Καρκινοπαθείς σε καραντίνα: αυτή τη φορά νιώθω μεγάλη πίεση

Κοντά ενάμιση χρόνο τώρα ίσως έχω περάσει στο σπίτι, όσο χρόνο δεν είχα περάσει στην προηγούμενη ζωή μου. Δεν το επέλεξα. Μού το επέβαλλε η κατάσταση της υγείας μας, δηλαδή ο καρκίνος. Οι συνεχείς θεραπείες και οι παρενέργειές τους, κυρίως η εξάντληση, κατέστησαν δύσκολη την έξοδο από το σπίτι. Όμως κοντά σε αυτά ήρθε και ο κορωνοϊός.

Από τη μια τα αναγκαία μέτρα προστασίας καθώς οι καρκινοπαθείς και δη οι έχοντες καρκίνο στον πνεύμονα, ανήκουμε (διπλά) στις ομάδες υψηλού κινδύνου, από την άλλη η καραντίνα τον Μάρτιο και τώρα, με περιόρισαν στο σπίτι, όπως υποθέτω συμβαίνει και με χιλιάδες άλλους καρκινοπαθείς (και ασθενείς άλλων σοβαρών ασθενειών).

Αυτή τη φορά όμως νιώθω τις συνέπειες της καραντίνας πιο έντονες. Επιβαρύνουν περισσότερο τη διάθεσή μου, μού διαμορφώνουν μια πιο άσχημη ψυχολογία. Ίσως οφείλεται στην κούραση από τον πολύμηνο περιορισμό, ίσως στην κούραση από την ίδια την ασθένεια του καρκίνου. Όποια κι αν είναι η αιτία όμως, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Αυτή τη φορά η καραντίνα με πιέζει περισσότερο, τη νιώθω πιο εξουθενωτική.

Κάνω χρήση του δικαιώματος για άθληση και βγαίνω για περπάτημα μισή ώρα την ημέρα. Τόσο αντέχω, δεν μπορώ περισσότερο. Όμως τις υπόλοιπες ώρες είμαι κλεισμένος στο σπίτι κι αυτό νιώθω να με επιβαρύνει.

Νομίζω θα με ωφελούσε αν είχα τη δυνατότητα με τη βοήθεια του φροντιστή μου, να πάω σε μια πλατεία και να καθίσω για μια ώρα, ή να μπω στο αυτοκίνητο και να κάνω μια βόλτα. Όμως τέτοιου είδους μετακινήσεις δεν προβλέπονται από τις κυβερνητικές αποφάσεις. Δυστυχώς, δεν υπάρχει σχετικός κωδικός στις επιτρεπόμενες μετακινήσεις. Κι έτσι είμαι αναγκασμένος να περιορίζομαι στο σπίτι. Κι εγώ και όσοι άλλοι βρίσκονται στη δική μου κατάσταση.

Μήπως κάτι πρέπει να προβλεφθεί για αυτές τις ειδικές κατηγορίες του πληθυσμού; Η έξοδος σε μια πλατεία ή μια βόλτα μέσα στο αυτοκίνητο δεν είναι πονηρή παραβίαση των περιοριστικών μέτρων, συνιστά  στοιχειώδη ανακούφιση στους δύσκολους όρους διαβίωσής τους σε μια ούτως ή άλλως δύσκολη περίοδο της ζωής τους.

Νομίζω ότι κάτι θα πρέπει να σκεφτούν οι αρμόδιοι για να μας δώσουν μια ευκαιρία να βγαίνουμε λίγο περισσότερο από το σπίτι. Επαναλαμβάνω, δεν αφορά τη διασκέδασή μας, αφορά  τη στοιχειώδη βελτίωση της δύσκολης καθημερινότητάς μας. Της δύσκολης καθημερινότητας που αντιμετωπίζουν καρκινοπαθείς, άτομα με αναπηρίες και με άλλες βαριές ασθένειες.

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Διαβάστε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς