Η Ναυπακτία σε σταυροδρόμι

Χωριά σκαρφαλωμένα στις πλαγιές ελατοσκέπαστων βουνών, παλιά λημέρια κλεφτών και αρματολών. Χωριά που απλώνονται στα παράλια από τον Εύηνο ως το Μόρνο. Και η Ναύπακτος, με το επιβλητικό κάστρο της, να  «λούζεται» στα γαλάζια νερά του Κορινθιακού αγναντεύοντας τη γέφυρα που κάποτε οραματίστηκε ένας σπουδαίος Μεσολογγίτης πολιτικός ο Χαρίλαος Τρικούπης.  Αυτή την εικόνα αποκομίζει ο επισκέπτης από τη Ναυπακτία.

Παλιότερα η φτώχεια έσπρωχνε τους κατοίκους της Ναυπακτίας, κυρίως από τα κραβαριτοχώρια,  στη μετανάστευση προς το εξωτερικό αλλά προς τα μεγάλα αστικά κέντρα, κυρίως της Πάτρας και της Αθήνας. Ωστόσο, τα χωριά παρέμειναν ζωντανά και οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την γεωργία και κτηνοτροφία. Σήμερα, οι εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν αλλάξει δραματικά τα μεγέθη. Τα ορεινά χωριά βρίσκονται σε πληθυσμιακή κατάρρευση· ορισμένα μάλιστα νεκρώνουν το χειμώνα και ζωντανεύουν για ένα-δυο μήνες το καλοκαίρι. Ανάλογη αργόσυρτη πορεία ακολουθούν και κάποια χωριά της παραλιακής ζώνης. Έτσι ο Δήμος Ναυπακτίας, που χωρικά ταυτίζεται σχεδόν με την παλιά επαρχία Ναυπακτίας και εκτείνεται σε μια έκταση 870,38 τ. χλμ. βάσει της απογραφής του 2011 έχει 27.800 κατοίκους, εκ των οποίων οι 13.415 ζουν στην πόλη της Ναυπάκτου.

Παρ΄ όλα αυτά εξακολουθώ να θεωρώ τη Ναυπακτία έναν ευλογημένο τόπο. Ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας, η γεωγραφική της θέση (κοντά στα μεγάλα αστικά κέντρα) η πλούσια ιστορική της παράδοση και η γειτνίασή της με τους αρχαιολογικούς χώρους των Δελφών και της Ολυμπίας την καθιστούν δημοφιλή τουριστικό προορισμό και ανοίγουν δρόμους για την ανάπτυξή της. Επετειακές εκδηλώσεις (το brand name LEPANTO λέει πολλά), η θρησκευτική κατάνυξη της Μεγάλης Παρασκευής, η Βαράσοβα – το Άγιον Όρος της Αιτωλίας – τα παζάρια της Ναυπάκτου, οι παραλίες  της Κάτω βασιλικής, της Χιλιαδούς, της Μακύνειας και βεβαίως της    Ψανής και του Γριμπόβου, τα πανέμορφα κεφαλοχώρια του Πλατάνου και της Άνω Χώρας, οι γιορτές που οργανώνονται από το Δήμο στις Δημοτικές Ενότητες, καθιστούν τη Ναυπακτία ελκυστική όλο τον χρόνο. Αλλά και ο πρωτογενής τομές στην πεδινή παράλια ζώνη από το Γαλατά ως τον Μόρνο έχει προοπτικές ανάπτυξης.

Όλα αυτά απαιτούν στρατηγική αντίληψη, κινητοποίηση όλων των πολιτικών και αυτοδιοικητικών δυνάμεων της Ναυπακτίας, αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων και ενεργό συμμετοχή των πολιτών στην προσπάθεια αυτή. Γενικότερα τα πολιτικά και αυτοδιοικητικά στελέχη της Αιτωλοακαρνανίας οφείλουν:

·         Να παλέψουν για να γίνει πράξη το όραμα της αποκέντρωσης και της δημιουργίας Δήμων που δεν θα εξαρτώνται από την Κεντρική Διοίκηση και θα έχουν οικονομική αυτοτέλεια. Ο δημοσιονομικός συγκεντρωτισμός και η εξάρτηση από τις κρατικές επιχορηγήσεις λειτουργεί ως τροχοπέδη στη λειτουργία των ΟΤΑ. Η αποφασιστική αναβάθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης θα αποτελούσε θεμελιώδη διαρθρωτική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα.

·         Να αναδείξουν τις δυσλειτουργίες του συστήματος τοπικής και περιφερειακής διακυβέρνησης και τα όποια ελλείμματα νομιμότητας και διαφάνειας.

·         Να προωθήσουν το όραμα μια ισόρροπης ανάπτυξης του Νομού, χωρίς αποκλεισμούς και άγονες τοπικιστικές αντιλήψεις. Άλλωστε η Ναυπακτία αποτέλεσε τροφοδότη τόσο του Αγρινίου όσο και του Μεσολογγίου με τους κατοίκους των ορεινών χωριών της, που παραχείμαζαν στις πεδιάδες των δύο πόλεων.

Συνοψίζοντας, η ανάπτυξη της Ναυπακτίας και το ζωντάνεμα των χωριών της παραμένει πάντα ένας φιλόδοξος στόχος. Από τους κατοίκους της δεν έλειψε ποτέ η εργατικότητα, το εφευρετικό πνεύμα, η αγωνιστική διάθεση. Δεν της λείπουν και τα στελέχη της αυτοδιοίκησης που δοκιμάστηκαν και παρήγαγαν έργο. Οι σωστές επιλογές ανθρώπων και στόχων μπορούν να μεταμορφώσουν τη Ναυπακτία και να την κάνουν πρότυπο για ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία!