Καλό χειμώνα και ο Θεός να βάλει το χέρι του…

Η πρώτη δυνατή ομολογουμένως νεροποντή μας έβγαλε από την νιρβάνα του καλοκαιριού. Πλημμύρες σπιτιών, καταστροφές σε δρόμους, πάρκα και αυτοκίνητα συνθέτουν τον εφιάλτη μιας ανοχύρωτης πόλης.

Η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας θα κατηγορήσουν  το κράτος και τις υπηρεσίες του, τον Δήμο και τις δικές του. Αυτοί με τη σειρά τους θα δεχθούν τα παράπονα και θα κάνουν απλά διαπιστώσεις  ενώ θα εύχονται να βγει ο ήλιος να στεγνώσουν τα σπιτικά και να τελειώνει (προσωρινά) το μαρτύριο τους.

Την ευθύνη την βλέπουν έτσι…

Εμείς θα οργισθούμε, θα φωνάξουμε, θα βγάλουμε κορώνες καταγγελτικές και μετά και εμείς με τη σειρά μας θα το ξεχάσουμε κάνοντας πιθανότατα το σταυρό μας για να μην ξανασυμβεί.

Η ευθύνη της άναρχης- συμφεροντολογικής δόμησης υπάρχει. Η προετοιμασία για την χειμερινή περίοδο του καθαρισμού των φρεατίων ανύπαρκτη. Η δύσμοιρη Πυροσβεστική σε ετοιμότητα πάντα, αλλά και πόσα να προλάβουν;

Εμείς… Φροντίζουμε τον περιβάλλοντα χώρο των σπιτιών μας; Φροντίζουμε να μην επιβαρύνουμε καθημερινά την πόλη με σκουπίδια που θα μπορούσαμε να αποφύγουμε να βρίσκονται σήμερα στα φρεάτια; 
Υπό αυτές τις συνθήκες… τότε ναι, να βάλει ο θεός το χέρι του!