Σε καίω, σε εξαγοράζω, το ξεχνάς. Οι πολίτες διασκεδάζουν αφάνταστα τους Καίσαρες στα «γαλάζια» ανάκλιντρα

Το βίντεο με την ανάλαφρη κουβεντούλα στη Σπάρτη, δεν μας ξάφνιασε είναι η αλήθεια. Κουβεντούλες τέτοιες όλοι λίγο πολύ έχουμε υποπτευθεί ότι γίνονται και με το συγκεκριμένο ύφος σε μια εύθυμη σύναξη «χρωματιστών» στελεχών που αναπολούν τις μεγάλες τους στιγμές, όπως άλλοι αναπολούν τις στιγμές στο στρατό.

Δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος να τρελαθεί από την καρέκλα. Κάποια στιγμή αυτή γίνεται προέκταση του πισινού του, όρος του βίου του, αρχή και τέλος της σκέψης του, κατοχύρωση της προσωπικότητάς του. Τόσο που δεν μπορεί καν να αναπολεί κάτι άλλο, πέρα από μια παλιότερη καρέκλα, ή την μέθοδο με την οποία ξανακάθισε σε αυτήν.

Είναι τόσο μεγάλο αφροδισιακό η εξουσία που παίρνει ή νομίζει ότι παίρνει  κάθε μεγάλος ή μικρός παραγοντίσκος στα χέρια του με την ψήφο του Έλληνα πολίτη, που χάνεται κάποια στιγμή ο εγκέφαλός του στην αλαζονεία, στην έπαρση, στην αίσθηση της ιδιοκτησίας επ΄αυτού που τον  έφερε στη θέση που «ζεσταίνει».

 Χάνει κάποια στιγμή τόσο πολύ την μπάλα που ταυτίζει τις μεγάλες του στιγμές με τον θάνατο 84 ανθρώπων, εάν και εφόσον έχει καταφέρει να  το «γυρίσει» αυτός ο καμπόσος, ο πονηρός τύπος της πολιτικής πιάτσας, ο "παίκτης", ο άθλιος κομπάρσος που αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή κολυμπώντας μέσα στον κομματικό σωλήνα  μέχρι αυτός να τον αποβάλλει την στιγμή που θα αποβεί επιζήμιος, ξερνώντας τον κυνισμό με τον οποίο πορεύτηκε για να αναδειχθεί.

Τι σημασία έχει για το Δήμαρχο της Σπάρτης και για τον υπουργό Λιβανό που σκοτώθηκαν 84 άνθρωποι το 2007  από την ανικανότητα της κυβέρνησης; Σημασία έχει που πήρανε τις εκλογές. Που εξαγόρασαν συνειδήσεις με χρήμα. Σε καίω, σε εξαγοράζω, το ξεχνάς. Τόσο απλά, τόσο ξεδιάντροπα.

Και «μένουν αξέχαστα τα χρόνια αυτά».

-«Βάλε ένα τσίπουρο για να τα θυμηθούμε»…

-«Εκεί που πέφταμε 15% που λες και  θα καταστρεφόμασταν, πήγαμε εκεί και με δύο κινήσεις γύρισε όλο το παιχνίδι»,

-«Θυμάσαι; Όποιος μας έλεγε καλημέρα έπαιρνε πεντοχίλιαρο».

-«Φέρε κι άλλο μπουκάλι, έχουμε πολλά να θυμηθούμε από τα χρόνια τα παλιά, τώρα που βρεθήκαμε...»

-«Από τότε έχετε μείνει στην ιστορία με αυτά τα οποία κάνατε εκεί και υπολειπόμεθα ό,τι και να κάνουμε μετά από αυτή την εποποιΐα»

Και δώστου γέλια. ‘Άλλο ένα γύρο τα… ποτά.

Έχουν πολλά να θυμηθούνε αυτοί που έστειλες πολίτη στη Βουλή και στα Δημαρχεία. Αυτοί που προεκλογικά σέρνονται πίσω σου και μετεκλογικά σε  κοιτάζουν σαν να είσαι σαπρόφυτο. Αυτοί που  τους εκλέγεις για να σε σώσουν και όταν σε σκοτώνουν, σκέφτονται πώς θα σου δείξουν μια επιταγή, έκτακτη, για να ξεχάσεις ποιος είσαι και να ξεσκονίσεις την καρέκλα τους ξανά. Για να ξανακαθίσουν τους μαθημένους σε αυτήν πισινούς  τους.

Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της πολιτικής στην Ελλάδα σήμερα.

Οι πολίτες διασκεδάζουν αφάνταστα τους Καίσαρες. Ακόμη και όταν καίγονται στις φωτιές του «στρατηγού ανέμου».

Σημασία έχει μόνο τι θα βγει από την κάλπη.

Το βίντεο από τη Σπάρτη είναι ό,τι πιο άθλιο έχουμε δει το τελευταίο χρονικό διάστημα. Είναι όμως και ό,τι ακριβώς έχουμε φανταστεί ότι συμβαίνει την ώρα που η εξουσία κλείνει τις πόρτες και ξαπλώνει στα ανάκλιντρα.