Διδακτορική διατριβή (1991-1996) με τον τίτλο Πηγές της πεζογραφίας του Γιάννη Σκαρίμπα.

Ἀπὸ το 2002 μέχρι το 2011 ἐδίδαξε τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ λογοτεχνία στὰ πανεπιστήμια τοῦ Ἐλσίνκι καὶ τῆς Λειψίας.

Τὸ 2009 ἐξέδωσε συγκριτολογικὲς μελέτες μὲ ἄξονα τὸ συνολικὸ ἔργο τοῦ Γιάννη Σκαρίμπα (Ὁ ἴσκιος τῆς γραφῆς, Ἄγκυρα). Ἀκολούθησαν συγκριτολογικὰ δοκίμια καὶ μεταφράσεις ἔργων τῶν Paul Celan, R.M. Rilke, Novalis, Fr. Hölderlin, Nelly Sachs, G. Falkner, D. Grünbein, S. Lenz κ.ἄ. δημοσιευμένα στὰ περιοδικὰ Νέα Ἑστία, Τὸ Δέντρο, Μικροφιλολογικά, Ὀροπέδιο, Ἀντί κ.ἄ.

Κυκλοφοροῦν τὰ βιβλία:

R.M. Rilke-P. Celan. Ἀπὸ τὴν ἐλεγεία στὸ ἐρεβῶδες ποίημα (Ἄγκυρα, 2011),

Novalis Σκέψεις, Στιγμὴ 2012,

R. M. Rilke Ἐλεγεῖες ἀπὸ τὸ Ντουΐνο, Στιγμὴ 2012.

Ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Στιγμὴ θὰ κυκλοφορήσει σύντομα ὁ τόμος Friedrich Hölderlin Ποιήματα.