Ευαγγελία Μουμούρη: Τι λέει για τον Γιάννη Μπέζο, τα λεφτά που της χρωστάνε και τη δημιουργία οικογένειας

Η Ευαγγελία Μουμούρη αποτελεί μία από τις πλέον συμπαθείς προσωπικότητες του χώρου της υποκριτικής καθώς ο κόσμος την έχει αγαπήσει τόσο μέσα από τις σειρές στην τηλεόραση όσο και από τις παραστάσεις που έχει συμμετάσχει. Αυτή τη σεζόν πρωταγωνιστεί στην τρελή κωμωδία «Αντρες έτοιμοι για όλα» στο θέατρο Λαμπέτη -όπως λέει και το σποτ «Tελικά οι άντρες τα δείχνουν όλα; Όλα!»- και σε ένα διάλειμμα από τις παραστάσεις μου έδωσε τη χαρά να μιλήσουμε, πέραν της συγκεκριμένης δουλειάς, για την τηλεόραση, την «Κλινική περίπτωση», τον Γιάννη Μπέζο, την κρίση, καθώς και για πράγματα που δε γνωρίζαμε για εκείνη!-

Αρχικά ποιός είναι ο ρόλος σας στην παράσταση «Αντρες έτοιμοι για όλα» που μπαίνει αισίως στην τρίτη της εβδομάδα;

Στην παράσταση υποδύομαι την Αννέτα, η οποία είναι γυναίκα του Χρήστου (Θ.Ευθυμιάδης) και παράλληλα διατηρεί μία κρυφή σχέση με τον Λευτέρη (Γ.Τσιμιτσέλης). Δεν μπαίνω καθόλου στην διαδικασία της αγωνίας αυτών των ανδρών που θέλουν να κάνουν μια βραδιά στριπτίζ για να βγάλουν χρήματα και όλη η παρεξήγηση που δημιουργείται συμβαίνει λόγω αυτής της κρυφής σχέσης. Να σου πω ότι πρόκειται για ένα καινούργιο έργο του Μιχάλη και του Θανάση, οι οποίοι πήραν την αφορμή από την ταινία «Ladies night», που γράφτηκε 10 χρόνια πριν το «Ανδρες με τα όλα τους», και έχουν γράψει μία καινούργια ιστορία. Δεν έχει γίνει δηλαδή προσαρμογή όπως έχει ακουστεί αλλά έχει φτιαχτεί μία νέα ελληνική ιστορία με την αρχή και το φινάλε μονάχα ίδια με την ταινία.- Ακόμα μία θεατρική συνεργασία με το δίδυμο Ρέππα-Παπαθανασίου και, έχοντας ήδη παρακολουθήσει και ‘γω την παράσταση, θεωρώ πως είναι σίγουρη επιτυχία και ίσως η κωμωδία της χρονιάς!

Μιλήστε μου για αυτή τη συνεργασία…

Η πρώτη φορά ήταν στο μιούζικαλ της Μαρινέλλας, ενώ επίσης είχαν γράψει κείμενα πέρυσι για τη μουσική παράσταση της Αφροδίτης Μάνου «Πάμε κοπέλες». Βέβαια, η συνεργασία μας ξεκίνησε ουσιαστικά πριν μερικά χρόνια όταν ανεβάσαμε στο «Αλίκη» μία επιθεώρηση και μου έδωσαν ένα δικό τους κείμενο να παίξω μαζί με τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο. Εκεί άρχισε η φιλία και η αγάπη μας με τον Αλέξανδρο και στη συνέχεια ήρθε η παρέα με τα παιδιά. Φέτος είναι η πρώτη φορά που με σκηνοθετούν στο θέατρο και αυτό που αντιλήφθηκα είναι πως δεν έχουν καθόλου το ρόλο του «γκουρού» στην παράσταση. Θα σου πουν δηλαδή ότι αυτό είναι το κείμενο, σε έχουν ήδη επιλέξει γι’  αυτό και ίσως να έχουν γράψει πάνω σου το κείμενο, και τα πράγματα γίνονται πολύ απλά. Συγκεκριμένα στο ρόλο της Αννέτας όταν τον είχα διαβάσει, δεν μπορούσα να καταλάβω πως οι σοβαρές σκηνές που κουβαλάει αυτός ο χαρακτήρας στην παράσταση θα έχουν άρτιο αποτέλεσμα στο σύνολο. Φοβόμουν ότι ο ρόλος μου θα μοιάζει από άλλο έργο, σαν να έρχομαι από το διπλανό θέατρο! Εκεί λοιπόν τα παιδιά μου έδωσαν τα κλειδιά που χρειαζόμουν και πράγματι έφεραν αποτέλεσμα.

- Στα παρασκήνια ποιος από τους άντρες είχε το μεγαλύτερο άγχος για την επίμαχη σκηνή του στριπτίζ;

Νομίζω πως τις περισσότερες επιφυλάξεις τις είχε ο Θανάσης (σσ.Ευθυμιάδης). Έλεγε δηλαδή συνεχώς «Και τώρα πως θα γίνει; Για έλα κάτσε στη γωνία να δεις με τα φώτα τι θα φαίνεται κλπ». Οι υπόλοιποι νομίζω ήταν πιο χαλαροί. Τον Κόκλα πιστεύω δεν τον ένοιαξε καθόλου, ο Ευρυπιώτης νιώθω πως το απολαμβάνει κιόλας, ο Μάνος δε νομίζω να φοβάται τίποτα και ο Γιάννης είναι πλέον συνηθισμένος σε τέτοιες δύσκολες σκηνές!

- Πιστεύετε πως ο κόσμος χρειάζεται ειδικά φέτος την κωμωδία περισσότερο από κάθε άλλη φορά;

Προσωπικά έχω μία άλλη άποψη γι’  αυτό. Νομίζω ότι ο κόσμος χρειάζεται να βλέπει παραστάσεις που να είναι αληθινές. Είτε αυτή θα είναι κωμωδία, είτε δράμα, είτε μιούζικαλ, οτιδήποτε. Η διαφορά της τέχνης με την μπαλαφάρα είναι ο κόπος.  Δηλαδή όλοι μας έχουμε ανάγκη να βλέπουμε πράγματα που να μην γίνονται γρήγορα και άντε για να γίνουν…

- Στη δική σας καθημερινότητα κατά πόσο έχει εισβάλλει η κρίση;

Εμείς οι ηθοποιοί πάντα περνάμε κρίση μιας και δεν έχουμε ποτέ την ασφάλεια ενός π.χ δημοσίου υπαλλήλου. Ξέρουμε δηλαδή πως αν δεν είσαι καλός στη δουλειά μας, δε θα βρεις άλλη και επίσης δεν γνωρίζουμε αν θα έχουμε δουλειά την ερχόμενη σεζόν. Σε μένα λοιπόν που έχω συνηθίσει να ζω έτσι, αυτό που άλλαξε είναι πως πλέον η ζωή μου έχει γίνει πιο δύσκολη. Δηλαδή μου ζητούν να κάνω το καλύτερο, να είμαι συνεχώς στην ώρα μου και να κάνω τη δουλειά μου σωστά, όμως δυσκολεύομαι πάρα πολύ να πάρω το οικονομικό αποτέλεσμα της εργασίας μου. Πάντα κάτι γίνεται και καθυστερούν όλα και αυτό βεβαίως είναι άδικο. Όταν κάνεις μία συμφωνία με τον παραγωγό και σου λέει στο τέλος πως το κανάλι δεν τον έχει πληρώσει, εσένα δε σε νοιάζει που θα βρει τα χρήματα, γιατί απλά κι εκείνον δεν τον νοιάζουν οι δικές σου δυσκολίες. Αν το κανάλι δεν του δίνει τα λεφτά, πιστεύω πως πρέπει ο παραγωγός να τα βάζει από την τσέπη του. Πέρσι έκανα 4 πράγματα ταυτόχρονα και δούλευα πολύ σκληρά για να μπορέσω να είμαι εντάξει στο σήριαλ. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει τώρα να παίρνω 800 τηλέφωνα και να γίνομαι έως και αγενής για να τηρηθεί η συμφωνία.

- Αναφέρεστε φυσικά στον περσινό κύκλο της Κλινικής Περίπτωσης.

Ναι, από όπου έχω πληρωθεί μόνο το πρώτο επεισόδιο και δεν έχω καμία ενημέρωση για τα επόμενα. Το καλοκαίρι με έπαιρναν τηλέφωνο συνάδελφοι μου για να με ρωτήσουν τι θα γίνει και τους απαντούσα πως δε γνωρίζω. Υπήρχε μία θεατρική παραγωγή όπου συμμετείχα και πληρωνόμουν κανονικά και δεν μπορούσα να χαλάω το μυαλό μου και τις μέρες μου με το να κυνηγήσω τα χρήματα που έχω δουλέψει. Κάποια στιγμή με πήραν και μου είπαν «έλα να πάρεις το πρώτο επεισόδιο» και το δεύτερο δεν ξέρω αν και πότε θα το πάρω. Συμφωνώ στο να καθυστερήσουν για κάποιο λόγο χρήματα, αλλά να μου το πείς. Να μου πεις ότι τα επόμενα χρήματα θα τα πάρεις πχ το 2015, αλλά να μου τα δώσεις. Από κει και πέρα, κάναμε όλοι μας αυτή τη δουλειά με πολύ αγάπη και ‘γω εκεί θέλω να μείνω και να κρατήσω αυτό.

- Και ο κόσμος την αγάπησε πολύ χαρίζοντας της πολύ υψηλή τηλεθέαση,  δεν γνωρίζει όμως αν θα υπάρξει  δεύτερος κύκλος όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί.

Έχω ακούσει και ‘γω πολλά αλλά, αν δε με πάρει κάποιος τηλέφωνο να μου πει ότι ξεκινάμε γυρίσματα, δεν θα τα σκεφτώ καθόλου. Θα σκέφτομαι μόνο τη δουλειά που κάνω αυτή τη στιγμή και τα πράγματα που έχω στο νου μου να κάνω, όπως μία παράσταση τον Απρίλιο στο Ίδρυμα Κακογιάννη,  σε κείμενο του Ν. Ιωαννίδη. Εγώ ολοκλήρωσα την άνοιξη τα γυρίσματα αυτής της σειράς, την αγάπησα πολύ περνώντας πάρα πολύ όμορφα και αυτή τη στιγμή Αλέξανδρε σου λέω πως έχει τελειώσει. Εάν με πάρουν τηλέφωνο, θα το σκεφτώ και θα το συζητήσω τότε.

- Έχετε συνεργαστεί πολλές φορές με τον Γιάννη Μπέζο στην τηλεόραση και θέλω να σας ρωτήσω πως θα μου χαρακτηρίζατε πλέον τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σας;

Αυτή η σχέση έχει αντέξει στο χρόνο γιατί υπάρχει αλληλοσεβασμός και θαυμασμός από μέρους μου, αν με θαυμάζει και ο Γιάννης δεν ξέρω (γέλια). Βλέπει ο ένας την πορεία του άλλου, επιλέγει ο Γιάννης όποτε πιστεύει ότι είμαι απαραίτητη να με πάρει στη δουλειά του, και πραγματικά βλέπω δουλειές του και τον χαίρομαι. Για μένα θα έλεγα πως λειτουργεί σαν παράδειγμα συνέπειας και σαν παράδειγμα αρχηγού για το πως αντιμετωπίζει τα πράγματα στη δουλειά μας.

- Είστε άνθρωπος που κάνει εύκολα φιλίες;

Ναι πολύ, και από τον χώρο και εκτός. Αγαπάω πάρα πολύ τους συναδέλφους μου και έχω κρατήσει φιλίες 16 χρόνια. Υπάρχουν πολλά άτομα από το θέατρο που τα νιώθω οικογένεια μου και έχω αρκετές γνωριμίες, όπου η ζωή δεν μας έχει φέρει κοντά λόγω διαφορετικών ίσως προγραμμάτων. Σίγουρα στα επόμενα χρόνια, αν με ευλογήσει ο Θεός να είμαι  στη δουλειά, θέλω να αποκτήσω και περισσότερες.

- Στην προσωπική σας ζωή, στην καθημερινότητα σας πώς θα μου περιγράφατε την Ευαγγελία;

Είμαι ένας άνθρωπος που θέλει να γελάει. Θα σου έλεγα βέβαια πως είμαι ανάλογα με τις φάσεις μου. Πάντως σε όλες τις φάσεις της ζωής μου, είτε είναι δημιουργίας είτε περισυλλογής είτε ..αγρανάπαυσης, θέλω να πιστεύω πως η βάση μου έχει μία καλοσύνη, ένα χαμόγελο και μία αισιοδοξία.

- Στις σκέψεις και στα σχέδια σας είναι  ένα παιδί και η δημιουργία οικογένειας;

Σε αυτό Αλέξανδρε δεν είμαι σίγουρα καθόλου αρνητική, αλλά έχει να κάνει με τα θέλω και τις σκέψεις δύο ανθρώπων και όχι μόνο τις δικές μου. Εγώ θέλω και είμαι με ανθρώπους σε σχέσεις και σε φιλίες επειδή το θέλω εγώ, προφανώς και οι άλλοι, αλλά μία οικογένεια και ένα παιδί είναι απόφαση όχι μόνο δική μου. Στην δουλειά μου δηλαδή μπορώ να σου πω θέλω αυτό και να το αποφασίσω αλλά για το συγκεκριμένο θέμα δεν μπορώ να μιλήσω μόνη μου.

Πέραν της υποκριτικής σχολής έχετε αποφοιτήσει επιτυχώς και από το τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ. Πώς και δεν ακολουθήσατε αλήθεια αυτό τον δρόμο;

Γιατί μάλλον η καρδιά μου ήθελε εκείνον της υποκριτικής και του θεάτρου. Δεν τον σκέφτηκα καθόλου αυτό το δρόμο, απορρίπτοντας μάλιστα και προτάσεις, γιατί φοβόμουν μήπως μου αρέσει και μετά πως θα ξεκολλούσα και θα έκανα αυτό που ήθελα (γέλια); Ίσως να ήταν καλύτερα και να μου άρεσε τρελά, δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως γενικά η ζωή σε πάει εκεί που βλέπεις και εγώ έβλεπα πάντα το θέατρο. Από πολύ μικρή ήμουν πολύ καλή θεατής.  Συνεχώς εξαφανιζόμουν από το σπίτι για να παρακολουθώ παραστάσεις και στα μάτια μου όλο αυτό φάνταζε σαν ένας μαγικός κόσμος. Ένας κόσμος ασφάλειας όπου μπορείς να ζήσεις τα πιο έντονα συναισθήματα ξέροντας ότι στο τέλος θα βγεις από αυτόν αλώβητος!

- Έχετε μετανιώσει που ακολουθήσατε το χώρο της υποκριτικής;

Κάθετα σου λέω καθόλου! Μέσα από το θέατρο έγινα καλύτερος άνθρωπος και γνώρισα τον εαυτό μου. Έζησα και ζω συναισθήματα έντονα και παίζοντας ρόλους αναλύω εμένα, τους φίλους μου, τους γονείς μου, τη ζωή, τα πάντα. Μέσα στο χώρο αυτόν γνώρισα τη συντροφικότητα και την υποστήριξη, μιας και στο θέατρο δεν είσαι μόνος σου, και νομίζω πως όλα τα χαρακτηριστικά του εαυτού μου τα οφείλω σε αυτό. Επιπλέον βέβαια μέσω του θεάτρου και των περιοδειών γνώρισα και την Ελλάδα!

Από τον Αλέξανδρο Κούρτη

Πηγή: entertv.gr