ΝΔ, αντί για πραγματική ανάπτυξη, περικοπές και ιδεοληψίες

Η κατάθεση του προσχεδίου του προϋπολογισμού για το 2020 από την Kυβέρνηση της ΝΔ είναι η τελευταία πράξη σε μία σειρά χαμένων ευκαιριών αρχής γενομένης από τις 8 Ιουλίου του 2019. Θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί δεκάδες οικονομοτεχνικά στοιχεία. Θα παραθέσω μόνο ένα.

Το πρώτο εξάμηνο του 2019 από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων διατέθηκαν στην πραγματική οικονομία 1.473 εκατομμύρια ευρώ, έναντι 956 εκατομμυρίων το πρώτο εξάμηνο του 2018. Οι δαπάνες αυτές δεν ήταν λεφτά πεταμένα από το παράθυρο. Το αντίθετο. Ήταν χρήματα που ενίσχυσαν την πραγματική οικονομία, ανακούφισαν τον ιδιωτικό τομέα, τροφοδότησαν την αύξηση της απασχόλησης και κυρίως στήριξαν την εκπόνηση αναπτυξιακών έργων μακράς πνοής. Αντί η ΝΔ να συνεχίσει με αυτό το δεδομένο -τη ρεαλιστική δυνατότητα για αυξημένες δημόσιες επενδύσεις- προεξοφλεί για το δεύτερο εξάμηνο την περιστολή των δαπανών.

Αυτό θα μεταφραστεί άμεσα στην πραγματική οικονομία, καθώς συνεπάγεται περικοπές στις πληρωμές προς τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και μειώσεις στη χρηματοδότηση του ευρύτερου δημόσιου τομέα, και ιδιαίτερα των Δήμων και των Περιφερειών. Αυτό από μόνο του είναι προβληματικό. Γίνεται όμως ανησυχητικό όταν ρίχνει κανείς μία ματιά στις δυνατότητες που είχε η κυβέρνηση, δυνατότητες που σχετίζονται με τη συλλογική προσπάθεια του ελληνικού λαού και του ΣΥΡΙΖΑ για την έξοδο της χώρας από τη μνημονιακή επιτήρηση και τη σταθεροποίηση της οικονομίας σε τροχιά ανάπτυξης.

Δεν είναι η πρώτη φορά και φοβάμαι δεν θα είναι η τελευταία. Και εκεί εντοπίζεται ο πυρήνας του προβλήματος: έχουμε μπροστά μας μία ιδεοληπτική κυβέρνηση που κυριολεκτικά πετάει στα σκουπίδια το συσσωρευμένο θετικό φορτίο και τις σημαντικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Τι την οδηγεί σε αυτήν την επιλογή; Ένας συνδυασμός διαχειριστικής ανικανότητας, ιδεοληπτικής προσήλωσης στην πολιτική της λιτότητας και κυρίως ταξικής μεροληψίας. Με αυτό το μείγμα άλλωστε εγκαινίασε την είσοδό της στον κυβερνητικό θώκο.

Θυμόμαστε όλοι τις θριαμβολογίες για τη μείωση του ΕΝΦΙΑ. Μείωση η οποία είχε δρομολογηθεί από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και στηριζόταν στη δυνατότητα στοχευμένων φοροελαφρύνσεων ως αντιστάθμισμα στις μεγάλες θυσίες της εποχής της κρίσης. Μόνο που η ΝΔ πρόσθεσε μια κρίσιμη λεπτομέρεια. Μείωσε τον ΕΝΦΙΑ για τις μεγάλες περιουσίες -για τις αντικειμενικές αξίες πάνω από 500.000 ευρώ- ικανοποιώντας έτσι τις προεκλογικές της δεσμεύσεις έναντι των λίγων και ισχυρών. Την επόμενη μέρα, όλοι οι υπόλοιποι καλούμαστε να πληρώσουμε τον λογαριασμό αυτής της πρωτοβουλίας.

Η ΝΔ προεκλογικά υποσχέθηκε μειώσεις στους φόρους και ανάπτυξη για όλους. Σήμερα, 100 μέρες μετά την εκλογική της επικράτηση, βλέπουμε ότι πίσω από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις κρυβόταν εκείνος ο τρόπος άσκησης της πολιτικής -και της οικονομικής πολιτικής- που μας οδήγησε στην ανασφάλεια και στα πρόθυρα της χρεοκοπίας: οι δημόσιες επενδύσεις αντιμετωπίζονται ως “βαρίδια”, οι κανόνες που οφείλει να έχει μία συντεταγμένη πολιτεία καταργούνται στο όνομα μίας ψευδεπίγραφης ανάπτυξης, οι επιλεκτικές φοροελαφρύνσεις αφορούν τους ισχυρούς, ο στόχος της μείωσης των πλεονασμάτων μετατίθεται στο αόριστο μέλλον, ενώ στο συγκεκριμένο παρόν έχουμε ήδη αρχίσει να πληρώνουμε τον λογαριασμό των κυβερνητικών επιλογών.

Ευτυχώς οι επιλογές αυτές δεν είναι μονόδρομος. Η ελληνική κοινωνία πάλεψε για να βγει από την κρίση και δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει τους μαθητευόμενους μάγους της ΝΔ να γυρίσουν το ρολόι του χρόνου προς τα πίσω. Οφείλουμε να επιμείνουμε στις δυνατότητες ενός διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης με δίκαιες φοροελαφρύνσεις, ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων και μέριμνα για τα μεσαία στρώματα και τους αδύνατους προκειμένου η χώρα να ξανακερδίσει τη δυνατότητά της να ευημερήσει συλλογικά. Από τις χαμένες ευκαιρίες, να περάσουμε στις κερδισμένες δυνατότητες.

*Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη Kontra News