Μία Πατρινή περιγράφει τον δικαστικό αγώνα μέχρι να ξηλωθεί κεραία κινητής τηλεφωνίας- «Δεν είχαμε ιδέα τι είχε ανέβει στην ταράτσα»

Έναν πολυετή δικαστικό αγώνα έδωσαν η Νικολία Χριστοδουλοπούλου, μαζί με τον σύζυγό της, προκειμένου να ξηλωθεί κεραιοσύστημα κινητής τηλεφωνίας που εξέπεμπε εδώ και δεκαετίες στην οδό Νάξου στην Πάτρα και μάλιστα σε χώρο κοντά σε σχολείο.

Όλα ξεκίνησαν το 2004 όταν ένας εκ των δύο ιδιοκτητών ακινήτου με λίγα διαμερίσματα, αποφάσισε να τοποθετήσει στην ταράτσα (στην οποία είχε και δικαίωμα χρήστης) κεραία κινητής τηλεφωνίας, εν αγνοία του άλλου ιδιοκτήτη.

Η κεραία ξηλώθηκε μετά από απόφαση των δικαστηρίων της Πάτρας ενώ η υπόθεση έφτασε μέχρι το Εφετείο. Σύμφωνα με την απόφαση ξηλώθηκαν όλες οι εγκαταστάσεις από την ταράτσα της διώροφης οικίας που βρίσκεται πολύ κοντά στο 42ο δημοτικό σχολείο της Πάτρας.

Ο δρόμος όμως μέχρι να γίνει αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολος.

Όπως περιγράφει μιλώντας στο thebest.gr η κα Χριστοδουλοπούλου, «αρχικά, όταν τοποθετήθηκε η κεραία, το 2004, δεν είχαμε καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Αποφασίσαμε να κάνουμε αγωγή πριν από περίπου πέντε χρόνια. Η κεραία είχε κακοτεχνία καθώς είχε τοποθετηθεί στην απόληξη του κλιμακοστασίου και εκεί στηριχθήκαμε προκειμένου να κινηθούμε δικαστικά και να την απομακρύνουμε.  Επιπλέον η άλλη πλευρά είχε παραβιάσει τους κανόνες του ακινήτου. Στην ταράτσα για παράδειγμα μπορούσαν να τοποθετηθούν μόνο κεραίες για τηλεόραση. Ακόμα εγώ δεν είχα συμφωνήσει και δεν είχα υπογράψει κανένα χαρτί που να επιτρέπει να μπει τέτοια κεραία και την ίδια στιγμή χρησιμοποιήθηκε το σπίτι μου για να περαστούν καλωδιώσεις.

Το πρώτο δικαστήριο μου έδωσε το δικαίωμα να ανέβω στην ταράτσα, να βγάλω καλωδιώσεις που περνούσαν από το σπίτι μου αλλά και να αποζημιωθώ. Δεν το δέχτηκα. Απέδειξα ότι υπήρχε κακοτεχνία και ότι η κεραία έπρεπε να κατέβει. Ήρθε το Εφετείο που μου τα έδωσε όλα, να κατέβει η κεραία, να αποζημιωθώ κ.λπ.

Έπρεπε μέσα σε τρεις μήνες η άλλη πλευρά να μου έχει δώσει το κλειδί της ταράτσας, πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Μέσα σε αυτό το διάστημα η άλλη πλευρά και η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας πήγαν στον Άρειο Πάγο. Ωστόσο εγώ μπορούσα με την απόφαση του Εφετείου να προχωρήσω στην εκτέλεσή της.  Όταν έκανα την εκτέλεση και κάλεσα την εταιρεία να πάρει την κεραία, ήρθε και τη Δευτέρα το πρωί τα μάζεψαν όλα. Ήταν ένα εργοτάξιο στην ταράτσα. Δεν το πίστευα αυτό που έβλεπα. Δεν είχαμε ιδέα τι είχε ανέβει στην ταράτσα.  Αρχικά είχε  μπει μία κεραία αλλά μετά μπήκαν άλλοι τρεις αναμεταδότες. Κι εγώ δεν είχα δικαίωμα να πάω στην ταράτσα γιατί δεν είχα την χρήση της, δεν είχα καν κλειδί. Τελικά έχοντας κάνει πάρα πολλά έξοδα κατάφερα λόγω της κακοτεχνίας να ξηλωθεί η κεραία».