Μ. Πασχαλίδης στο thebest.gr:«Έχω πάρα πολλές κακές συνήθειες...Είμαι επίμονος κι έχω εμμονές»

Ο Μίλτος Πασχαλίδης  για μια ακόμα φορά έρχεται να μοιραστεί  με το κοινό του στην Πάτρα, τραγούδια, συναισθήματα και στιγμές. Με τη φωνή και την κιθάρα του θα ερμηνεύσει   αποσπάσματα από το συγκινητικό αφιέρωμα στους αγαπημένους του απόντες με τίτλο «Αυτοί μου λείπουν πιο πολύ»,ενώ στις θα έχει στις αποσκευές του τραγούδια από τους 9 προσωπικούς του δίσκους, από τις συμμετοχές του σε εργασίες φίλων, καθώς και μια μουσική αναφορά στα χρόνια που έζησε στην Κρήτη. Λίγο πριν τη νέα μουσική συνάντηση μιλά στο thebest.gr .

Της Ελευθερίας Μακρυγένη

Για μια ακόμα φορά έρχεστε στην Πάτρα. Ο Μίλτος Πασχαλίδης επιστρέφει με μια διάθεση να τραγουδήσει γι «αυτούς που λείπουν πιο πολύ», αναφέρει το κείμενο που προαναγγέλλει  την εμφάνιση στην Αίγλη. Ποιοι είναι αυτοί;

«Στη φράση αυτή έχτισα μια παράσταση τον Σεπτέμβριο στο Μέγαρο Μουσικής κομμάτια της οποίας παίζουν στη δική μου παράσταση. Αυτοί που μου λείπουν πιο πολύ είναι τρία + ένα πρόσωπα που έχουν φύγει από τη ζωή την τελευταία δεκαετία, τα οποία ήταν σπουδαίοι καλλιτέχνες, αλλά και σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μου. Σημαδιακά. Είχαμε συνεργαστεί, ήμασταν φίλοι, είχαμε δουλέψει πολύ, είχαμε φτιάξει πράγματα. Δηλαδή ο Μάνος  Ξυδούς  που με έβαλε στη δουλειά, ο Δημήτρης Μητροπάνος που ήταν ένας από τους ανθρώπους που με στήριξαν,με αγαπούσε πολύ, είχαμε δημιουργήσει πράγματα και θέλαμε να φτιάξουμε κι άλλα, ο Άλκης Αλκαίος, ίσως ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές, με τον οποίο ήμασταν φίλοι 17 χρόνια και για τον οποίο αφιέρωσα ολόκληρο βιβλίο και ο Μάριος Τόκας,με τον οποίο δεν προλάβαμε να κάνουμε αυτά που θέλαμε, γιατί κυρίως μιλάγαμε για την ΑΕΚ (γέλια). Καλό είναι που δεν την είδε στη Γ΄Εθνική».

Πώς διαχειριστήκατε αυτές τις απώλειες στο προσωπικό επίπεδο;

«Δεν ήμουν οικογένειά τους, οπότε η απώλεια εκεί είναι πιο συντριπτική. Εμείς οι κοντινοί μακρινοί των ανθρώπων – εξαιρώ τον Άλκη, ήταν κολλητός μου φίλος – βρίσκουμε ψυχοθεραπευτικές μεθόδους κυρίως στα τραγούδια. Στα τραγούδια που έχουν γράψει ή έχουμε πει μαζί και ξέρετε,μερικές φορές επειδή με κάποια απ’ αυτά τα πρόσωπα δεν κάναμε και καθημερινή παρέα, έχουμε ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία να πιστέψουμε ότι φύγανε».

Τα τραγούδια ξορκίζουν την απώλεια;

«Τα τραγούδια είναι μεγάλο σύμπαν. Τώρα μιλάω ως ακροατής, όχι ως δημιουργός. Δηλαδή μπορεί να δράσουν παρηγορητικά, υποστηρικτικά, μπορεί να σε συγκινήσουν, να σε ξεσηκώσουν.Eμείς στην Ελλάδα είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι με το τραγούδι και με αυτό που μπορεί να κάνει πάνω μας και μέσα μας».

Τις επόμενες ερωτήσεις θα τις αντλήσω από τίτλους τραγουδιών που έχετε πει ή δημιουργήσει. «Κακές συνήθειες»: Ποιες είναι οι δικές σας;

«Πείτε ένα γράμμα της αλφαβήτου. Έχω πάρα πολλές κακές συνήθειες, 24 τουλάχιστον. Μία από αυτές είναι ότι είμαι επίμονος πολύ, έχω εμμονές, είμαι πείσμων, καμιά φορά είμαι απότομος, δηλαδή δεν είμαι το τυπικό δείγμα ευγένειας θα έλεγε κανείς και αυτό με ενοχλεί βαθύτατα. Γιατί αν αγαπώ κάτι στους ανθρώπους είναι η ευγένειά τους».

Έχετε μετανιώσει να υποθέσω για κάποια περιστατικά;

«Δεν έχω μετανιώσει, αλλά στεναχωριέμαι που έχω κακές συνήθειες. Αλλά αυτή είναι η διαρκής πάλη που έχει κανείς με τον εαυτό του. Δηλαδή ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακές συνήθειες. Αυτά που έχουμε διαμορφωμένα από παιδιά, απ΄τη μία δεν τα αντέχουμε και από την άλλη είναι αυτά που μας καθορίζουν».

«Αγύριστο κεφάλι» είστε;

«Κι εγώ κι ο Άλκης»

«Στης λήθης το πηγάδι» τι πετάξατε;

«Στης λήθης το πηγάδι πέφτουν από μόνα τους, δεν τα πετάω εγώ, τα μη σημαίνοντα, τα μη σημαντικά. Προφανώς ό,τι ξεχνάω , είναι αυτό που μπορούσα να το ξεχάσω, γιατί είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος ζει κατεξοχήν με τη μνήμη».