Προλογίζοντας τον «Διά Βίου Έρωτα»

Όποιος υποστηρίζει πως μπορεί να βρει τον έρωτα στους άλλους, σίγουρα ψάχνει σε λάθος μέρος. Ο έρωτας, ο αληθινός, ο επαναστάτης και ο αλτρουιστής, κρύβεται μέσα μας. Εμείς απλώς τον ξυπνάμε. Και για να τον ξυπνήσουμε, είναι που χρειαζόμαστε τους άλλους. Ο έρωτας... Εκείνος που μπαίνει σαν τον κλέφτη από της καρδιάς τις ρωγμές. Εκείνος που μοιάζει με λυχνάρι, κι ο καθένας από εμάς με τον Αλαντίν που χωρίς αυτό, θα έμενε σε βαθύ σκοτάδι. Εκείνος που αποτελεί μια πάγια και ειλικρινή δικαιολογία για αυτές τις φορές που γινόμαστε αδιάκριτοι και γλυκά αλλόκοτοι απέναντι σε όσους μιλούν ψιθυριστά στην ψυχή μας. Εκείνος που μας θυμίζει πως η σωστή ερώτηση που οφείλουμε να απευθύνουμε στον εαυτό μας δεν είναι το τι θέλουμε εμείς από τη ζωή, αλλά τι θέλει η ζωή από εμάς. Σε 'κείνον τον έρωτα είναι αμετάκλητα αφιερωμένη η νέα συλλογή διηγημάτων του Γιαννη Χαριτάντη, «Διά Βίου Έρωτας», που κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Αράκυνθος.

Ο Γιάννης Χαριτάντης, Πόντιος στην καταγωγή, μεγάλωσε στη Δράμα. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κι έπειτα ειδικεύτηκε στην Ηλεκτρονική. Για πολλά χρόνια υπηρέτησε ως καθηγητής Ηλεκτρονικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Άλλα έργα του Γιάννη Χαριτάντη αποτελούν τα: «Οδός Εύξεινου Πόντου», «Στα μονοπάτια του νου και του κόσμου» και «Ευτυχώς δεν είμαι Θεός», που κυκλοφορούν επίσης, από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Αράκυνθος.

Διαβάζοντας τα τρυφερά διηγήματα του Γιάννη Χαριτάντη αυτή τη φορά, με τον οποίο μας συνδέει μια βαθιά φιλία και εκτίμηση, είδα πολλά. Συνειδητοποίησα πως ο άνθρωπος δεν ελέγχει τη μοίρα του, αλλά το κάνουν για λογαριασμό του οι μεγαλύτεροι έρωτές του. Πως η κατάκτηση μιας γυναίκας θα αποτελεί πάντα την πιο συναρπαστική περιπέτεια ενός άνδρα. Πως όπου υπάρχει ο φτερωτός θεός, υπάρχουν και τα αντίστοιχα θαύματά του. Και πως αυτοί που μας ερωτεύονται είναι μισθοφόροι σε πολέμους που κανείς χάνει την καρδιά, το νου και τον όποιον εγωισμό του. Παρατηρώντας ταυτοχρόνως την εικαστική προσέγγιση του ζωγράφου Τριαντάφυλλου Πατρασκίδη, κατάλαβα πως ερωτισμός είναι να δίνεις στα κορμιά την ακρίβεια του πνεύματος, πως δεν έχει σημασία αυτό που κοιτάς αλλά αυτό που βλέπεις, και θυμήθηκα τα λόγια του Βαν Γκόγκ: «ένα καλό έργο, ισοδυναμεί με μια καλή πράξη».

Διαλέγω λοιπόν, ένα μικρό απόσπασμα από τον πρόλογο, τον οποίο επιμελήθηκα για το βιβλίο «Διά Βίου Έρωτας», και σας προτρέπω να ερωτευτείτε. Να ερωτευτείτε βαθιά. Μέχρι να πονέσετε, μέχρι να κυριαρχήσει η φαντασία σας επί της πραγματικότητας, μέχρι να λαχανιάσει η καρδιά, μέχρι να βρείτε κάθε χαμένη σας ελπίδα.

«...Αν κάποιος με ρωτούσε, κατόπιν αναγνώσεως των διηγημάτων του Γιάννη Χαριτάντη, τι σημαίνει ελπίδα θα απαντούσα πως η ιδιαίτερη μενεξελιά απόχρωση στα θερινά ηλιοβασιλέματα και η μυρωδιά του γιασεμιού την Εβδομάδα των Παθών, είναι για μένα ελπίδα. Μόνο αυτό.»

Αναστασία Δημητροπούλου

Φιλόλογος - Μεταφράστρια