Γερμανικές εκλογές: καλύτερα μικρό καλάθι

Η απροσδόκητη εστίαση του διεθνούς ενδιαφέροντος στον αποτελματωμένο συριακό εμφύλιο, όχι μόνο επισκίασε τις γερμανικές εκλογές ως χαρακτηριστική περίπτωση εθνικού πολιτικού γεγονότος με κομβική διεθνή σημασία, αλλά πιθανόν θα επηρεάσει και το ίδιο τους το περιεχόμενο, εκτοπίζοντας κάπως τον άσωτο υιό  της ευρωζώνης, τη χώρα μας, από το επίκεντρό τους.

Είναι αλήθεια και κοινός τόπος στα κείμενα όλων των σοβαρών παρατηρητών, ότι μετά από πολλή προσπάθεια να αποφευχθεί κάθε στοιχειωδώς σαφής αναφορά στο χειρισμό του πεισματικά καθηλωμένου σε επίπεδα της τάξης των 320 δις ευρώ και πάνω από το 160% του ΑΕΠ ελληνικού χρέους και γενικώς του χειρισμού του κακού έλληνα μαθητή , οι πρωταγωνιστές της γερμανικής εκλογικής σκηνής, με πρώτο τον Σόϊμπλε,  έκαναν στροφή και αναφέρονται ανοικτά και υψηλότονα στο θέμα μας.

Αυτό αφενός τιμά το γερμανικό πολιτικό σύστημα και το αντίστοιχο εκλογικό σώμα, μια και  πρακτικές απόκρυψης της αλήθειας και «κωλοτούμπες», έχουν ασυγκρίτως  μικρότερα περιθώρια απ΄ ότι σε μας, αφετέρου όμως  ενισχύει μια βασική τάση της κυριαρχούμενης από την γερμανική επιρροή ευρωπαϊκής πολιτικής απέναντι στο ευρώ και τη συνδεόμενη με την αρχιτεκτονική του ευρωπαϊκή κρίση. Την μόνιμη και οδυνηρότατη για τις οικονομίες του Νότου τάση για συστηματική αποφυγή ριζικών μέτρων για την ανάταξη της κρίσης , όπως η τραπεζική ένωση και τα ευρωομόλογα, και εμμονής σε διασωστικά πακέτα με περιορισμένο ορίζοντα δραστικότητας και κύρια παράμετρο τη δημοσιονομική λιτότητα.  Ας μην ξεχνάμε όμως ότι  η αιτία της  κρίσης δεν βρίσκεται σε πρόσκαιρα ελλείμματα αλλά στην αύξουσα απόκλιση όχι μόνο στα δημόσια οικονομικά αλλά και στο επίπεδο της αξιοπιστίας των θεσμών και του πολιτικού συστήματος, της τεχνολογίας και της οργάνωσης της παραγωγής, που οδηγούν σε αποτελέσματα ανάλογα με αυτά που  οικονομολόγοι  της δεκαετίας του ‘70 χαρακτήριζαν  «άνιση ανταλλαγή».

Κατ΄αυτόν τον τρόπο παρακολουθούμε μια σύγκλιση τουλάχιστον των δύο κυριότερων πολιτικών δυνάμεων , χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών σε μια γραμμή, έμφασης στο μαστίγιο της συμμόρφωσης της χώρας μας, έναντι του καρότου της που είναι η με τη μια ή την άλλη μορφή ελάφρυνση του χρέους, με κορύφωση την δήλωση της καγκελαρίου Μέρκελ για το λάθος της κυβέρνησης Σρέντερ να δεχτεί την Ελλάδα στο ευρώ. Πολιτικό θέατρο προφανώς είναι  αυτού του τύπου οι δηλώσεις και μπορεί να μην έχουν σημασία ως ουσία, έχουν όμως ως τόνος και ως κλίμα που διαμορφώνουν.

Επομένως για μας, όσο κι αν η παρανοϊκή κίνηση του καθεστώτος Άσυντ να εξοντώσει χιλιάδες αμάχους με χημικά όπλα, μπορεί να  μετακινήσει κάπως τους εκλογικούς προβολείς από την ενοχλητική για τους προτεστάντες γερμανούς ψηφοφόρους ανάγκη κάθε τόσο στήριξής μας, καλύτερο  είναι να κρατάμε μικρό καλάθι, τουλάχιστον για την περίοδο των πρώτων μηνών μετά τις γερμανικές εκλογές.

Η όποια συναίνεση για μορφή ελάφρυνσης του χρέους μας ώστε να είναι μεσοπρόθεσμα εξυπηρετήσιμο, δεν πρέπει να αναμένεται ότι θα  συνοδευτεί από γενναία χορήγηση κονδυλίων αναπτυξιακού χαρακτήρα, ή επεμβάσεις στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης.

Αυτό όμως το πικρό για τους ιδεοληπτικούς της λογικής της  «εξαγνιστικής» μεταχείρισης των άσωτων νοτίων ποτήρι,  όσο περνούν οι μήνες και χαλαρώνει η μνήμη των εκλογικών δεσμεύσεων, τόσο πιο πολύ θα γεμίζει.

Από την πλευρά μας, αν μια  πιο συγκροτημένη και ισορροπημένη αντίληψη  μεταξύ του ιδιαίτερου δικού μας συμφέροντος διατήρησης στην ευρωζώνη  και του ευρύτερου κοινού συμφέροντος του νότου για επεμβάσεις στα ταμπού της αρχιτεκτονικής του ευρώ υποστηριχθεί σχεδιασμένα και μαζί με τους άλλους νότιους, παράλληλα με την απαλλαγή των γερμανικών πολιτικών ελίτ από εκλογικά άγχη,  μπορεί να δρομολογηθούν εξελίξεις που να επιτρέπουν την ελπίδα ότι μπορούμε να μείνουμε στο ευρώ, παραμένοντας όμως ταυτόχρονα μια χώρα με ευρωπαϊκά κοινωνικά χαρακτηριστικά.

*Μέλος Παν. Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων