«Η MAIΡΗ ΠΟΠΙΝΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ» ΚΑΙ ΣΤΑ ODEON ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ- ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Μια "ντεμοντέ" φαντασμαγορία για όλη την οικογένεια

Mary Poppins Returns: Δίχως άλλο, η «μορφή» των φετινών Χριστουγέννων στα σινεμά έχει τα χαρακτηριστικά της διάσημης λονδρέζας ηθοποιού Εμιλι Μπλαντ. Η 35χρονη πρωταγωνίστρια ζωντανεύει τη θρυλική νταντά με τις μαγικές ικανότητες στο παραμυθένιο μιούζικαλ φαντασίας της Disney, που μόλις έφτασε στα Odeon της Veso Mare ως κυρίαρχη, γιορτινή πρόταση για όλη την οικογένεια.

Μετά από 53 χρόνια, το αξεπέραστο φιλμ με τη Τζούλι Αντριους αναβιώνει, συστήνοντας στους θεατές τη νέα γενιά της οικογένειας Banks.Toυς γονείς (που υποτίθεται είναι τα τότε παιδιά που πλέον μεγάλωσαν) ενσαρκώνουν οι εξαιρετικοί ηθοποιοί Εμιλι Μόρτιμερ, Μπεν Γουίσοου. Στο πλευρό τους παρελαύνουν όμως σε μικρούς ρόλους οι εμβληματικοί βρετανοί ηθοποιοί Αντζελα Λάνσμπουρι, Κόλιν Φερθ αλλά και η μεγάλη κυρία του Χόλιγουντ Μέριλ Στριπ. Η ταινία διαθέτει τη σκηνοθεσία του έμπειρου Ρομπ Μάρσαλ (γνωστού από τα μιούζικαλ Chicago, Nine, Into the Woods).

Η ΕΜΙΛΙ ΜΠΛΑΝΤ

Η Εμιλι Μπλαντ, η οποία καθιερώθηκε στο Χόλιγουντ από την κομεντί «Ο διάβολος φορούσε Prada» πριν 12 χρόνια, είναι το μεγάλο ατού της ταινίας. Το περιοδικό Variety την αποκάλεσε «τέλεια από κάθε άποψη» ως Mary Poppins. Και πραγματικά, όλη εικόνα της είναι πολύ ταιριαστή στην ηρωίδα και η φωνή της καταπληκτική. Πιο τσαχπίνα, μπριόζα και βαμπ από την προκάτοχό της και με το ιδεαλιστή φανοκόρο του ηθοποιού Λιν Μάνουελ Μιράντα στο πλάι της, καθηλώνει δικαιωματικά το κοινό.

Όπως δήλωσε η ίδια η Μπλαντ: «H παλιά ταινία, όπως και στους περισσότερους θεατές, είχε χαραχθεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου σαν παιδί. Δεν την ξαναείδα όμως όταν ανέλαβα το ρόλο γιατί ήθελα να δώσω τη δική μου εκδοχή της ηρωίδας, όχι να μιμηθώ τη Τζούλι Αντριους. Ο σκηνοθέτης μας μπορεί να σε κάνει να πιστέψεις πως θα καταφέρεις τα πάντα. Με αντιμετώπισε σαν επαγγελματία χορεύτρια και τραγουδίστρια. Επιπλέον, ήταν τόσο συγκινητικό να παίζω μαζί με παιδιά, τόσο πανέξυπνα και χαρισματικά, που έγιναν οι καλύτεροι φίλοι μου».

ΤΑ ΞΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

Τα περισσότερα ξένα δημοσιεύματα τονίζουν πως σήμερα στην εποχή της κατάθλιψης και του άγχους είναι λυτρωτικό να παρακολουθείς κάτι τόσο χαρούμενο, ελπιδοφόρο και εξωπραγματικό. Οι μελωδίες είναι υπέροχες και σου «μένουν», ενώ το όλο θέαμα έχει μια vintage γοητεία με φόντο το Λονδίνο του ‘30. Ωστόσο, οι κριτικές είναι από μέτριες και χλιαρά θετικές, έως αποθεωτικές. Το περιοδικό Entertainment αναφέρει πως οι κριτικές είναι μοιρασμένες. Το καστ, η μουσική και η όλη retro αισθητική αρέσουν σε όλους, όμως η απόδοση της ιστορίας «χάνει» σε μαγεία και πρωτοτυπία. Το βασικό σχόλιο είναι πως η τωρινή παραγωγή αντιγράφει ξεκάθαρα την παλιά, δίχως καμία έκπληξη και τον οποιονδήποτε νεωτερισμό. Πρόκειται λοιπόν για έλλειψη τόλμης ή για σεβασμό;

H συγκίνηση και το χαμόγελο πάντως επιτυγχάνονται έστω κι έτσι. Δεν ξεχνάμε πως το έργο ήδη προτάθηκε για 4 Χρυσές Σφαίρες (καλύτερης ταινίας, α ανδρικού και β γυναικείου ρόλου στην κατηγορία μιούζικαλ ή κωμωδίας).