Ρόμπερτ Ρέντφορντ κατά Τραμπ: «Έχουμε ένα Πρόεδρο που υποβαθμίζει ότι αγγίζει»

Όπως ήδη γράψαμε, το άνοιγμα του φετινού Φεστιβάλ του Σάντανς – Sundance στη Γιούτα την περασμένη Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019 βρήκε τον ιδρυτή του, τον αγαπητό Ρόμπερτ Ρέντφορντ αποφασισμένο να αποσυρθεί ως πρόσωπο της διοργάνωσης που ο ίδιος θέσπισε και δημιούργησε μέσω του Ινστιτούτου του Σάντανς.

Έχοντας ήδη αφήσει πίσω του την ηθοποιία με το φιλμ «Ο Κύριος & το όπλο» που είδαμε πριν τρεις μήνες και πιθανόν είναι η τελευταία του παρουσία σε ταινία, ο 82χρονος σήμερα Ρόμπερτ Ρέντφορντ αποφάσισε να απομακρυνθεί και από τα φώτα του Φεστιβάλ που ο ίδιος έφτιαξε το 1984 (το Ινστιτούτο του Σάντανς υπάρχει από το 1981).

Αντί λοιπόν για το καθιερωμένο opening του Φεστιβάλ όπου πάντα ο ιδρυτής του χαιρέτιζε και καλωσόριζε τους κινηματογραφιστές και τους εκπροσώπους των Μέσων ενημέρωσης ενώ κατόπιν συζητούσε και με τον κόσμο, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ φέτος προς έκπληξη πολλών, δήλωσε λιτά & αποφασιστικά τα εξής: «νομίζω ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου μπορώ να μετακινηθώ σε ένα διαφορετικό μέρος.

Αυτό που μου έλειψε όλα αυτά τα χρόνια ήταν να μπορώ να περνάω χρόνο μαζί με τις ταινίες και τους δημιουργούς τους. Έχω ξοδέψει πολύ χρόνο παρουσιάζοντας πράγματα, αλλά δεν νομίζω πλέον ότι το Φεστιβάλ χρειάζεται παρουσίαση και την δική μου παρουσία».

Αντ' αυτού, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, υπέρμαχος των Δημοκρατικών και με πολιτική άποψη ιδιαίτερα μετά το γύρισμα της ταινίας «Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου» το 1976 που αφορούσε στο σκάνδαλο Γουότεργκειτ, αλλά και οικολογικός ακτιβιστής εκτός από υπέροχος ηθοποιός, σκηνοθέτης, παραγωγός και ένας από τους μεγαλύτερους σταρ του σινεμά, έγραψε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην μεγάλου κύρους Αμερικανική εφημερίδα Washington Post, ενώνοντας τη φωνή του με όσους επιθυμούν την ανατροπή του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο γνώμης – παρέμβαση του Ρόμπερτ Ρέντφορντ στην Washington Post, όπως το είδαμε σε ανάρτηση του flix.gr, απ’ όπου και οι φωτ.:

«Πρέπει να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία- και όχι με καθαιρέσεις»

Βλέπω τους υποτιθέμενους ηγέτες της Αμερικής του σήμερα με μία μίξη θυμού και απόγνωσης, για το τι γίνεται πίσω από τις πλάτες μας. Κι όμως, υπενθυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου ότι σαν χώρα έχουμε αντιμετωπίσει τις ίδιες προκλήσεις στο παρελθόν- έχουμε φτάσει στα άκρα, στο απώτατο χείλος του γκρεμού, κι όμως την τελευταία στιγμή επιστρέψαμε πίσω στις αξίες που ακόμα μοιραζόμαστε.

Μπορούμε να το ξανακάνουμε;

Είναι επώδυνα πασιφανές πως έχουμε έναν Πρόεδρο ο οποίος υποβαθμίζει ότι αγγίζει, ένα άτομο που δεν κατανοεί (ή ενδιαφέρεται;) ότι καθήκον του είναι να υπερασπιστεί τη δημοκρατία. Παράλληλα, αυτοί που πρέπει να εξασφαλίζουν την ισορροπία, την οποία οι πατέρες του έθνους μας είχαν κατά νου, όπως ο ηγέτης της πλειοψηφίας της Γερουσίας Μιτς Μακόνελ (Ρεπουμπλικανός), αντ’ αυτού επιλέγουν πολιτικές τυφλής υπακοής και αφοσίωσης αλλά και ακραίες, παρωχημένες ιδεολογίες.

Αλλά πώς εμείς, σαν πολίτες, μπορούμε να διορθώσουμε αυτήν την κατάσταση; Το πιο δυνατό μας μέσο είναι ακόμα οι εκλογές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την ευκαιρία που έχουμε το 2020 να απορρίψουμε το μίσος και την πόλωση και να επιλέξουμε την ευγένεια και την πρόοδο. Ας μη μιλάμε για καθαίρεση ή να εναποθέτουμε όλες μας τις ελπίδες στο ειδικό ένταλμα: το πρώτο είναι συνυφασμένο με τις πολιτικές εξελίξεις στην Γουάσινγκτον, ενώ το δεύτερο μπορεί να γίνει μόνο αφού εκδοθεί η έκθεση. Ας μείνουμε προσηλωμένοι στο να πάρουμε πίσω τη χώρα μας με τη δύναμη της ψήφου μας.

Για να το κάνουμε αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα. Αν έχουμε μάθει κάτι από τις τελευταίες δύο εκλογικές αναμετρήσεις είναι ότι πρέπει να συγκεντρώνουμε ενέργεια νωρίς και με συνέπεια στους σωστούς υποψήφιους και ζητήματα- τοπικά και εθνικά- για να διασώσουμε τη δημοκρατία μας.

Δεν ικανοποιούμαι πλέον απλά περιμένοντας τη δικαιοσύνη να δράσει. Είμαι διατεθειμένος να πολεμήσω για αυτή, τώρα και για τα επόμενα δύο χρόνια, με κίνητρο την έμπνευση από καινούριες και νεότερες φωνές που στρέφονται προς τον αγώνα.

Είναι τόση μεγάλη η ζημιά από την οποία πρέπει να αναρρώσουμε, τόσο μεγάλος o διχασμός που πρέπει να διορθωθεί, τόσα σπουδαία έργα που πρέπει να συνεχίσουμε. Δεν πιστεύετε ότι αυτή είναι μια μάχη στην οποία αξίζει να εμπλακούμε;