Όταν η Δικαιοσύνη «πολιτεύεται

Ήταν και είναι παλλαϊκό αίτημα η τιμωρία όλων εκείνων, που εκμεταλλευόμενοι κρατικές θέσεις με αθέμιτα μέσα πλούτισαν σε βάρος της χώρας μας, δηλαδή σε βάρος όλων μας. Η αποκαλούμενη «κάθαρση» συνδέεται βέβαια με μια άλλη πολιτική, η οποία δεν υπήρξε από την μεταπολίτευση και μετά στον τόπο μας. Οι κρατούντες φρόντιζαν και φροντίζουν κάθε φορά να καλύπτουν τις λαμογιές των «μπουμπουκιών», που έχουν στους κόλπους τους, οι οποίοι ουσιαστικά είναι γέννημα της ίδιας της πολιτικής που οι χώροι αυτοί πρεσβεύουν.

Η αξίωση για την τιμωρία όλων αυτών έγινε τον τελευταίο καιρό πιο έντονη, κάτω από τις συνθήκες οικονομικής κρίσης και ουσιαστικής εξαθλίωσης μεγάλου μέρους των Ελλήνων. Εξαθλίωση που είναι επίσης απόρροια της πολιτικής που τα κόμματα εξουσίας εφάρμοσαν όσα χρόνια ο λαός, παραπλανημένος, τους εμπιστεύθηκε τις τύχες του. Όλα αυτά είναι γνωστά και προφανώς μέχρι εδώ κρούω ανοιχτές θύρες.

Αφορμή για την επιστολή μου αυτή μου έδωσε η προ ημερών έκδοση εντάλματος σύλληψης και η εν συνεχεία σύλληψη, προσαγωγή στον ανακριτή και προφυλάκιση του κάποτε δεύτερου στην τάξη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ Άκη Τσοχατζόπουλου. Την όλη διαδικασία την παρακολουθήσαμε όλοι από τα τηλεοπτικά κανάλια, που την μετέδωσαν σε συνέχειες για αρκετές ημέρες, δίκην αγαπημένου σήριαλ. Φυσικά αυτό δεν είναι τυχαίο. Εντάσσεται στην σκοπιμότητα που είχε η συγκεκριμένη σύλληψη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Τα κόμματα που συγκυβερνούν και που επιθυμούν να συγκυβερνήσουν και μετά τις εκλογές, αποφάσισαν να δείξουν στον αφελή Έλληνα (έτσι τον θεωρούν ακόμα, τρομάρα τους!!!) ότι είναι αποφασισμένοι να πατάξουν την διαφθορά και να τιμωρήσουν όποιον διασπάθισε δημόσιο χρήμα.

Να λοιπόν και το πρόσωπο που θα αποδείξει των προθέσεών τους το αληθές: ο Άκης. Όχι βέβαια ότι δεν του αξίζουν τα χειρότερα, όταν τελικά αποδειχθεί και δικαστικά ότι είναι βάσιμα, όλα όσα έχει διαπράξει. Η τιμωρία του θα πρέπει να είναι παραδειγματική. Όμως, αρωγός των στόχων αυτών των συγκυβερνόντων, που μοναδικό κίνητρο έχουν τις επερχόμενες εκλογές και όχι βέβαια την τιμωρία των μέχρι πρότινος συνδαιτυμόνων τους, έγινε δυστυχώς και η Δικαιοσύνη. Θα πιστέψει κανείς ότι είναι τυχαία η σύλληψη Τσοχατζόπουλου την ίδια μέρα που προκηρύχθηκαν οι εκλογές;;; Μα, θα απαντήσει, τώρα ωρίμασε η υπόθεση, τώρα έπρεπε να ενεργήσει ο ανακριτής. Είναι όντως «τυχαία» χρονικά η ενέργεια του ανακριτή;;

Η διάκριση των εξουσιών που επιτάσσει το σύνταγμα, επιβάλλει στην μεν εκτελεστική εξουσία να μην παρεμβαίνει στο έργο της δικαστικής, στην δε τελευταία να μην διευκολύνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συγκεκριμένα κόμματα που στοχεύουν να ασκήσουν την εκτελεστική εξουσία. Είναι φανερό ότι εκείνοι που αποφάσισαν να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης του Άκη τώρα είτε (το πλέον σίγουρο) πήραν εντολή, είτε θέλησαν με πρωτοβουλία τους να εξυπηρετήσουν τα κόμματα της εξουσίας. Φυσικά η απόφαση για την έκδοση του εντάλματος δεν ανήκει στον αρμόδιο ανακριτή.

Προφανώς έλαβε άνωθεν εντολές, αφού είναι γνωστό ότι όσο ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια της Δικαιοσύνης, τόσο στενεύει ο δεσμός με την πολιτική εξουσία. Η εκλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την Κυβέρνηση, η ανάθεση έμμισθων θέσεων με υψηλές αμοιβές σε συνταξιούχους δικαστές, είναι μερικές από τις αιτίες αυτού του δεσμού ή καλύτερα της εξάρτησης. Ακόμα και αν ήταν ώριμη η έκδοση εντάλματος σύλληψης του Τσοχατζόπουλου, θα έπρεπε η δικαιοσύνη, αν είναι πράγματι ανεξάρτητη, να περιμένει να περάσει η προεκλογική περίοδος, γιατί ξέρει πόσο και σε ποια κατεύθυνση μπορεί να επηρεάσει η συγκεκριμένη ενέργειά της σχετικά με τις επικείμενες εκλογές.

Και βέβαια η δικαιοσύνη δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να κάνει οτιδήποτε που να έχει ως στόχο τον επηρεασμό του εκλογικού Σώματος. Όταν η δικαιοσύνη γίνεται σκαλοπάτι για να πατήσει το ένα ή το άλλο κόμμα ή να εξυπηρετηθούν συμφέροντα, τότε μιλάμε για κατάρρευση και αυτού του καταφύγιου, στο οποίο ακόμα κάποιοι ελπίζουν ότι μπορούν να βρουν το δίκιο τους.

Σε τι διαφέρει άραγε, ως προς την σκοπιμότητα που εξυπηρετεί, η κατάπτυστη υπόδειξη της κας Langart και των λοιπών Ευρωπαίων «αφεντικών», για το τι πρέπει να ψηφίσουν οι Έλληνες, από την ενέργεια αυτή της Δικαιοσύνης, που έχει τον ίδιο στόχο, δηλαδή να ψηφιστούν τα κόμματα της συγκυβέρνησης;; Είναι αλήθεια τα πράγματα τόσο σαθρά;;;; Επειδή βλέπω, λόγω της δικηγορικής μου ιδιότητας, τα πράγματα από «μέσα», μπορώ να πω ότι υπάρχουν στα χαμηλά κλιμάκια της δικαιοσύνης, αλλά και ψηλότερα αρκετές θαρραλέες φωνές, υπερασπιστές του αδύνατου και εφαρμοστές του Νόμου και του Συντάγματος.

Αφήστε τους λοιπόν κύριοι της εκτελεστικής εξουσίας να λειτουργήσουν όπως τους επιτάσσει η συνείδησή τους, μην τους κατευθύνετε εκεί που συμφέρει κάθε φορά τους κρατούντες. Μόνο έτσι μπορούμε να πειστούμε ότι κάθε δικαστική ενέργεια σε οποιοδήποτε μεγάλο ή πρώην μεγάλο και αν αφορά, είναι προϊόν δίκαιης κρίσης του αρμόδιου που κρίνει δικαστή και όχι αποτέλεσμα παρεμβάσεων με πολιτικά ή άλλα κίνητρα.

ΥΓ. Αν πράγματι στην περίπτωση Τσοχατζόπουλου η Δικαιοσύνη ενήργησε ανεπηρέαστα, τότε γιατί δεν κάνει το ίδιο με την περίπτωση Τσουκάτου; Μήπως γιατί μαζί με τον Τσουκάτο πρέπει να κινηθεί και σε βάρος της τότε ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, στα ταμεία του οποίου (κατά τον Τσουκάτο) κατέληξε το προϊόν της δωροδοκίας της SIEMENS;; Γιατί δεν καλεί τον κ. Βενιζέλο να απολογηθεί γιατί έδωσε στην Τράπεζα ASPIS ως Υπουργός Οικονομικών 120.000.0000 €, παρά την αντίθετη εισήγηση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους;; Μήπως γιατί ο Λαυρεντιάδης, ο ιδιοκτήτης της Τράπεζας, ήταν φίλος του;;; Γιατί γι’ αυτά η Δικαιοσύνη σιωπά;;; Γιατί επιμένει να «πολιτεύεται»;;;;

Θάνος Αμπατζής