Πάνω από 1000 θεατές στη χθεσινή 2η παράσταση του "Πλούτου" του Σαββόπουλου στην Πάτρα

Του Τάκη Γ. Μαρτάτου

Ντυμένος στα μαύρα και με ένα δεκανίκι – πατερίτσα εμφανίστηκε στην πρώτη από τις δύο σκηνές του ο Διονύσης Σαββόπουλος στην παράσταση «Πλούτος» του Αριστοφάνη που δόθηκε με επιτυχία χθες βράδυ στο Αρχαίο Ρωμαικό Ωδείο της Πάτρας, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ του Δήμου.

Συνολικά δόθηκαν 2 παραστάσεις στην Πάτρα, στις 15 και 16 Ιουλίου ενώ υπολογίζεται ότι το έργο είδαν πάνω από 1800 θεατές και τις δύο μέρες (χθες Τρίτη 16/7 η προσέλευση άγγιξε τα 1000 άτομα) ενώ το χειροκρότημα ήταν ιδιαίτερα θερμό από το κοινό (ακούστηκαν και κάποια μπράβο).

Ο αγαπητός τραγουδοποιός Διονύσης Σαββόπουλος έστησε μία ευφρόσυνη παράσταση με πολλές καλές στιγμές όπως την σκηνή της Πενίας όπου η εξαιρετική Αμαλία Μουτούση τραγουδά για τα «καλά» της φτώχειας, περπατώντας πάνω σε μία κουρελού.

Ο Δ. Σαββόπουλος σίγουρα δεν είναι θεατρικός σκηνοθέτης (σε ένα σημείο του έργου μάλιστα υπήρχε και αυτοσαρκασμός βάζοντας τον Χρήστο Λούλη να λέει πως μέχρι και οι τραγουδοποιοί την πέσανε στην σκηνοθεσία) και η έλλειψη της συγκεκριμένης γνώσης χωρίς να κάνει κακό στην παράσταση, ήταν πάντως εμφανής.

Για τον εαυτό του ως Άγγελος – Εξάγγελος κράτησε ο Διονύσης Σαββόπουλος έναν μονόλογο που περίκλειε όλο το νόημα του έργου και την άποψη του πάνω σε αυτό καθώς και μία κριτική –μαχαίρι στο κόκαλο για τα δεινά της κρίσης που έχουν βρει τα τελευταία 5-6 χρόνια την Ελλάδα.

Ως Άγγελος – Εξάγγελος λοιπόν βγήκε στο κοίλον του Αρχαίου Ωδείου και μίλησε για όλα, για το γεγονός ότι η Ελλάδα θα θριάμβευε από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας μέχρι το Euro και τη Γιουροβίζιον, για τα σούσι με τα μαλτ ουσίκσι και τα μεγάλα πούρα που μετατράπηκαν πρόσφατα σε «σουσίτια» και για το μύθο ότι όλοι θα γίνουμε πλούσιοι μέχρι που έσκασε η φούσκα (στην παράσταση υπάρχει ένα μπαλόνι που σκάει την ώρα του συγκεκριμένου μονολόγου).

Βέβαια στη διάρκεια της παράστασης χώρεσαν σχεδόν τα πάντα, από τις «φράουλες» και την Μανωλάδα μέχρι τα λουκέτα των εμπορικών καταστημάτων, τα πολυτελή καγιέν και λέξους, τον μέγα σείχη του Κατάρ, τον Χονδρό και τον Λιγνό "που μας κυβερνάνε και παίζουν τον εθνικό μας ύμνο με πορδές", την πολυκατοικία του Άκη, τους τυφλούς της Ζακύνθου, τα ισόβια του Δημάρχου, κ.α.

Μάλιστα στη 2^η εμφάνιση του ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν κρατά πλέον το δεκανίκι καθώς όπως λέει, «ήταν κόλπο μπας και βγάλω μία αναπηρική σύνταξη κι εγώ».

Ορισμένοι από τους θεατές ενδεχομένως να περίμεναν ακόμη πιο αιχμηρά σχόλια εντός του κειμένου από τον Σαββόπουλο που έκανε την μετάφραση ή αντίθετα να θεώρησαν ως επιθεωρησιακού επιπέδου τις επίκαιρες αυτές "σφήνες".

Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε μία από τις ατάκες αυτές του Σαββόπουλου ήταν γεμάτες ουσία και αποκτούσαν άλλη δυναμική και επιρροή προς το κοινό χάρη και στο ειδικό βάρος και αξιοσύνη του ίδιου του Διονύση Σαββόπουλου.

Ωραία και εύστοχη ήταν η επιλογή του τραγουδιού του αξέχαστου Πατρινού Τώνη Μαρούδα «Μας φτάνει μόνο ένα κύμα στο ακρογιάλι κι ένα σπιτάκι φτωχικό στην αμμουδιά» που τραγούδησε στο φινάλε ο Δ. Σαββόπουλος και όλος ο θίασος και δημιούργησε ρίγη συγκίνησης ενώ μετά το χειροκρότημα υπήρξε και ανκόρ με τον τραγουδοποιό και όλο το θίασο να λένε το «Μέρες καλύτερες θα’ ρθουν»! Εξάλλου και το μήνυμα της παράστασης διά στόματος του Διονύση Σαββόπουλου ήταν ότι ένα καινούριο μονοπάτι θα ανοιχθεί και ίσως η πενία παντρευτεί με τον πλούτο.

Ο Μάκης Παπαδημητρίου ήταν πολύ καλός ως Πλούτος και εξίσου καλοί οι Νίκος Κουρής - Χρεμύλος και Χρήστος Λούλης - Καρίων. Απολαυστική ήταν και η σκηνή με τη γριά που χάνει το τεκνό που δεν έχει πια ανάγκη τα χρήματα και τα δώρα της.

Ενστάσεις εκφράστηκαν για τα πολύχρωμα και ανάκατα κοστούμια του χορού και των βασικών ηρώων που είχε επιμεληθεί ο Άγγελος Μέντης (εξαίρεση το λιτό πορτοκαλόχρωμο ρούχο της Πενίας) ενώ το σκηνικό παρέπεμπε μεταξύ τσίρκο και μπερντέ του καραγκιόζη. Κάπου ανάμεσα στους 6 μουσικούς που έπαιζαν ζωντανά μουσική εντοπίσαμε και τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο.

Να σημειώσουμε τέλος ότι μπορεί και με τον «Πλούτο» του Σαββόπουλου να μην γέμισε εντελώς το Αρχαίο Ωδείο (καμία εκδήλωση ως τώρα του φετινού Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας δεν έχει γίνει sold out), ωστόσο κατάφερε να γίνει η πιο εμπορική μέχρι στιγμής θεατρική εκδήλωση που φιλοξένησε το Διεθνές Φεστιβάλ του Δήμου.