Ο κ. Πάτσης ήταν απλώς… ματιασμένος

Άκουσα κάποτε, χρόνια πριν, έναν ηλικιωμένο θαμώνα καφενείου να λέει παραινετικά σε έναν νεαρό: «άστα αυτά που λες και γίνε πολιτικός να κάνεις τη δουλειά σου να βγάλεις κανα φράγκο».

Δεν ήταν αστείο. Το εννοούσε ο θαμώνας. Το έλεγε και το πίστευε. Και το καλύτερο; Είχε μέσα του παρά ταύτα και ένα δέος για αυτό που λέγεται «πολιτικός». Την λογάριαζε για δουλειά σπουδαία, έβλεπε στην προοπτική του νεαρού πέρα από τον –αυτονόητο- πλουτισμό και μια αιτία θαυμασμού, ένα ρίγος,  μια ρίζα βαθιά. Πολιτικός ίσον αξιοσέβαστος άνθρωπος.

Μαζί την έφτιαξαν τη ρίζα ο θαμώνας και ο πολιτικός.

Ο μεν «κάνοντας τη δουλειά του» ως εκπρόσωπος του «κυρίαρχου» λαού, ο δε αναγνωρίζοντας το «δικαίωμα» αυτό ως αυτονόητο …αξεσουάρ όποιου δέχεται δια της κάλπης την εντολή του για να πορεύεται στα υψηλά του αξιακού του χάρτη ως «ο σπουδαίος» που θα τον υποδεχθούμε στο χωριό με γονυκλισίες και θα τον κεράσουμε και ένα τραπέζι καθώς από το καρβέλι του, ίσως φάμε και εμείς καμιά γωνιά (μικρή, μεγάλη, ή γίγας, ανάλογα με τον αν είμαστε ή όχι της προσκολλήσεως).

Αυτή ήταν παλιά, αυτή είναι και αυτή θα εξακολουθήσει να είναι η εικόνα της πολιτικής σε τούτη τη χώρα που ακόμη στέλνει τους νεαρούς «να γίνουν πολιτικοί να βγάλουν κανα φράγκο και να κάνουν τη δουλειά τους», ακόμη στηρίζει τα σχέδιά της στα ρουσφέτια, ακόμη βιώνει τον διχασμό μεταξύ αναγνώρισης της νοσηρότητας και αποδοχής της ως μιας …φυσιολογικής εξέλιξης.

Κάπως έτσι δεν εξέπληξε και πολλούς ο κ. Πάτσης, ο οποίος αγόραζε με το κιλό τα κόκκινα δάνειά του, από τη μια λαλώντας λόγους δικαίου από το μπαλκόνι περί του ταλαίπωρου πολίτη που αφαιμάζεται και από την άλλη γεμίζοντας τα ταμεία του με … φρέσκο αίμα, ως αποτέλεσμα της αφαιμάξεως.

Σαν να τον βλέπω είναι και αυτόν να ακούει τον γέρο στο καφενείο να του δίνει συμβουλές.

Σοφός ο γέρος. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Και η νέα γενιά έτσι το μαθαίνει από τους παλιούς: «φτάνει να μην σε πάρουνε χαμπάρι».

Το νόμιμο και το ηθικό είναι στην πολιτική σαν το λάδι στο νερό. Όταν είσαι... ματιασμένος, το λάδι διαλύεται και όλοι βλέπουν σε αυτό την επιβεβαίωση του «θαύματος της βασκανίας»: «ματιασμένο ήταν το παιδί, για αυτό είχε βαρύ κεφάλι».

Στην προκειμένη περίπτωση, είχαμε και άλλα συμπτώματα.

Είχαμε δουλειές με τα ΕΛΤΑ.

Είχαμε και 4,3 εκατομμύρια ευρώ με τα οποία ο εκπρόσωπος του λαού στο ελληνικό Κοινοβούλιο αγόρασε «κόκκινα» δάνεια ύψους 63 εκατ. ευρώ. Δάνεια δηλαδή που δεν μπορούν να αποπληρωθούν από τους πολίτες λόγω οικονομικής ανέχειας και με τα οποία ωστόσο μπορεί να αυξήσει ο κ. Πάτσης το «ταπεινό» του εισόδημα, εισπράττοντας στο ακέραιο αν και αγόρασε στο 1/5.

Στη …βασκανία αποδίδεται προφανώς το γεγονός ότι ο κ. Πάτσης εξέλαβε κάπως εσφαλμένα το ρόλο του ως βουλευτής. Μέσα στη ζάλη άκουσε μόνο το "εισπράκτορας". 

Πιο «ματιασμένο» ωστόσο από όλους φαίνεται ότι είναι το ίδιο το κράτος. Εδώ το χασμουρητό είναι όντως βαρύ (ίσως κοιμήθηκε με... μάτι).

Κάποιος δεν διάβασε το Πόθεν Έσχες του κυρίου βουλευτή. Κάποιος ίσως το διάβασε και δεν του έκανε εντύπωση, το βρήκε καλογραμμένο. Κάποιος ίσως το διάβασε αλλά δεν παρατήρησε την  αύξηση εισοδημάτων μετά την εκλογή του. Και κάποιος άλλος το παρατήρησε αλλά δεν το έκρινε σκόπιμο να το σχολιάσει. Με τέτοια θα ασχολούμαστε;

Οι δηλώσεις Πόθεν Έσχες των βουλευτών φαίνεται ότι υποβάλλονται για να μπουν στα πρακτικά του μέλλοντος χρόνου ως πηγές για τον ιστορικό που θα έρθει να περιγράψει την εποχή (δεν θα ήθελα να είμαι σε καμία περίπτωση στη θέση του δυστυχούς αυτού επιστήμονα)

Ο έλεγχος των οικονομικών δραστηριοτήτων όσων έχουν εκλεγεί για να «βελτιώσουν» τον κόσμο, δεν αφορούν ούτε τις αρμόδιες υπηρεσίες ούτε το γέρο στο καφενείο.

«Δουλειά να΄χει το παιδί». Κι ας συμμετέχει σε εταιρείες που έχουν έδρα στο εξωτερικό, πράγμα που δεν επιτρέπεται και ας ασχολείται με αντικείμενο που δεν συνάδει ηθικά με την βουλευτική του ιδιότητα.

Μήπως υπάρχει καμία επιτροπή ελέγχου να ασχοληθεί με τα Πόθεν έσχες; Κανένας έστω περίεργος να φωνάξει έναν ορκωτό λογιστή;

«Δουλειά να΄χει το παιδί. Φτάνει να μην το πιάσουν». Τα είπε ο γέρος. Και ο νεαρός τον άκουσε.

Άλλωστε ο ίδιος του είπε και το άλλο: «και να σε πιάσουνε σε τρεις μέρες θα έχει ξεχαστεί».