Ξεκίνησε για Πολιτικός Μηχανικός, αλλά τελικά υπέκυψε στα «μάγια» του θεάτρου, εξαιτίας του Άρθουρ Μίλλερ
Λένε ότι μία στιγμή αρκεί να σε κάνει να αλλάξεις πορεία, να φανερώσει μπροστά σου έναν κόσμο που θα σε «μαγέψει» και θα ανατρέψει τα πάντα.
Αυτό συνέβη και με τον Γεράσιμο Σοφιανό, ο οποίος παρά το γεγονός ότι είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του ως Πολιτικός Μηχανικός, άλλαξε ξαφνικά ρότα και έκανε στροφή 180 μοιρών. Από τις οικοδομές και τα σχέδια, στο σανίδι.
Αφορμή η παράσταση «Ο θάνατος του εμποράκου» του Α. Μίλλερ σε σκηνοθεσία Γ. Ιορδανίδη, η οποία του άνοιξε διάπλατα παράθυρο στην τέχνη του θεάτρου. Ήταν η στιγμή που κατάλαβε τι ήταν αυτό που ήθελε πραγματικά να κάνει. Και το έκανε. Ξεκινώντας από την Πάτρα ακολούθησε το όνειρό του κάνοντας «ένα βήμα μπροστά» σε κάθε νέα του δουλειά, είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση.
Αυτή τη σεζόν συμμετέχει στη σειρά «Ψυχοκόρες», ενώ στη μεγάλη οθόνη θα τον δούμε στην ταινία «Καπετάν Μιχάλης», μια υπέροχη ιστορία εποχής, που αφορά την προσπάθεια της Κρήτης να απελευθερωθεί από τους Τούρκους, το 1889. Την Πάτρα, ωστόσο, δεν την ξεχνά ποτέ, επιστρέφει συχνά, είναι «ο τόπος του, το μέρος όπου ανακαλεί την παιδικότητά του»
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Πάτρα. Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια στην πόλη; Τι υπάρχει έντονα στις αναμνήσεις σου;
Τα παιδικά χρόνια στην Πάτρα είναι μια γλυκιά και τρυφερή ανάμνηση, είναι χρόνια ανέμελα, ξέγνοιαστα, αθώα, με πολύ παιχνίδι. Μποναμάδες στην πλατεία Γεωργίου, παιχνίδι με την αδερφή μου, κάλαντα, είναι μόνο κάποιες από τις πιο έντονες αναμνήσεις μου.
Ποια είναι σήμερα η σχέση σου με την πόλη; Πού κινείσαι όταν την επισκέπτεσαι;
Εδώ είναι ο τόπος μου, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου. Ανακαλώ την παιδικότητά μου, όταν έρχομαι. Έχω άμεση σχέση με την πόλη, την επισκέπτομαι συχνά. Επίσης, κατά καιρούς δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στην Πάτρα, κάτι το οποίο μου δίνει ιδιαίτερη χαρά. Μου αρέσουν οι βόλτες στο κέντρο τον χειμώνα, τις απολαμβάνω αυτή την εποχή.
Από τις 21 Δεκεμβρίου θα προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία «Καπετάν Μιχάλης» στην οποία συμμετέχεις. Πώς αισθάνεσαι γι΄αυτή τη δουλειά στη μεγάλη οθόνη;
Νιώθω πολύ περήφανος που η ταινία μας βγαίνει πλέον στις κινηματογραφικές αίθουσες. Πρόκειται για μια δουλειά που αγαπήσαμε όλοι οι συντελεστές. Πραγματοποιήσαμε τα γυρίσματα, όπως είναι γνωστό, τον περασμένο χειμώνα σε όλη την Κρήτη. Η σκηνοθεσία είναι του Κώστα Χαραλάμπους και φυσικά η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι ο Αιμίλιος Χειλάκης. Πρόκειται για μια ταινία εποχής, που αφορά στην προσπάθεια της Κρήτης να απελευθερωθεί από τους Τούρκους, το 1889. Η απόδοση του ιστορικού μυθιστορήματος, έχει αποδοθεί κινηματογραφικά με απόλυτη συνέπεια στον κεντρικό άξονα της ιστορίας και θεωρώ ότι είναι μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες εποχής.
Σε έχουμε δει και τηλεοπτικά, στη σειρά «Μπρούσκο» για πρώτη φορά. Αυτή την περίοδο στις «Ψυχοκόρες». Τι σε κέντρισε σε αυτόν τον ρόλο;
Στις «Ψυχοκόρες» αρχικά με κέντρισε η ιστορία και η αισθητική της σειράς. Νομίζω πρόκειται για μια από τις πιο καλές σειρές της φετινής σεζόν. Είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτες οι ιστορίες αυτών των κοριτσιών, που έφευγαν από τα χωριά της Ελλάδας προκειμένου ν’ αναζητήσουν τα προς το ζην και μια καλύτερη τύχη στην Αθήνα και σε άλλα αστικά κέντρα. Το σενάριο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω ακόμα λεπτομέρειες για τον ρόλο μου, γιατί θα προδώσω την εξέλιξη, η οποία είναι συναρπαστική, είναι όμως ένας ρόλος αντιφατικός, διττός και ιδιαίτερος.
Με ποιο κριτήριο επιλέγεις τις δουλειές στις οποίες συμμετέχεις;
Θέλω οι συντελεστές που απαρτίζουν μια δουλειά να με εμπνέουν γι΄αυτό που πάμε να δημιουργήσουμε, είτε θεατρικά, είτε κινηματογραφικά, είτε τηλεοπτικά. Αν δεν αισθάνομαι μια νέα πνοή δημιουργίας, δεν προχωρώ σε μια δουλειά.
Ποιοι είναι οι συνοδοιπόροι σου αυτά τα χρόνια στον χώρο της υποκριτικής; Είναι όλοι αυτοί που μαζί οραματιστήκαμε και φτιάξαμε μια θεατρική παράσταση, μια ταινία, μια τηλεοπτική σειρά. Δεν είναι σταθεροί, κάθε σεζόν οι συνοδοιπόροι αλλάζουν στον χώρο αυτό. Βάζεις στόχους σε σχέση με τη δουλειά; Στόχος μου είναι να κάνω βήματα μπροστά σε κάθε δουλειά και να συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ.
Τι θεωρείς ότι χρειάζεται για να γίνει κάποιος καλός ηθοποιός;
Πολλή υπομονή, πολλή επιμονή, ταλέντο και να δουλεύεις με τον εαυτό σου.
Αυτό που ονομάζουμε «δημόσιες σχέσεις» τι ρόλο παίζει κατά τη γνώμη σου; Ποια είναι η σχέση σου με τα social media;]
Ίσως να παίζει και τον κυριότερο ρόλο στη δουλειά μας… Ως προς τα social media, ιδανικά θα ήθελα να μην υπάρχουν στη ζωή μου. Συντηρούν και τρέφουν την εγωπάθειά μας. Είμαι ενεργός σε αυτά, ίσως θα έπρεπε και παραπάνω. Παρόλα αυτά είναι ένα αναγκαίο εργαλείο, δίνει λύσεις πολλές φορές, πρέπει όμως να υπάρχει ένα μέτρο στη χρήση τους.
Στις αναρτήσεις σου ξεχωρίζουν αυτές που ιππεύεις. Πώς προέκυψε αυτό;
Προέκυψε με αφορμή τις ανάγκες της ταινίας «Καπετάν Μιχάλης». Η επαφή με τ’ άλογα και τη φύση είναι κάτι που μου αρέσει ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, με ηρεμεί και με αποφορτίζει.
Τι άλλο υπάρχει στη λίστα με τα πράγματα που αγαπάς, που σε αποφορτίζουν;
Να βρίσκομαι με αγαπημένους μου ανθρώπους, να απολαμάνω ένα καλό φαγητό, να παρακολουθώ μια ενδιαφέρουσα παράσταση, να διαβάζω ένα καλό βιβλίο είναι κάποια από αυτά.
Έχεις καθημερινές «απαγορευμένες» απολαύσεις;
Δεν θα το έλεγα ότι έχω!
Πόσο και μέχρι πού σε ενδιαφέρει η εξωτερική σου εικόνα;
Μ’ ενδιαφέρει σ’ ένα επίπεδο φροντίδας και υγείας. Η σωστή διατροφή και η άθληση είναι μέρος τη ζωής μου, χωρίς αυτό να γίνεται εμμονή.
Τι ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σου; Σε αποσυντονίζει ή είναι κινητήριος δύναμη;
Αυτή η ανατάραξη στην εφησυχασμένη κανονικότητά μου, άλλοτε με αποσυντονίζει και χάνομαι, άλλοτε αποτελεί μια κινητήρια δύναμη ζωής, δημιουργίας και έμπνευσης.
Πώς είναι η σχέση σου με τα παιδιά; Θα ήθελες να κάνεις δική σου οικογένεια;
Τα παιδιά τα αγαπάω, είναι πολύ καλή η σχέση μου μαζί τους. Μου αρέσει η ελευθερία μου, αν όμως με εμπνεύσει ένας άνθρωπος προς αυτό το βήμα, ναι θα ήθελα να το κάνω.
Τι σε τρομάζει στην κοινωνία όπου ζούμε σήμερα;
Με τρομάζει όταν σκέφτομαι τα ακραία καιρικά φαινόμενα που ζούμε το τελευταίο διάστημα και το πόσο ανυπεράσπιστοι και εκτεθειμένοι είμαστε σε αυτά. Με τρομάζει η μοναξιά, με τρομάζει η ακραία κοινωνική ανισότητα, η βία, ο πόλεμος.
Πού βλέπεις να υπάρχει ελπίδα;
«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα»…
Έχεις κάποιο μότο με το οποίο θα μπορούσαμε να κλείσουμε αυτή τη συζήτηση;
Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς!
Φωτογραφίες: Νίκος Ψαθογιαννάκης
Ευχαριστούμε το ξενοδοχείο Palaiologos Luxury City Hotel για την ευγενική φιλοξενία της φωτογράφισης.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
