Δικαιοσύνη για τα ζώα μέσα από τα μάτια ενός μαύρου γάτου

Η ανθρωπότητα χάρη στην εξιχνίαση των μυστικών του ζωικού βασιλείου του πλανήτη μας, νιώθει όλο και περισσότερο το στενό βαθμό συγγένειας που έχουμε με έναν ολόκληρο κόσμο ευφυών και αξιοθαύμαστων πλασμάτων, τα οποία αναζητούν και επιδιώκουν τις πολλαπλές πλευρές μιας ευημερούσας ζωής, που περιέχει την αγάπη, την φιλία, την επάρκεια χώρου για να μετακινούνται, καθώς και το παιχνίδι και τα ερεθίσματα.

Επί πολλούς αιώνες, οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούσαν ότι τα ζώα είναι «άλογα κτήνη», απλές βιολογικές μηχανές, χωρίς υποκειμενική αίσθηση του κόσμου, χωρίς συναισθήματα, χωρίς κοινωνίες, ίσως και χωρίς την αίσθηση του πόνου. Πλέον, οι έρευνες δεν επιβεβαιώνουν τίποτα άλλο από το ασφαλές συμπέρασμα, ότι όλα τα σπονδυλωτά και πολλά ασπόνδυλα ζώα αισθάνονται υποκειμενικά τον πόνο και γενικότερα διαθέτουν μια υποκειμενική αισθητή άποψη του κόσμου: ο κόσμος μοιάζει κάτι για αυτά.

Επειδή τα μη ανθρώπινα ζώα αντιμετωπίζονται συχνά ως πράγματα και όχι ως μεμονωμένα συναισθανόμενα όντα η σημερινή μας αναδίφηση στον κόσμο των ζώων θα έχει συγκεκριμένο όνομα: Γνωρίζουμε τον Πινέζα, έναν μαύρο γάτο που βρέθηκε χωρίς οικογένεια να κλαίει στους άγριους δρόμους της εισόδου της Περιμετρικής Πατρών, στην Οβρυά, ώσπου να φιλοξενηθεί στο σπίτι μας, σε ένα σπίτι που του προσέφερε φαγητό, στέγη και πολύ αγάπη.

Ο Πινέζας, διασκεδαστικός, παιχνιδιάρης, γεμάτος σπίθα και ενέργεια αγωνίστηκε για μια καλή, μια ευημερούσα ζωή, η οποία περιελάβανε πιστές φιλίες με τους ανθρώπους και τα άλλα ζώα του σπιτιού, χάδια και ήχους γαλήνιας ευχαρίστησης. Του άρεσε να κάθεται μπροστά στο τζάκι σε σημείο που κάποιες φορές πεταγόταν ο καημένος τσουρουφλισμένος από την πολύ ζέστη. Αγαπημένο του φαγητό ήταν το καλό κρέας, αλλά έτρωγε ακόμα και μπρόκολα.

Ο Πινέζας, χρησιμοποιώντας τις κοινωνικές και ατομικές του ικανότητες, διαπραγματεύτηκε σπουδαίως μια αξιοπρεπή ζωή μέσα σε έναν κόσμο, ο οποίος του έθεσε δύσκολες προκλήσεις. Αποβίωσε από εγκεφαλοπάθεια στα επτά του χρόνια, καθώς όταν ήταν τριών ετών, τον πυροβόλησε ένα ανθρώπινο ζώο στο κεφάλι, ζώντας για τέσσερα ολόκληρα χρόνια με σκάγια εντός της κεφαλής του.

Δεν είναι όμως τόσο εύκολο για όλες τις μαύρες γάτες να βρουν ένα φιλόξενο σπίτι. Πρόκειται για τις πιο αδικημένες γάτες του κόσμου, που τις τριγυρνάνε μύθοι και δεισιδαιμονίες, που απέχουν πολύ από τη πραγματικότητα.  Μονάχα αν σκεφτεί κανείς ότι στην Αρχαία Αίγυπτο οι μαύρες γάτες θεωρούνταν θεότητες που μουμιοποιήθηκαν και θάφτηκαν για να έχουν μια σίγουρη θέση στη μετά θάνατον ζωή, ή ότι στην σκανδιναβική μυθολογία έχουν περίοπτη θέση στο άρμα της θεάς του έρωτα και της γονιμότητας αρκεί για να συνειδητοποιήσουμε τον παραλογισμό. Στην Βρετανία, τη Σκωτία, τη Βόρεια Γαλλία θεωρούνται σημάδι καλής τύχης.

Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε με λίγα λόγια αυτό που αντιλαμβανόμαστε στη καθημερινότητά μας ως αδικία, θα λέγαμε ότι πρόκειται για την ιδέα κάποιου που μοχθεί να επιτύχει κάτι επαρκώς σημαντικό, αλλά κάποιος άλλος τον παρεμποδίζει αδίκως, είτε εκ προθέσεως είτε εξ αμελείας. Προκύπτει λοιπόν το συμπέρασμα, ότι τα ζώα έχουν αξίωση στην δικαιοσύνη.

Στην πραγματικότητα, οι μαύρες γάτες είναι κομψές, στυλάτες, μυστηριώδεις και γίνονται εξαιρετικά κατοικίδια. Οι προκαταλήψεις, όμως, που τις ακολουθούν συντελούν στην παρεμπόδιση του αγώνα τους να έχουν ευημερούσες ζωές που να περιλαμβάνουν κοινωνική ζωή, παιχνίδι, επικοινωνία και συμβιωτικές σχέσεις που τόσο απολαμβάνουν και αυτό είναι εντελώς άδικο για αυτές. Ας είναι το επόμενο ζώο που θα φιλοξενήσετε μια στοργική, λαμπερή, μαύρη γατούλα που θα αποκαταστήσει την αδικία που αντιμετωπίζουν. Σας υπόσχομαι ότι θα περάσετε τέλεια!