Ζωή Κωνσταντοπούλου: Από την επανάσταση έως την κωμωδία, ένα ...κομμωτήριο δρόμος

H απόσταση από την επανάσταση έως την κωμωδία, είναι ένα ...κομμωτήριο δρόμος. Η Πρόεδρος της Βουλής, αφού ξεπέρασε το στάδιο της επαναστατικής... κομμωτικής, άρχισε να ασχολείται και με τα...νύχια, κάνοντας πολλούς από τους ανθρώπους που εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ, να τραβάνε  με δύναμη τα μαλλιά τους  για αυτό τον θηλυκό τραμπούκο νέας κοπής που ειλικρινά μερικές φορές δεν μπορώ να κατανοήσω σε τι διαφέρει από κάτι παιδιά με μαύρα μπλουζάκια και σκότος βαρύ στο κολλημένο σε φαντάσματα κεφάλι.

Το "'εργο" Ζωή, το οποίο ανέβηκε στο Δελφινάριο της πολιτικής ζωής με περγαμηνές συμπαθούς  διαταραχής, έχει πάψει πλέον να είναι ανεκτό ακόμη και ως παραγωγή του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου. Διότι και η Βασιλειάδου σε κάτι ταινίες νευρικής  ...παρεκτροπής, είχε συμπαθέστερο στυλ.

Τα αρνητικά ποσοστά με τα οποία πορεύεται στις δημοσκοπήσεις, είναι άλλωστε ενδεικτικά της ....συμπάθειας που έχει κατακτήσει η και Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων στην κρισιμότερη καμπή της ιστορίας της, τόσο στο σώμα των εκλογέων που περιβάλλουν ακόμη με μεγάλη εμπιστοσύνη τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στις τάξεις του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι απορίας άξιον πως εξακολουθεί να ανέχεται αυτή την αιμορραγία σοβαρότητας από ένα πρόσωπο που έχει μετατρέψει την Βουλή σε κατάστημα πώλησης προσωπικών αυτογράφων, της και την κάθαρση των πάντων υπερμάχου, νομικής συπαραστάτριας βιαστών και απρόσεκτων συζύγων υπουργών.

Αν αυτό το θέαμα που βλέπουμε κάθε βράδυ στις ειδήσεις αντιπροσωπεύει τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που  θα γίνει λογικά σαφές, αν μετά το πέρας της μεγάλης φουρτούνας εξακολουθήσει η επαναστατημένη ..κομμώτρια της Βουλής να πορεύεται εν τη ειρήνη της ανοχής του Πρωθυπουργού και του κομματος, τότε δυστυχώς το κυβερνών κόμμα, θα μας βάλει σε υποψίες.

Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό, καλό θα ήταν η Πρόεδρος της κάθαρσης,  άλλοτε συνήγορος πολλών ακάθαρτων, η οποία    ανακρίνει, διασύρει και  αποκαλεί τους δημοσιογράφους νέες ερπύστριες,  να τύχει- επιτέλους- της στοιχειώδους αντίδρασης των Ενώσεων Συντακτών, καθώς είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που ο δημοσιογραφικός κόσμος δέχεται τέτοιου είδους συλλήβδην επίθεση από έναν δικτατορίσκο κρυμμένο πίσω από το σακάκι της Αριστεράς, ή από άλλα καλά ...λαμόγια όπως ο Ρουμελιώτης.

Οι πολλοί πυροβολισμοί γενικώς, αορίστως και με ύφος τρανς Ναπολέοντα στον Τύπο, εμένα δεν μου θυμίζουν κάθαρση, βρώμα μου μυρίζουν. Ή απλή τρέλα. Γιατί όποιος απαξιώνει έτσι γενικά με συμψηφισμούς τον Τύπο στην συνείδηση του κόσμου, θα πρέπει να έχει να αντιπαραθέσει κάτι άλλο στη θέση της ενημέρωσης και του ελέγχου.

Ας τελειώνει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ με ορισμένους τέτοιους "καθαρούς" γιατί έχει ευθύνες απέναντι στον κόσμο- και στους δημοσιογράφους- που τον εμπιστεύτηκαν ως δύναμη αλλαγής και όχι ως κοιτίδα περιφερόμενων θιάσων με πρωταγωνίστρια την... σωματοφύλακα των ηθών των Αθηνών.