Χριστούγεννα στην Πάτρα: Εκεί που «άναψε» η ελπίδα- Το φωτεινό σπίτι και ο 'Αι- Βασίλης στην πλατεία- ΦΩΤΟ

Τα σημεία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που τραβούν τα βλέμματα

Πότε ήταν η τελευταία φορά που σήκωσες τα μάτια ψηλά; H χριστουγεννιάτικη περίοδος μπορεί να γίνει αφορμή για να οδηγήσεις το βλέμμα ψηλότερα και ευρύτερα γύρω.

Μια απλή βόλτα στην Πάτρα και δη στην Άνω πόλη της αποκαλύπτει πολλές γωνιές χριστουγεννιάτικες που με κέφι και μεράκι κάτοικοι σπιτιών ή ιδιοκτήτες επιχειρήσεων δημιούργησαν. Και κάνουν τους περαστικούς να σταθούν, να θαυμάσουν, να φωτογραφίσουν και ίσως και να στοχαστούν.

Ποιος φέρνει τα δώρα στη ζωή μας; Ποια είναι τα πραγματικά δώρα; Αγοράζονται όλα; Πόσο φως φέρουμε μέσα μας και δίνουμε και στους άλλους;

Χριστούγεννα 2024. Με τον κόσμο σε πολέμους, δοκιμασίες και προκλήσεις. Αλλά ποιος μπορεί να σβήσει το άστρο των Χριστουγέννων παρόλα αυτά;

Στην Πάτρα μάλιστα κάποιοι έχουν ανάψει πάρα πολλά αστέρια και λαμπιόνια χριστουγεννιάτικα. Δεν μπορεί να μην κοιτάξεις το ολόλαμπρο σπίτι της οδού Βότσαρη, το οποίο χαζεύουν οι περαστικοί.

Αστέρια , καμπάνες, Άι Βασίλης σε χρωματιστό φωτεινό αερόστατο ακόμα και χριστουγεννιάτικες μελωδίες ακούγονται όταν περνάς απέξω.

Κατηφορίζοντας προς Ψηλά Αλώνια βλέπεις ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο ψηλά σε μια γωνία πολυκατοικίας κι εκεί μπορεί να θεωρήσεις συμβολικά ότι τα Χριστούγεννα μπορούν να βρουν τη θέση τους οπουδήποτε.

Και λίγο πιο κάτω να και ο Άι Βασίλης με το έλκηθρό του. Στάθμευσε στο πλάι της πλατείας Υψηλών Αλωνίων στο σημείο όπου η επιχείρηση κάθε χρόνο με τον στολισμό της δίνει άκρως γιορτινό, ονειρικό τόνο στην περιοχή.

Και από την άλλη είναι μια πόρτα που σε βάζει σε άκρως χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα χωρίς καν να την ανοίξεις, αφού μπορείς να δεις από το τζάμι αυτή την υπέροχη διακόσμηση και κάπως έτσι οι δημιουργοί της δεν κρατούν μόνο για εκείνους αυτό το ωραίο γιορτινό σκηνικό.

Ό,τι κι αν σημαίνουν ή δεν σημαίνουν τα Χριστούγεννα για τον καθένα σίγουρα είναι μια εποχή που έστω και για λίγο μπορεί να μας κάνει για λίγο παιδιά, με την έννοια της ενσυναίσθησης και της ελπίδας. Γι’ αυτό και δεν έχει αφήσει ασυγκίνητους τους ποιητές. Με τον κορυφαίο Τάσο Λειβαδίτη να γράφει:

«Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό. “Είδες – μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία”. Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ. Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.»

(Τάσος Λειβαδίτης, «H Γέννηση», από την ενότητα ποιημάτων «Ο αδελφός Ιησούς»)