Θετικές οι εντυπώσεις από τις «Εκκλησιάζουσες» με Κόκλα, Πυρπασόπουλο, Λαμπρόγιαννη

Θετικά είναι τα σχόλια για την παράσταση αρχαίου δράματος «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη από το Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου που παρουσιάστηκε στο αρχαίο θέατρο της Επιδάυρου το διήμερο 27 και 28 Ιουλίου. Όπως έγραψε το σάιτ της εφημερίδας "Έθνος" και η δημοσιογράφος Αντιγόνη Καράλη, ο Κώστας Κόκλας ήταν αποκάλυψη ως Βλέπυρος, με σθένος η Πραξαγόρα της Δάφνης Λαμπρόγιαννη ενώ συνολικά η παράσταση ήταν τρυφερή και χωρίς υπερβολές και με υπέροχη μουσική από τον Πατρινής καταγωγής συνθέτη Θάνο Μικρούτσικο.

Η παράσταση «Εκκλησιάζουσες» αναμένεται να παρουσιαστεί στη Δυτική Ελλάδα, στις 12 Αυγούστου στο αρχαίο θέατρο Οινιαδών στην Αιτωλοακαρνανία, στις 17 Αυγούστου στο αρχαίο θέατρο Ήλιδας στο νομό Ηλείας ενώ στην Πάτρα έχει προγραμματιστεί να παιχθεί στο Αρχαίο Ρωμαικό ωδείο στις 19 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του 31^ου Φεστιβάλ Πάτρας-Θεσμός Αρχαίου Δράματος του Οργανισμού Καλλιτεχνικών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων.

Όπως χαρακτηριστικά έγραψε η Αντιγόνη Καράλη στο «Έθνος», «να που ο Αριστοφάνης δεν φωνάζει, δεν χυδαιολογεί, δεν είναι χοντροκομμένος, “μπρούτος”, με το ζόρι επικαιρικός, υπερβολικός και κατ΄ανάγκη “αγοραίος” ενώ, συγχρόνως, δεν χάνει, όπου επιβάλλεται, την αθυροστομία του. Αντίθετα. Είναι απαλός, γλυκός, τρυφερός, ποιητικός, υπαινικτικός κι εντέλει φινετσάτος. Αυτή είναι η λέξη που ταιριάζει στις “Εκκλησιάζουσες” του “Θεάτρου του Νέου Κόσμου”: φινετσάτες. Αυτόν τον Αριστοφάνη μας θύμισε ο σκηνοθέτης της παράστασης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, συνεπικουρούμενος από τους σπουδαίους συντελεστές αλλά και τον εξαιρετικό θίασο της παράστασης. Κι όσοι θεατές, αψηφώντας την Παρασκευή την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, έφτασαν μέχρι την Επίδαυρο (περίπου 3.000 στην πρεμιέρα και 4.000 το Σάββατο) αποζημιώθηκαν με το παραπάνω. Ευχαριστήθηκαν. Ψυχαγωγήθηκαν κι έφυγαν από το θέατρο με αίσθημα χαράς, ευφροσύνης, αγαλλίασης, χορτασμένοι από ένα θέαμα που σεβάστηκε τους ίδιους αλλά και τον ποιητή.

Σε μια γυμνή ορχήστρα, δίχως σκηνικό αντικείμενο, που αναδεικνύει την μεγαλοπρέπεια του τοπίου, ο αριστοφανικός λόγος, μέσα από την (εύστοχη και ρέουσα) απόδοση του Βασίλη Μαυρογεωργίου, φέρνει “συμμάχους”, “αλλαγή” και “επανίδρυση”, συνθήματα όπως «τοξότες, γουρούνια, δολοφόνοι» στον αριστοφανικό λόγο, με τρόπο ταιριαστό και καθόλου “βίαιο” ως προς το κείμενο. Κι ακόμα δίνει στην Πραξαγόρα την ιδιότητα της Πυθίας.

Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη που την υποδύεται, σωστά και με μέτρο, με σθένος όχι τόσο φεμινιστικό αλλά ιδεαλιστικό, από την αρχή δηλώνει την “προφητική” της ικανότητα. Κι όταν αρχίζει να μαντεύει σχετικά με τον ρόλο της γυναίκας μέσα στους αιώνες αλλά και για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση («Πώς φτάσαμε ως εδώ; Φταίνε οι ξένοι;» απορεί) ο χορός, για να την «προσγειώσει» στην εποχή της, της απαντά: “Θυμήσου πως είσαι η Πραξαγόρα κι όχι η Κασσάνδρα με τους μέλλοντος τα δώρα”, πριν συμφωνήσουν όλοι: «ας φέρουμε την τρυφερότητα στην εξουσία». Ο Βλέπυρος που υποδύεται ο Κώστας Κόκλας, αποκάλυψη: με αμεσότητα και κωμική φλέβα ερμηνεύει τον πολίτη που παραμελεί τα πολιτικά του καθήκοντα κι αισθάνεται ανακουφισμένος που αναλαμβάνουν οι γυναίκες τα σκήπτρα. Νομοταγής και καλοπροαίρετος ο Χρέμης του Παντελή Δεντάκη (με ανάλαφρη διάθεση και προσωπικό ύφος), ενώ ο Νίκος Καρδώνης ως Άνδρας, πιο πονηρός και “λαμόγιο”, προσπαθεί να κερδίσει δίχως να προσφέρει στο Δημόσιο Ταμείο.

Το αυτοσχεδιαστικό μουσικοχορευτικό του σόλο άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Καρναβαλική η σκηνή με τις τρεις γριές (τις υποδύονται οι άντρες του θιάσου), που ξεκατινιάζονται για τον τίτλο της γηραιότερης, αφού αυτή θα κερδίσει τον Νέο (ο Γιώργος Πυρπασόπουλος σε μια κεφάτη ερμηνεία) και την ηδονή. Απολαυστικός ο Κώστας Κόκλας ως Γριά Α΄ (ο πρωταγωνιστής στην παράσταση μας θύμισε το πόσο καλός ηθοποιός μπορεί να είναι. Ιδανική επίσης η χορογραφία της Αγγελικής Στελλάτου, γοητευτικός ο χορός, τόσο φωνητικά όσο και κινησιολογικά.

Τέλος, η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου με ποικίλα ηχοχρώματα (λυρική, λαϊκή, μπρεχτική κ.ά.) και στη θερμοκρασία του έργου. Ακούγεται και μόνη της. Υπέροχη».