Στερνό κατευόδιο στην Πατρινή μετανάστρια της Μελβούρνης

Στερνό κατευόδιο την Παρασκευή, 5 Αυγούστου 2022, (ώρα 11 Αυστραλίας, 4 πμ Ελλάδας) για την Niki Kusides (χήρα του John Kusides, από τα Αλωνάκια Κοζάνης) το γένος Δημ. Μόσχου, μετανάστρια στη Μελβούρνη από το 1960. Επιβίωσε μεγαλώνοντας δυο κορίτσια, την Άντζελα και την Μαίρη από το επάγγελμα της μοδίστρας μέχρι τα 83 χρόνια της χρόνια, όπου και υπέκυψε στην ασθένεια επάρατου νόσου, που την χτύπησε υπό καλπάζουσα μορφή, δίνοντάς της την χαριστική βολή σε δύο μήνες, και πεθαίνοντας στα χέρια των κοριτσιών της.

Στις Καρυές της νήσου Λευκάδας, κατά το έτος 1847, επί βρετανικής κατοχής (1810-1864) γεννήθηκε ο Γιάννης Αραβανής, παππούς της γιαγιά της, Μαριγώς και πατέρας του πατέρα της Μαριγώς, Γιώργου Αραβανή.

Ο Γιάννης Αραβανής από τις Καρυές Λευκάδας, ήταν γιος του Χρήστου Αραβανή και της Αγγελικής, σύζυγος της Αικατερίνης το γένος Γεωργίου Μελεούνη και προπάππους της Μαριγώς.

Η Μαριγώ που γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1880, ήταν κόρη του Γεωργίου Αραβανή και της Αικατερίνης, σύζυγος του Πατρινού καροτσέρη στο Λιμάνι της Πάτρας -που ήκμαζε η Σταφίδα- Γεωργίου Δημ. Μόσχου.

Την γιαγιά της Nikis Kusides, (Νίκη Μόσχου) νόνα την φωνάζαμε πάντα γιατί έτσι την λέγανε στα πρώτα ακούσματά μας και τη θυμάμαι με λευκαδίτικο τσεμπέρι στο κεφάλι και με πουά ποδιά και ρόμπα.

Τώρα να υποθέσουμε πως μπορεί να βρέθηκε στο Ναύπλιο το ζεύγος Γεωργίου Αραβανή και Αικατερίνης, από το οποίο γεννήθηκε η κόρη τους Μαριγώ, ίσως βρούμε πολλούς λόγους εσωτερικής μετακίνησης πληθυσμών σε μία Ελλάδα πάμπτωχη εκείνη την εποχή.

Το 1880 ακόμη η Λευκάδα είναι υπό την σκληρή βρετανική κατοχή, αγγλοκρατία. Ο Γιώργος Αραβανής, γιος του Γιάννη Αραβανή, γεωργός στις Καρυές Λευκάδας, προφανώς περνά δυσκολίες, φτώχεια, εάν δεν είναι κυνηγημένος από τους Βρετανούς καταχτητές, γιατί το 'χει το σόι να είναι άτομα που ασχολούνται με την Κοινωνία με και αυτό είναι μία αξιοπρεπής στάση. Μπορεί κανάς καυγάς, μπορεί και η φτώχεια να έπρωξε το ζεύγος στην αναζήτηση του ονείρου εκτός χωριού. Είναι 33 χρόνων, στην καλύτερη ηλικία του.

Αποφασίζει το ζεύγος μαζί με τον παππού Γιάννη Αραβανή, να μετακινηθεί στην ελεύθερη πια Ελλάδα, που συμπληρώνει μισό αιώνα ελευθερίας, από 1830. Το πλοίο τους βγάζει στο Ναύπλιο μεγαλούπολη της εποχής, στο οποίο το 1880 γεννιέται η κόρη τους Μαριγώ, από την σύζυγο Αικατερίνη.
Η οικογένεια κοντά στο 1910 έρχεται στην Πάτρα, μεγαλούπολη της Βόρειας Πελοποννήσου, όπου ανθίζει το εμπόριο της Σταφίδας και το χρήμα ρέει στην παραλία, όπου λιμενίζονται τα καΐκια και τα φορτηγά πλοία.

Η Μαριγώ παντρεύεται στην αρχή του αιώνα τον καραγωγέα Γιώργο Μόσχο και το 1910 αποκτά γιο, τον Δημ. Μόσχο, πατέρα από το 1939 της Nikis Kusides-Μόσχου. Στο μεταξύ, με τη μεγάλη πείνα της κατοχής, ο παππούς Γιάννης Αραβανής, στις 27 Φεβρουαρίου 1942, πεθαίνει από ασιτία στην Πάτρα.
Δύο δεκαετίες αργότερα, η Νίκη με την αδελφή της Μαρία, αποτελούν την δεύτερη γενιά μεταναστών, φεύγοντας για την Μελβούρνη Αυστραλίας. Το 1959 η Μαρία, που τελεύτησε στις 2-5-2018, και η Νίκη το 1960, που έκλεισε τον κύκλο της στις 26 Ιουλίου 2022.

Ήταν η αρχή της 10ετίας του '60, που ακόμη η μεταναστευτική αιμορραγία της πατρίδας μας ζει τις τελευταίες μέρες! Ωστόσο νέοι και νέες, μέσω της ΔΕΜΕ και του υπερωκεάνιου ''Πατρίς'' ή της ''Ολυμπιακής'' φεύγουν με το όραμα της επιστροφής, που ποτέ δεν κατορθώθηκε. Είναι η εποχή που από την μία πλευρά η Ελλάδα αναπτύσσεται, χάρις κυρίως στο συνάλλαγμα που στέλνουν οι μετανάστες, ενώ από την άλλη, κυρίως την Βόρεια πλευρά της μαστίζεται από την υπερορία στις ξένες χώρες, που ζητούν χέρια για να συμβάλλουν στην ανάπτυξή της οικονομίας τους, ωσάν η δική μας χώρα να μην τα είχε ανάγκη!
Πολλά θα μπορούσε κανείς να σημειώσει επ' αυτού, τώρα που κλείνει ένας ακόμη κύκλος ζωής μεταναστών της Πάτρας, αλλά...