O Tράμπ φεύγει. Αυτά που τον έφεραν παραμένουν…

Αλλαγή σκυτάλης πια στην αμερικανική υπερδύναμη. Ο Τζό Μπάιντεν, θα είναι πια ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου από τις 20 Ιανουαρίου του 2021. Με τον ερχομό του στο ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ , μας αποχαιρετά το ιστορικό παράδοξο της προεδρίας Τράμπ, που τόσο τρόμο αλλά και θυμηδία προκάλεσε σε πολλούς με την ανάδειξη του στην εξουσία πριν τέσσερα χρόνια. Τότε λέγοντας πως «ένα νέο όραμα θα κυβερνά τον τόπο μας» ίσως να μην έγινε πλήρως κατανοητός. Πολλοί θεώρησαν πως αναφερόταν στο κλασσικό δόγμα απομονωτισμού σε ότι αφορά την εξωτερική πολιτική, αλλά τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι…

Η προεδρία Τράμπ σίγουρα εισήγαγε ένα νέο όραμα. Νεποτισμού, αντιφατικότητας, υποδαύλισης ρατσιστικού μίσους, αναξιοκρατίας και διάθεσης για ακατανόητες συγκρούσεις με παραδοσιακούς θεσμούς και πρόσωπα της αμερικανικής κοινωνίας. Σίγουρα όλα αυτά του κόστισαν. Εκείνος βέβαια θεώρησε τέτοιου είδους συμπεριφορές ως επιπλέον στοιχεία «αντί-συστημικότητας» και χειραφέτησης από τα κατεστημένα. Παρανόησε όμως, λησμονώντας πως η αμερικανική προεδρία δεν πρόκειται για reality show και πως η χώρα του είναι «μεγάλο καράβι που δύσκολα στρίβει»…

Απορίας άξιο από την άλλη, είναι κατά πόσο η παρουσία του Τράμπ στην δημόσια ζωή, άφησε και «πολιτική κληρονομιά».

Και εδώ οι ενδείξεις δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικές . Ο τήλε- αστέρας πρόεδρος , αφήνει πίσω του μια βαθιά διαιρεμένη χώρα, με φανατικούς οπαδούς του (ρεύμα Τραμπισμού) και μια αντίληψη πως ο επικεφαλής για την προεδρία ενός παραδοσιακού κόμματος , όπως το Ρεπουμπλικανικό, μπορεί να θαυμάζει αυταρχικούς ηγέτες και να «φλερτάρει» πολιτικά μαζί τους…Την ίδια στιγμή που σκιαμαχεί με fake news απέναντι σε συστημικούς κολοσσούς των media, που τους χρεώνει «συστημική διαφθορά», αφού εκείνα αρνούνται να ανεχθούν τα ψέματά του…

Μέσα σε όλα αυτά, η νίκη του Μπάιντεν και η εμφάνιση της Κάμαλα Χάρις στο επίκεντρο της δημόσιας σφαίρας των ΗΠΑ, μοιάζουν τόσο σημαντικά. Η χαρά της νίκης όμως δεν είναι αναγκαίο να επισκιάσει τον σκεπτικισμό που δημιουργούν το παρελθόν το παρόν και το μέλλον. Το πάθημα του 2016 (Χίλαρι Κλιντον) πρέπει να γίνει μάθημα στους Δημοκρατικούς. Και στις περιβόητες «εκατό πρώτες ημέρες» να αναστηλώσουν την εικόνα της επιστήμης και της κοινής λογικής στα μάτια των Αμερικανών που αυτή την στιγμή αρέσκονται στην ακατάσχετη συνωμοσιολογία, μιλώντας για «ιατρική τυραννία».

Κυρίως όμως οι Δημοκρατικοί(με το βλέμμα στραμμένο στην φυσιογνωμική αλλοίωση που προκάλεσε ο Τράμπ στους Ρεπουμπλικάνους), οφείλουν να αναδείξουν τάχιστα μια νέα προοδευτική ατζέντα, εστιασμένη στις κοινωνικές ανισότητες, την κλιματική αλλαγή και την αναδιανομή του πλούτου. Κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνά πως αν δεν υπήρχαν τα «ατυχήματα» της πανδημίας και της δολοφονίας Φλόιντ, ο Τράμπ σήμερα θα γιόρταζε τα νέα επινίκια… Η συμμετοχή του Μπέρνι Σάντερς και της Αλεξάντρια Κορτέζ(next big thing της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών) στο προεκλογικό σχήμα του Μπάιντεν, προοιωνίζουν καλές εξελίξεις.

Αλλιώς δεύτερη ευκαιρία δεν θα έχει. Οι οπαδοί του συγκεντρωτισμού και της άποψης «ας δώσουμε σε κάποιον τα κλειδιά γιατί έχει τις λύσεις», θα επιστρέψουν δριμύτεροι. Άλλωστε και ο ίδιος ο Τράμπ, φαίνεται να κάνει σχέδια για νέα υποψηφιότητα το 2024. Γιατί όχι; Την ίδια ηλικία που έχει σήμερα ο Μπάιντεν θα έχει..