Καταστροφικός ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ για τον τόπο

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου ο ελληνικός λαός αποδοκίμασε με την ψήφο του την πολιτική που ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και μας έφτασε στο χείλος του γκρεμού, αλλά έδωσε ταυτόχρονα μια σαφή και σοφή εντολή: οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να συνεργαστούν με σύνεση και σωφροσύνη για να βγει ο τόπος από το αδιέξοδο.

Στην εξαιρετικά κρίσιμη περίσταση που διανύουμε, αν η σταδιακή απαγκίστρωση από το Μνημόνιο είναι, και πρέπει να είναι, ο μεσοπρόθεσμος στόχος μας, απαραίτητη προϋπόθεση και αδιαπραγμάτευτος όρος είναι η παραμονή της χώρας στο ευρώ.

Δυστυχώς, όμως, αυτή τη μοναδική ρεαλιστική προοπτική τορπίλισε ο ανεύθυνος λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα που προτάσσει το κομματικό συμφέρον έναντι του εθνικού.

Σε όλη τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών επέλεξε να προβάλει τις πιο απίθανες δικαιολογίες για να αποποιηθεί των ευθυνών του και να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές παρά την διαρκή αβεβαιότητα που επηρεάζει καταλυτικά τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας και την κάκιστη κατάσταση της οικονομίας.

Με αποκλειστικό στόχο να αποκομίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα μέγιστα κομματικά οφέλη, και με προφανή αλλαζονεία, ο Αλέξης Τσίπρας δεν δίστασε να σύρει τη χώρα σε εκλογές, την ώρα που η έξοδος της χώρας από το ευρώ είναι πλέον μια πολύ σοβαρή πιθανότητα.

Κι όλα αυτά, μόνο και μόνο με την προσδοκία για να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές και να κερδίσει ακόμη 50 έδρες, το μπόνους του εκλογικού νόμου που έχει επικρίνει επανειλημμένως, για να συνεχίσει από θέση κομματικής ισχύος την ανέξοδη και επικίνδυνη ρητορική του.

Για να αιτιολογήσει δε την αδιαλλαξία του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επικαλέστηκε τη λαϊκή εντολή, αλλά την ερμηνεύει κατά το δοκούν. Ο λαός δεν ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, όπως δεν έδωσε και σε κανένα κόμμα αυτοδυναμία, ακριβώς γιατί ήθελε να στείλει το σαφές μήνυμα για την επίτευξη συνεργασίας σε εθνικό επίπεδο.

Πάντα οι εθνικές περιστάσεις επιβάλλουν εθνική συνεργασία και συναίνεση. Αυτό απαιτεί και η κρίσιμη περίοδος που διέρχεται η χώρα, ωστόσο ο Αλέξης Τσίπρας περί άλλα τυρβάζει, ενώ με επικοινωνιακά τερτίπια μιλά με άλλη γλώσσα μέσα και με άλλη γλώσσα έξω.

Αλήθεια, τι και πόσο διαφορετική είναι η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, βάση για το σχηματισμό Οικουμενικής κυβέρνησης, που ο Αλέξης Τσίπρας απέρριψε από την επανεξέταση της γενικότερης οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία ο ίδιος ζήτησε στην επιστολή που με προφανές μικρομεγαλισμό απέστειλε στα θεσμικά όργανα της;

Επ' αυτού ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει ουσιαστική απάντηση, όπως δεν έχει ουσιαστική απάντηση και στο εύλογο ερώτημα από πού θα χρηματοδοτηθεί η χώρα, πώς θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις και σε τελική ανάλυση πώς θα λειτουργήσει το κράτος, εάν καταγγείλουμε μονομερώς το Μνημόνιο.

Είναι γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας στη γραμμή του Γ. Παπανδρέου και του «λεφτά υπάρχουν», κατόρθωσε να κερδίσει ένα μεγάλο τμήμα των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ.

Κατά τη μετεκλογική περίοδο αποκαλύφθηκε, όμως, ότι στην πραγματικότητα το κόμμα αυτό, το οποίο αποτελείται από πολλές συνιστώσες, μερικές από τις οποίες προέρχονται ακόμη και από την άκρα αριστερά, δεν διαθέτει ούτε αξιόπιστο πρόγραμμα ούτε αίσθημα ευθύνης για να αναλάβει κυβερνητικό ρόλο. Αντίθετα, κινείται καιροσκοπικά και με ανέφικτες έως παράλογες υποσχέσεις επιδιώκει να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό. Η στάση του αυτή δεν λαμβάνει υπ’ όψιν την τραγική θέση στην οποία βρίσκεται η χώρα και τον ουσιαστικό κίνδυνο να βρεθεί εκτός ευρώ και Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξέλιξη που θα σημάνει την

καταστροφή και το κοινωνικό χάος.

Η θετική πλευρά αυτής της περιόδου είναι, όμως, η αποκάλυψη του πραγματικού

προσώπου του ΣΥΡΙΖΑ και των θέσεων που πρεσβεύει. Η δημοσιοποίησή τους

αποδεικνύει την απόλυτη αναξιοπιστία τους, αφού δεν βασίζονται σε καμία ρεαλιστική εκτίμηση, αλλά μόνον σε επιθυμίες και φαντασιώσεις των συνιστωσών του. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Αλέκης Τσίπρας αντιπροσωπεύει το χθες. Προφανώς ο συγκερασμός των απόψεων των δώδεκα συνιστώσεων που αποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι για τον ίδιο πρώτη προτεραιότητα, την οποία και προκρίνει σε σχέση με τη σωτηρία της Ελλάδας, ενώ την ίδια ώρα μπορεί να πιστεύει ότι η άσκηση πολιτικής στην περίσταση που διανύουμε είναι σαν την επαναστατική γυμναστική που έκανε ως μαθητής με τις καταλήψεις στα σχολεία. Ωστόσο, αυτό είναι δικό του πρόβλημα και δεν μας αφορά.

Εκείνο που μας καίει και προέχει αυτή την ώρα είναι η σωτηρία της Ελλάδας. Η Νέα Δημοκρατία, με μπροστάρη τον Αντώνη Σαμαρά, συνιστά τη μοναδική υπεύθυνη πρόταση αξιόπιστης διακυβέρνησης για τον τόπο με ευρωπαϊκή προοπτική.

Επομένως, η στήριξη της Νέας Δημοκρατίας και του Αντώνη Σαμαρά στις νέες, επικείμενες, εκλογές είναι μονόδρομος για να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο και να πορευτεί στο μέλλον που της αξίζει, μακριά από επικίνδυνες ατραπούς.