Xρυσή Αυγή: Η ...τερατογένεση, μόδα ήταν και πάει

Η ... μόδα της Χρυσής Αυγής άρχισε να μοιάζει με τη μόδα με τις βάτες τη δεκαετία του '80. Όπως τότε κατακυριεύτηκε το σύμπαν από τετράγωνες πλάτες κάτω από θαμνώδεις κομμώσεις, για να συνέλθει κάποια στιγμή ο κόσμος και να αντικρίζει έκπληκτος τις κακόγουστες σχεδόν διαστημικές φωτογραφίες του, έτσι και τα ξυρισμένα κεφαλάκια με τα μπράτσα και τους αγκυλωτούς σταυρούς άρχισαν – επιτέλους- να φαντάζουν ως μέρος μιας παράκρουσης που αφορά όλο και λιγότερους  και έχει πάρει ήδη το πρώτο φως από το ...χρώμα της σέπιας.

Η απειλή που έδειξε τα δόντια και τα δολοφονικά της όπλα, σιγά σιγά αποβάλλεται  με όλη της την παθογένεια και εκείνη την περίφημη επωδό «θα το πώ στη Χρυσή Αυγή» που  λίγο έλειψε  να απειλήσει την ...καριέρα του εθνικού ύμνου.

Δεν είναι τόσο οι δημοσκοπήσεις αυτές που  καταφέρνουν χαστούκια στους άλλοτε αναβάτες ποσοστών της τάξης του 10%. Άλλωστε αυτό το 5% εξακολουθεί να είναι άκρως ανησυχητικό αν λάβει κανείς υπόψη του τη δυσωδία της αποκαλυπτόμενης δράσης.

Eίναι  το γκάλοπ της καθημερινότητας αυτό που δείχνει ότι τα παιδιά με τα ρόπαλα, τις σιδηρογροθιές και την ...καλή ψυχή που βοηθούσαν γριούλες να πάνε στα ΑΤΜ, αποβάλλονται από τον ίδιο οργανισμό που τα έθρεψε και τους έδωσε για αρκετό καιρό την δυναμική αυθάδεια του αυτοάνοσου.

Η οργή που μας  έφτασε στο κατώφλι του φασισμού, βρήκε άλλους δρόμους έκφρασης μετά το στριπτίζ που ακολούθησε την δολοφονία Φύσσα και το οποίο λειτούργησε ως σοκ, όχι μόνο  για την κοινωνία, αλλά και  για το ίδιο το πολιτικό σύστημα και βεβαίως για τα ΜΜΕ που αποφάσισαν ή αναγκάστηκαν  να κάνουν τη δουλειά τους εγκαταλείποντας την επικίνδυνη κατρακύλα που είχε μετατρέψει στη «Χρυσή Αυγή» σε lifestyle και τον Κασσιδιάρη σε σύγχρονο Μάρλον Μπράντο.

Τρομοκρατημένο το κομματικό  σύστημα που έκανε άθλια χρήση της δημοσκοπικής επικράτησης της Χρυσής Αυγής, είτε αναμένοντας να αντλήσει από τα χαϊδέματα μαζί της, είτε επιδιώκοντας να κρυφτεί πίσω από τον θόρυβο των θηριωδών αντιδράσεών της, μετά τη δολοφονία Φύσσα άρχισε να τρομάζει και στο άκουσμα του ονόματος.

Η πιθανή πηγή ψήφων  και άλλοθι, δεν είχε στερέψει, είχε απλώς δηλητηριαστεί.

Ακολούθως, τα ΜΜΕ που μετρούσαν ανέμελα τηλεθεάσεις και «χτυπήματα» πάνω στα έξαλλα φασιστάκια και τα καμώματά τους, έκαναν στροφή και  τους έδειξαν στην κοινωνία, όπως ακριβώς είναι. Είναι βέβαιο ότι σε λίγο καιρό θα πάψουν εντελώς  να απασχολούν νικημένα απο την φθορά και την εσωστρέφεια στην οποία έχουν περιέλθει, όπως περιέρχονται πάντα όλοι οι αστέρες που λάμπουν ευκαιριακά εκμεταλλευόμενοι τις καταστάσεις- εν προκειμένω την οργή των πολιτών μετά την οικονομική κατάρρευση-  και αποκτούν πιστούς ακόμη και ως τερατογενέσεις.

Τελικά η δημοκρατία στην Ελλάδα έχει γερά αντισώματα και νωρίς ή αργά, πετάει από πάνω της τα μικρόβια. Ευτυχώς.