Πάτρα: Αφιέρωμα στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη

Το Πολύεδρο και η Δημοτική Βικελαία Βιβλιοθήκη με αφορμή το βιβλίο του Σ. Ν. Φιλιππίδη "Έξι και ένα μελετήματα" για τον Νίκο Καζαντζάκη μιλούν για το έργο του μεγάλου συγγραφέα. Συμμετέχουν:

Από τις 23 Νοεμβρίου στους κινηματογράφους η ταινία του Γιάννη Σμαραγδή για τον Καζαντζάκη -ΦΩΤΟ

Ζέτα Γκότση, αν. Καθηγήτρια. Τμήμα Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών

Σταμάτης Φιλιππίδης, ομ. Καθηγητής, Τμήμα Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης

Ο Νίκος Καζαντζάκης (Ηράκλειο Κρήτης, 18 Φεβρουαρίου/3 Μαρτίου 1883[1] – Φράιμπουργκ, 26 Οκτωβρίου 1957) ήταν Έλληναςσυγγραφέας, δημοσιογράφος, πολιτικός, μουσικός, ποιητής και φιλόσοφος, με πλούσιο λογοτεχνικό, ποιητικό και μεταφραστικό έργο. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες και ως ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως.[4] Έγινε ακόμα γνωστότερος μέσω της κινηματογραφικής απόδοσης των έργων του Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και Ο Τελευταίος Πειρασμός. Ήταν ένας από τους πιο σεβαστούς από το λαό και από τους πλέον αναγνωρισμένους στο εξωτερικό συγγραφείς. Από το 1945 ως το 1948 ήταν πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών

Σ. Ν. Φιλιππίδης

Ο Σ. Ν. Φιλιππίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1966 πήρε πτυχίο από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε σε δημόσια λύκεια και στη Σχολή Μωραΐτη. Το 1984 έλαβε διδακτορικό δίπλωμα στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Irvine.

Η διατριβή του, που εκπονήθηκε με επόπτη τον Πέτρο Κολακλίδη, είχε ως θέμα τη σκηνή του τάπητος στον "Αγαμέμνονα" του Αισχύλου και αποτελεί ανάλυση αρχαίου ελληνικού κειμένου με βάση τις σημειωτικές θεωρίες. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Θεωρίας και Κριτικής της Λογοτεχνίας που λειτουργεί στο Irvine. Το 1985 προσελήφθη και έκτοτε διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, αρχικά στον Τομέα Κλασικής Φιλολογίας και από το 1990 στον Τομέα Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας.

Οι δημοσιεύσεις του περιλαμβάνουν άρθρα για τη χειραγώγηση του ιστορικού υλικού στην αφήγηση του Τίτου Λιβίου, για την ιδεολογική βάση που προκαλεί μια τυποποίηση στην αρχαία κριτική, και ειδικότερα, στις αρχαίες θεωρίες για τον ρυθμικό πεζό λόγο, για τις βασικές αρχές της σημειωτικής ανάλυσης των λογοτεχνικών κειμένων, για τις θεωρίες του Jakobson σχετικά με το ποιητικό κείμενο, για τα κυπριακά τσιαττίσματα, για ερμηνευτικά προβλήματα ποιημάτων, για τις αφηγηματικές θεωρίες του Greimas και του Μπαχτίν, κ.ά.