«Η Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη επαναλαμβάνεται από τη Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Το κορυφαίο διήγημα «Η Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη επαναλαμβάνεται από τη Πέμπτη 12 Μαΐου 2011 στο θέατρο «Αγορά». Η παράσταση, που είναι παραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου κ Τέχνης, ανεβαίνει σε θεατρική διασκευή – σκηνοθεσία του Κώστα Μαλαμή, σκηνικά του Θάνου Μπαλαφούτη, φωτισμούς του Στράτου Λυμπερτού και κοστούμια της Θεοδώρας Τσούλου- Στελλάκη.

Ο Παπαδιαμάντης προσδιορίζει τη Φόνισσα ως «κοινωνικό μυθιστόρημα». Σε συνθήκες μεταβατικές, σε μια Ελλάδα που μόλις κάνει τα πρώτα της βήματα μετά την απελευθέρωση, αντλεί υλικό από την δυστυχία των απλών ανθρώπων της Σκιάθου. Θέτει ως κεντρικό πρόσωπο τη γυναίκα που δυστυχεί, βασανίζεται, υπομένει και στο τέλος παίρνει στα χέρια της ανθρώπινη και θεία δικαιοσύνη, αφαιρώντας τις ζωές των άμοιρων κοριτσιών. «Τα κορίτσια είν’εφτάψυχα, εφρόνει η γραία. Δυσκόλως αρρωστούν και σπανίως αποθνήσκουν. Δεν έπρεπεν ημείς ως καλοί χριστιανοί, να βοηθώμεν το έργον των Αγγέλων;»

Αν δεχτούμε λοιπόν ότι η τοπική κοινωνία οδηγείται σε ενός είδους αδιέξοδο λόγο της έλλειψης ανδρών και της ανάγκης για προίκα, η άμοιρη Χαδούλα προτείνει μια τραγική διέξοδο με στόχο την επιστροφή σε μία αναγκαία ισορροπία… «Πώς μεγαλώνουν, Θεέ μου! Και πάσα οικογένεια εις την γειτονιάν, και εις την συνοικίαν και εις την πόλιν είχαν από δύο έως τρία κοράσια. Μερικαί είχον τέσσαρα, άλλαι πέντε…Λοιπόν όλοι αυτοί οι γονείς, όλα τα ανδρόγυνα, όλαι αι χήραι, ανάγκη πάσα και χρέος απαραίτητον, να υπανδρεύσουν όλας αυτάς τας κόρας – και τας πέντε, και τας εξ, και τας επτά! Και να δώσουν εις όλας προίκα.» Εξαιρετικό ενδιαφέρων έχει ο τρόπος που ο Παπαδιαμάντης οδηγεί τη Χαδούλα –Φόνισσα στη λύτρωση. Βαθιά θρησκευόμενος ο ίδιος, περιγράφει στο δεύτερο μέρος του διηγήματος, το πέρασμά της από διάφορα ξωκλήσια του νησιού στην προσπάθειά της να βρει καταφύγιο και γαλήνη.. Στο τέρμα της διαδρομής της, δεσπόζει ο ναίσκος του Αγίου Σώζοντος με τον γέροντα παπά Ακάκιο, πνευματικό με σπάνιο χάρισμα ενόρασης, ο οποίος έβλεπε βαθιά στις ψυχές και εξομολογούσε τον μετανοούντα πολύ περισσότερο από αυτό που θα ήθελε… Δεν κατόρθωσε όμως να φτάσει : «... κ' επάτησεν επάνω εις το πέραμα της άμμου.

Η άμμος ήτον ολισθηρά. Το κύμα ανήρχετο, εφούσκωνε. Η άμμος ενέδιδε. Οι πόδες της εγλιστρούσαν. Ο βράχος του Αγίου Σώζοντος απείχε περί τας δώδεκα οργυιάς από την ακτήν… αντίκρυσε το Μποστάνι, την έρημον βορειοδυτικήν ακτήν, όπου της είχον δώσει ως προίκα ένα αγρόν, όταν νεανίδα την υπάνδρευσαν και την εκουκούλωσαν, και την έκαμαν νύφην οι γονείς της…» Δεν κατάφερε λοιπόν να πάρει λύτρωση από το γέροντα… Μπορεί να υποθέσει όμως κάποιος ότι η λύτρωση ήρθε από το καθαρό νερό της θάλασσας. Ξαναβαπτίστηκε με το θάνατο της, με το σεβάσμιο γέροντα τόσο κοντά να προσεύχεται για τις αμαρτίες του κόσμου και τις δικές της. Η μητέρα φύση που τόσο εξέχουσα θέση έχει στο διήγημα έδωσε τη λύση…

Παραστάσεις από Πέμπτη 12 Μαΐου 2011 και ώρα 9,30 μμ

Κρατήσεις θέσεων: 2610 22 55 84 (18:00 - 21:00) 6938584821 (10:00 - 15:00)

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ κανονικό και 10 ευρώ φοιτητικό