ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ. ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΜΕ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ- ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟ ROYAL

"Ταξίδι" για όλες τις ηλικίες

Στην Πάτρα βρίσκεται η Ρίτα Αντωνοπούλου καθώς, με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τον Οδυσσέα Ιωάννου, το βράδυ Παρασκευής ανέβηκε στην σκηνή του Royal Theater Patras. Η παράσταση «9:05 – Εννέα και πέντε», στην οποία συμμετέχει, θα παραμείνει στην Πάτρα μέχρι και την Κυριακή.

Η αχαϊκή πρωτεύουσα είναι ο πρώτος σταθμός της περιοδείας της παράστασης η οποία τα δυο τελευταία χρόνια κερδίζει τις εντυπώσεις.

"Ένα τρένο που αργεί, μία μπάντα μουσικών και ένας παραγωγός ραδιοφώνου περιμένουν στον σταθμό, όπου συναντιούνται μελωδίες, σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα, προσδοκίες και διαψεύσεις των τελευταίων σαράντα χρόνων.

Το ελληνικό τραγούδι τέμνει την συλλογική μας μνήμη και τους προσωπικούς δρόμους".

Η Ρίτα Αντωνοπούλου είναι το νέο μέλος στην ομάδα και το thebest.gr την συνάντησε λίγο πριν την πρώτη παράσταση.

Της Κωνσταντίνας Τσίχλα

Για άλλη μια φορά σε συναντάω στην Πάτρα καθώς θα σε δούμε και θα σε ακούσουμε στην παράσταση «9:05 – Εννέα και πέντε». Λίγα λόγια γι΄αυτή…

Πρόκειται για μια παράσταση η οποία τα δυο τελευταία χρόνια στην Αθήνα «είχε σκίσει» κυριολεκτικά. Ήταν sold out και με απίθανες κριτικές. Όταν την πρωτοείδα κατενθουσιάστηκα. Ήταν από τα πιο όμορφα πράγματα που είχα δει. Εννοείται ότι είχα ζηλέψει πάρα πολύ και ήθελα να συμμετέχω. Τότε η παράσταση ήταν με τον Χρήστο Θηβαίο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τον Οδυσσέα Ιωάννου που υπογράφει τα κείμενα. Η σκηνοθεσία είναι του Παντελή Βούλγαρη.

Φέτος, επειδή ο Χρήστος Θηβαίος δεν μπορούσε να είναι στην παράσταση κι επειδή οι συντελεστές ήθελαν να την ταξιδέψουν στην Ελλάδα, με σκέφτηκαν και μου έκαναν την πρόταση. Φυσικά «πέταξα τη σκούφια μου». Επειδή ακριβώς μου άρεσε τόσο πολύ μπορούσα αμέσως να φανταστώ τον εαυτό μου σε όλο αυτό. Νιώθω ότι «κουμπώνει» πολύ ωραία.

Ποιος ήταν ο στόχος;

Ήταν να φτιαχτεί μια παράσταση για όλες τις ηλικίες και να έχει την αίσθηση του ταξιδιού. Αυτή η παράσταση σε παίρνει από το χέρι και σε πηγαίνει από τα παλιά χρόνια και την κοινωνικοπολιτική ιστορία της Ελλάδας στο σήμερα κάνοντας «στάση» σε όλα τα σημαντικά γεγονότα. Όλο αυτό είναι ντυμένο με τραγούδια που ο κόσμος ξέρει και αγαπάει.

Υπάρχει μια παραπάνω δυσκολία όταν ένας καλλιτέχνης μπαίνει σε κάτι που και προϋπάρχει και έχει δει;

Επειδή ήταν κάτι το οποίο βρισκόταν πολύ κοντά στην αισθητική μου και δεν με βγάζει εκτός δεν με δυσκόλεψε. Δεν κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που θα έκανα εάν ήμουν στην παράσταση από το ξεκίνημα της.

Ενδεχομένως μου δίνει περισσότερα «πατήματα» να το πάρω από εκεί που ήταν και να δω πώς θα το εξελίξω, να το κάνω δικό μου. Επειδή οι υπόλοιποι έχουν κάνει και 200 παραστάσεις αυτά τα χρόνια, θεωρώ ότι βασίζονται και στην δική μου ετοιμότητα και επαγγελματισμό.

Ποιο θα έλεγες ότι είναι το μεγαλύτερο σου άγχος για αυτή την δουλειά;

Στην πρώτη παράσταση θα έχω άγχος μήπως ξεχάσω τους στίχους, αν θα περάσουν οι γελοιότητες που θα κάνω, αν θα φανούν αστείες, αν θα θυμηθώ όλα τα σημεία της παράστασης(που κάθομαι, που πηγαίνω, που πρέπει να σταθώ). Για πρακτικά πράγματα.

Επειδή όμως όλοι οι υπόλοιποι το «έχουν» τόσοι πολύ αισθάνομαι και μια ασφάλεια ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι κραυγαλέο που θα μας εκθέσει πάρα πολύ.

Εάν παρακολουθήσει κανείς τις δουλειές θα δει ότι σε ενδιαφέρει να κάνεις διαφορετικά πράγματα κάθε φορά… Σε κουράζει αυτό;

Δεν με κουράζει η εναλλαγή. Είναι μια ανάγκη μου, θα έλεγα. Έτσι νιώθω. Εάν, για παράδειγμα, κάνω συνέχεια έναν τύπο live κουράζομαι. Θέλω να κάνω κάτι άλλο μετά. Το θέατρο και η θεατρική σκηνή με έχει βοηθήσει πάρα πολύ σε αυτό.

Οι περισσότερες εναλλαγές είναι σε μουσικοθεατρικές παραγωγές. Το να φεύγω λίγο από το κλασικό live και να μπαίνω σε θεατρικές παραγωγές που απαιτούν άλλη αντιμετώπιση από εμένα με ξεκουράζει. Μου καλύπτει και την άλλη μου «τρέλα» που δεν έχω εκπληρώσει, το θέατρο. Δεν το έχω σπουδάσει αλλά το έχω μέσα μου. Το κουβαλάω. Όποτε «παίρνω μυρωδιές» από αυτό που επίσης θα ήθελα να κάνω.

Την αγάπη σου για το θέατρο τη βλέπει κανείς και μέσα από τις επιλογές σου. Μια έντονη θεατρικότητα διακρίνει κανείς και στην ερμηνεία σου… Πώς δεν έχεις αποφασίσει να ασχοληθείς καθαρά και με αυτό;

Νιώθω ανέτοιμη μέσα μου γι΄αυτό. Έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παλέψει πάρα πολύ γι΄αυτό. Το έχουν σπουδάσει, το έχουν μελετήσει, έχουν ταλέντο πάνω σε αυτό και μου φαίνεται, όχι ακριβώς «ύβρις» αλλά θρασύτητα. Δεν είναι κάτι εύκολο. Μπορώ να το κάνω στο επίπεδο μιας παράστασης όπως είναι το «9 και 5».

Έπαιξα και σε μια ταινία. Το έκανα επειδή μου το πρότεινε ο σκηνοθέτης. Αν έχω την στήριξη κάποιου που ξέρει ότι η υποκριτική δεν είναι το επάγγελμα μου και υπάρχει κατανόηση, μπορεί να το κάνω.

Έχεις σκεφτεί αν αυτό που σε σταματάει είναι η δικοί σου φόβοι ή οι άλλοι;

Νομίζω ότι είναι και τα δυο. Όσο και να το σκεφτώ, υπάρχουν και δικές μου φοβίες τις οποίες θα ήθελα να ξεπεράσω.

Αν μου δοθεί η ευκαιρία για κάτι αμιγώς θεατρικό, θα μπορούσα και να το δοκιμάσω. Απλά δεν ξέρω γιατί να το κάνω. Γιατί να κάνω κάτι καθαρά θεατρικό ενώ θα μπορούσα να το συνδυάσω και με το τραγούδι;

Τον Φεβρουάριο θα παρουσιάσω κάτι στο Gazarte που θα είναι μισό-μισό. Θα είναι κείμενα από «Μήδεια», και θα είναι και τραγούδια. Αυτό το θεωρώ μεγάλο στοίχημα. Είναι πολύ ειδικά τα κείμενα και εκεί έχω περισσότερο άγχος.

Τι είναι αυτό που ζητάς από τις δουλειές σου;

Αρχικά, να νιώθω καλά. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό. Όχι μόνο με αυτό που παρουσιάζω αλλά και με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι. Πάνω στη σκηνή εκτίθεσαι και καταθέτες πράγματα. Επειδή το «κάτω από τη σκηνή» σου είναι ξένο θέλεις το «τριγύρω» σου να είναι οικείο. Αν δεν υπάρχει αυτό δε μπορώ να λειτουργήσω. Ευτυχώς αυτό μου έχει συμβεί ελάχιστες φορές.

Και δισκογραφικά επιλέγεις να κάνεις πιο ιδιαίτερα πράγματα…

Σε αυτή την φάση, δεν μπορώ να πω «θα κάνω ένα cd» γιατί δεν υπάρχει κάποιος να μου το πληρώσει. Δεν είμαι σε κάποια εταιρεία. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν εταιρείες να σε χρηματοδοτήσουν. Νιώθω ότι δεν υπάρχει και λόγος να κάνω κάτι τέτοιο.

Μπορώ όμως να κάνω και θα κάνω είναι να βγάλω ένα τραγούδι. Αυτό το ένα τραγούδι που επιλέγω να προωθήσω, που πληρώνω από την τσέπη μου(στούντιο, μουσικούς, video clip). Δεν έχει νόημα να κάνουμε ολόκληρες δουλειές που κοστίζουν, να αναλαμβάνουμε το κόστος σε μια εποχή που τα cd δεν πουλιούνται πουθενά. Αν είχα από πίσω μου ένα backup θα «γεννούσα ιδέες». Τώρα όμως αυτό που μπορώ να κάνω είναι, ένα τραγούδι.

Το επόμενο διάστημα θα κυκλοφορήσει ένα τραγούδι που κάναμε με τον Σταύρο Σιόλα και τον Γιάννη Γούνα το οποίο μου αρέσει πάρα πολύ.

Σε θυμώνει όλη αυτή η κατάσταση στη δισκογραφία;

Ναι. Δεν είναι όμως μια κατάσταση που επικρατεί μόνο εκεί. Είναι μια γενική κατάσταση. Δε λειτουργεί τίποτα σωστά σε αυτή τη χώρα, γιατί να αποτελέσει εξαίρεση ο δικός μας χώρος;

Πόσο επηρεάζεσαι από αυτό;

Απλά προχωράω μέχρι ένα σημείο. Δεν πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται για το μακρινό μέλλον. Προχωράω βήμα-βήμα. Είμαι σε μια φάση όπου θέλω να ζήσω όσο πιο όμορφα μπορώ αυτό που μου συμβαίνει στο «τώρα». Αυτή τη στιγμή μου συμβαίνει κάτι εξαιρετικό. Πιστεύω πολύ σε αυτή τη δουλειά, σε αυτή τη συνεργασία.

Τι άλλο υπάρχει στο άμεσο μέλλον;

Μια πρώτη συνεργασία με τον Σταύρο Ξαρχάκο. Μέσα στον Δεκέμβριο θα βρεθούμε στο Ισραήλ για μια παράσταση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά αυτό για εμένα.

Ευχές για τους αναγνώστες μας…

Να προσπαθήσετε να έρθετε στο «τώρα» και να μην αναλώνεστε σε σκέψεις για το παρελθόν και σκέψεις για το μέλλον.