Αντισυνταγματικά και άδικα τα αιτήματα των ηθοποιών

Οι ηθοποιοί νομίζουν πως μόνο αυτοί έχουν εργασιακά προβλήματα σε αυτή τη χώρα και θα τα λύσουν με την υπερπροβολή που τους εξασφαλίζει το επάγγελμά τους.

Ας μάθουν ότι αυτό που ζητούν είναι εξόφθαλμα αντισυνταγματικό και άδικο για όλες τις λοιπές κατηγορίες με τα ίδια προσόντα. Κατά παρέκκλιση δε αυτού η κυβέρνηση έφερε την Παρασκευή μια επονείδιστη και αντισυνταγματική ΚΥΑ η οποία αντιμετωπίζει μισθολογικά καλύτερα τους καλλιτέχνες από τις λοιπές κατηγορίες εργαζομένων με τα ίδια προσόντα.

Σύσσωμο δε το πολιτικό σύστημα υποστηρίζει τους ηθοποιούς ζητώντας την "αποκατάσταση της αδικίας" που υπάρχει από το 2003 μέχρι σήμερα χωρίς κανείς να το έχει διορθώσει, γιατί απλούστατα είναι ανέφικτο με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο χωρίς να αδικηθούν οι λοιποί κλάδοι και χωρίς να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου.

Είναι προφανές ότι ο κλάδος των καλλιτεχνών μπορεί να τυγχάνει ευμενέστερης μεταχείρισης -αδικαιολόγητης και αντισυνταγματικής- όπως και των δημοσιογράφων απλά και μόνο γιατί μπορεί, γιατί εκμεταλλεύεται την αποδοχή του κοινού στο επάγγελμά του.

Ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους όλοι οι επαναστάτες καλλιτέχνες επαναστατούν για την πάρτη τους, όχι για το κοινό καλό, όχι για τον πολιτισμό. Κάνουν ο,τι κάνει κάθε συντεχνία, δεν διαφέρουν σε τίποτα. Κανένα πρόβλημα γι' αυτό, ο καθένας για την πάρτη του είναι στον καπιταλισμό, αλλά ας μην αποκαλούμε σταυροφορία υπέρ του πολιτισμού τα αιτήματα του κλάδου. Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα προβαίνει σε μια χαριστική αντιμετώπιση του κλάδου απλά και μόνο γιατί φοβούνται.

Είναι φοβερό ότι η όλη συζήτηση αφορά την περίπτωση διορισμού καλλιτέχνη στο δημόσιο για θέση δημοσίου υπαλλήλου (όχι για καλλιτεχνικό έργο) γιατί αυτό αφορά το πδ, άρα μιλάμε για την περίπτωση ηθοποιού που "απέτυχε" στην καλλιτεχνική του πορεία και συζητάμε πραγματικά αν οι τριετείς σπουδές του στην οποιαδήποτε σχολή θεάτρου είναι ικανές να καλύψουν τις απαιτήσεις ενός σύγχρονου δημοσίου υπαλλήλου σε δουλειά γραφείου. Εγώ προσωπικά απόφοιτος νομικής προ 12ετίας αμφιβάλλω αν οι σπουδές μου αρκούν στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης για να διοριστώ και να είμαι ένας σύγχρονος και αποτελεσματικός δημόσιος υπάλληλος, αυτοί είναι τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους.