Στα σκοτάδια ενός αρρωστημένου μυαλού

Φρίκη και αποτροπιασμό προκαλεί η υπόθεση μαστροπείας, όπου 53χρονος εξέδιδε 12χρονη, με σκοπό την οικονομική και σεξουαλική της εκμετάλλευση. Η σκέψη, πως ένας άνθρωπος υποτίθεται σε μια προηγμένη και πολιτισμένη κοινωνία, «εμπορεύεται» κυριολεκτικά ένα παιδί, σκορπά την απογοήτευση αλλά και γεννά αναρίθμητα  ερωτηματικά. 

 Αρχικά, τί είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε μια τέτοια πράξη; Η ακόρεστη δίψα και η απληστία για χρήμα; Η άρρωστη φαντασίωση ενός εξουσιαστικού προτύπου που γεννά η ψυχική χειραγώγηση μιας μικρής κοπέλας; Όπως και να έχει το παρόν περιστατικό φαίνεται να είναι ο κρίκος μιας αλυσίδας παρόμοιων γεγονότων, που εκτυλίσσονται με μορφή  χιονοστιβάδας. Και όχι μόνο στην ελληνική κοινωνία. 

Είναι σαφές πως ο καθένας που καταφεύγει σε τέτοιες πρακτικές για ίδιον όφελος, οδηγείται μέσω μιας αντίληψης που του υπαγορεύει δήθεν  σχήματα ανωτερότητας  αλλά και ανισότητας των φύλων. Με άλλα λόγια, ο «μεγάλος» οφείλει να υπακούει τυφλά στον «μικρό», όπως και η «αδύναμη» γυναίκα να υπακούει στις εκάστοτε «ορέξεις» του «ισχυρού» άνδρα. Ως εκ τούτου η εργαζόμενη ανήκει στον εργοδότη της, άρα γιατί όχι και το παιδί της;

Όταν έχουμε μια κοινωνία που αδιαφορεί μπροστά στην προάσπιση κάθε δικαιώματος, τόσο περισσότερο η βαρβαρότητα θα βρίσκει χώρο να φωλιάζει, μέσα σε καθημερινές συμπεριφορές και πρακτικές. Ο ηθελημένος ή αθέλητος ωχαδερφισμός είναι εκείνο το «πάτημα» για να αντιληφθούν κάποιοι πως ο δρόμος μιας ιδιότυπης ασυλίας είναι στρωμένος μπροστά τους με ροδοπέταλα. 

Οι αναφορές περί σύνδεσης του φερόμενου ως δράστη με συγκεκριμένο πολιτικό χώρο καθώς και με προβεβλημένα πολιτικά πρόσωπα, μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλούν. Η νοσηρή πρακτική του, μην ξεχνάμε πως βρήκε θερμή ανταπόκριση και στο Διαδίκτυο. Και σίγουρα όχι από «πολίτες» που αισθάνονται κοντά σε ένα και μόνο πολιτικό χώρο.

Η κοινωνία και οι φορείς αγωγής έχουν την κατάσταση στα χέρια τους και οφείλουν να δραστηριοποιηθούν προτού να είναι πολύ αργά. Προτού η αρρωστημένη πατριαρχία γίνει άτυπη «κανονικότητα» και ποιος ξέρει, ίσως κάποια μέρα νομοθετηθεί κιόλας!

 Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι ιστορικός.

ΜΑ Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία